بریده‌های کتاب شرق بهشت

«نمی‌دونم از چه وقتی نوکر بودن باعث خجالت شد. نوکر بودن پناهگاه فیلسوفاست، واسه تنبلا خوبه و اگر کسی فوت و فنشو بلد باشه می‌تونه با نوکر بودن حکومت بکنه و حتی محبت دیگرونو جلب کنه. من نمی‌تونم بفهمم چرا آدمای باهوش‌تر این شغلو انتخاب نمی‌کنن... من هیچ شغلی رو نمی‌شناسم که توش این همه آدمای بی‌لیاقت بتونن شرکت کنن و تازه کارشونم درست انجام ندن.»

چارلز منتظر آدام ماند و آدام برنگشت.

وقتی غذاهامان ، لباس هامان و خانه هامان ثمره ی انحصاری تولیدی استاندارد شده باشد ، آن وقت نوبت فکرهامان می شود .

آگاهی از زمان گذشته چیزی عجیب و گاه متضاد است. عاقلانه است اگر فرض شود سال‌هایی که به طور یکنواخت گذشته، یا در آن‌ها اتفاقی روی نداده پایان‌ناپذیر به‌نظر می‌رسند. باید این‌طور باشد ولی نیست. این‌ها سال‌های گرفته و غم‌انگیزی هستند که هیچ اثری از خود به جا نمی‌گذارند. دوران فعالیتی که زخم ماجراهای غم‌انگیز یا انفجار خنده و شادی در آن باقی مانده، درکی از زمان در خاطره‌ها ثبت می‌کند. چون زمان لازم است تا آدم آنچه این دوران را خاطره‌انگیز کرده است به یاد بیاورد. حوادث نشانه‌هایی هستند برای حافظه. از نشانه‌ای به نشانه دیگر، زمانی وجود دارد که سپری شده. از هیچ به هیچ، جز فضایی تهی چیز دیگری یافت نمی‌شود.

وقتی کودکی برای اولین بار بزرگ ترها را به همان شکلی که هستند می بیند، وقتی برای اولین بار به ذهنش خطور می کند که بزرگ ترها از ذکاوت خارق العاده ای برخوردار نیستند، قضاوت هاشان و جمله هاشان همیشه صحیح نیست، دنیای کودکانه اش فرو می ریزد و هرج و مرج وحشتناک جای آن را می گیرد. بت ها در هم می شکنند و امنیت از بین می رود و موقعی که بتی فرو می افتد، تماما خرد می شود و در بستری از کثافت فرو می رود. 

ما کارمان به آنجا کشید که شدیم مثل آدمی که صورت خودش را می درد و ريشش را می‌کند تا خون بیفتد ولی این هم به پایان رسید و ما اندک اندک از خاک خون آلود برخاستیم و به طرف غرب راه افتادیم . بعد دوارن بحران پیش آمد. ورشکستگی ها و خاکسترنشین شدن ها و برباد رفتن هستی ها. برود به درک ، این قرن گندیده.

_شما با عرق پیشانی تان به اندازه کافی تپه های پر گردوخاک تان را آبیاری کرده اید

_مشکل شما غربی ها این است که شیاطینی ندارید که مسائل توضیح ناپذیر را برای تان توجیه کنند.

جنگ به‌هرحال گریبانگیر همه کس شد.ما ،من و خانواده ام جای امنی نداشتیم و جنگ هم خیلی هیجان انگیز بود جنگ همیشه به دیگران لطمه می‌زند و از دیگران کشته میگیرن . خب ،یا مریم مقدس ... این هم راست نبود . مرده ها مال ما هم بودند

عده ای هم هرچه داشتند و نداشتند پای این جنگ خرج می‌کردند، چون آخرینش بود و با فاتح شدن، می‌توانستیم مصائب جنگ را هم چون خار از تن مردم بیرون بکشیم به این امید که این حماقت وحشتناک برای همیشه خاتمه یابد.

در سالیناس ما گمان میکردیم همه چیز را اختراع کرده ایم ،حتی اندوه را.

حالا که نمی‌تونی کامل باشی، خوب که می‌تونی باشی.

بسیاری دیگر از مردم همه دارایی‌شان را به جنگ اختصاص دادند چون این آخرین جنگ بود و با پیروز شدن در آن می‌توانستند جنگ را مانند خاری از گوشت تن دنیا بیرون بیاورند تا دیگر چنین چیزهای وحشتناکی تکرار نشود.

شرق بهشت حماسه ای فلسفی است، از قلمی به پنجاه سالگی رسیده، سرد و گرم چشیده و پخته. زندگی نامه دو نسل است، نسلی که برای از دشواری ها و تعصب های مذهبی و اجتماعی به آمریکا مهاجرت کرده و نسلی که در طلوع قرن بیستم، میان تحولات پیشرفت های صنعتی و اجتماعی زاده شده، یک نوع زندگی نامه است که نویسنده به عنوان عضوی از این خانوداه بزرگ و پیکره ای از نسل دوم، حدیث نفس می گوید و چگونگی پا گرفتن دنیای جدید را روایت می کند. روایتی نمادین از آفرینش انسان به روایت کتاب مقدس، خوردن میوه ممنوعه، اخراج از بهشت و سر گردانی در پهنه زندگی...

روح انسان در دنیا پدیده ای دلفریب و بی همتاست همیشه مورد حمله قرار گرفته و هرگز نابود نشده ، چون تو می توانی .