بریده‌های کتاب چشم اندازی از پل

اِلفیری: [...] تو این محله بَر خوردن به یه وکیل یا کشیش یعنی بدبیاری. اینا فقط وقتی یاد من می‌افتن که بدبختی گریبانشون رو بگیره، ترجیح می‌دن زیاد نزدیک ما نشن.

یک میلیون پول از کفِت بپره,راحت تر برمیگرده تا یه حرف که ازدهنت پریده.

بئاتریچه: خب آدم‌ها رو دوست داره. این چه عیبی داره؟ ادی: عیبش اینه که بیشتر آدم‌ها آدم نیستن. می‌خواد بره سرکار؛ یه مشت لوله‌کش؛ حواسش نباشه، درسته قورتش می‌دن. از من بشنو، کتی، به احدی اعتماد نکن تا هیچ‌وقت پشیمون نشی.