بریده‌های کتاب مروارید

_از چه میترسی؟ کینو‌ دنبال جواب درستی گشت و سرانجام گفت: از همه.

موجودی نیمی دیوانه و نیمی خدای او‌. و خووانا این‌گونه مرد می‌خواست. نمی‌توانست بی چنین مردی زندگی کند.

نه، مروارید شده روح من. اگر از مروارید بگذرم، انگار روحم را از دست داده ام. توهم برو به امان خدا

می گویند بشر هیچ وقت راضی و خشنود نیست؛ وقتی چیزی را که میخواهد به دست می آورد، به فکر چیزی دیگر می افتد. و به رغم این سخن تحقیر آمیز، این خود یکی از کیفیات بزرگ نژاد بشری است و همین صفت است که او را به حیوانات برتری می دهد. زیرا آن ها، به آنچه دارند، خشنودند.

وقتی اراده بر رفتن باشد و وقتی این اراده به کلام بیان شود، نیمی از راه طی شده است.

گفته‌اند که آدمیزاد هرگز سیر نخواهد شد.یک چیز که به او دادی چیز دیگری می‌خواهد. البته این گفته رنگ مذمت داشت، حال آنکه این کیفیت یکی از خصایص برجسته بشر بود و همین خصیصه او را بر حیوانات، که به آنچه دارند راضی‌اند و برتری می‌بخشید.

عیش و امن و گرمی همه اینجاست. همه‌چیز همین است.

چشمان کینو از هیجان برق می‌زد. اما متانت خود را حفظ کرد. خووانا هیجان او را حس می‌کرد اما وانمود کرد که به سوی دیگری نگاه می‌کند. آرزوی بیش از اندازه‌ی خود را نمایان ساختن شایسته نبود و گاهی بخت را می‌تاراند. آدم باید در امیال خود اندازه نگه دارد و با خدا یا خدایان با سنجیدگی رفتار کند.

از گرسنگی که بگذریم ناخوشی بدترین دشمن بیچارگان است.

اگر صحبت، عادتی بیش نیست، نیازی هم به صحبت نیست.