بریده‌های کتاب عامره و هرمز؛ عاشقانه ای از هزار و یک شب

عجیب است تا وقتی روی زمین ایستاده‌ایم چشم‌هایمان به آسمان است به ستاره‌ها خیره می‌شویم و با شکل ابرهای آسمان خیال پردازی می‌کنیم همین که از زمین دور می‌شویم و بالا می‌رویم نگاهمان به سمت زمین برمی‌گردد و به کوه‌ها و جاده‌ها و مسیر پیچ در پیچ رودها چنان زل می‌زنیم که انگار سیاره دیگری را می‌بینیم

نمیدونم چطور شد که عشق اون بی صدا خزید توی قلبم،همون جا چنبره زد و دیگه بیرون نرفت.

"عجيب است تاوقتى روى زمين ايستادايم چشـمهايمان به آسمان است، به ستاره ها خيره میشويم و با شـكل ابرهاى آسمان خيالپردازى مى كنيم، اما همينكه از زمين دور میشويم و بالا میرويم نگاهمان به سـمت زمين برمیگردد و به كوه ها و جاده ها و مسير پیچ در پیچ رودها چنان زل میزنيم كه انگار سياره ى ديگرى را میبينيم"

از آن دو دلداده ديگر نامى در تاريخ نمانده. تاريخ داستان دل دادگان را تا آنجا كه هنوز به هم نرسيده اند می نويسد. بعد از وصال سكوت است و فراموشى