بریده‌های کتاب جنبش دانشجویی در ایران

نباید فراموش کرد که مروری بر هفت دهه جنبش دانشجویی به ما نشان می دهد که عدالت طلبی و رویکرد ضدامپریالیستی و به ویژه ضدآمریکایی و استقلال طلبانه اصلی ترین شاخص های برجسته جنبش دانشجویی بوده است و جنبش دانشجویی از هنگامی که تحت هژمونی و هویت اصیل اسلامی و به رهبری روحانیت شیعه به نقش آفرینی پرداخته، توانسته است که جایگاه مهم و تعیین کننده خود در مجموعه حرکت اعتلایی مردم ایران را به دست آورد.

جدی ترین حرکت اعتراضی علیه رژیم رضاشاه در فضای دانشگاهی سال های مورد بررسی[١٣١٣ تا ١٣٢٠]، اعتصاب دانشجویان دانشکده ی حقوق بود که در اعتراض علیه ریخت و پاش های مالی مدیریت دانشگاه جهت «آماده سازی فضا» برای دیدار ولیعهد وقت از دانشکده صورت گرفت. قضیه از این قرار است که در فضای آن سال ها که مردم در شهرها و به ویژه در روستاها در فقری وحشتناک به سر می بردند و متوسط حقوق یک کارمند میانه حال از ماهی ۱۲ تومان تجاوز نمی کرد، رئیس دانشگاه برای خوشبو کردن فضا هنگام دیدار ولیعهد وقت از دانشگاه، مبلغ ۱۲ هزار تومان فقط هزینه ی خرید ادوکلن برای معطر کردن سالن های دانشگاه ها نموده بود. در اعتراض به این وضع دانشجویان از رفتن به سر کلاس ها خودداری کردند[سال۱۳۱۶] تاوان سنگین این اعتراض با بازداشت ۲۰ دانشجو و اعدام پنهانی یک دانشجوی ۲۶ ساله ی دانشکده حقوق پرداخته شد.

جنبش دانشجویی جنبشی است که در هر جای جهان که باشد، سه موضوع آرمان گرایی، عدالت طلبی، و امپریالیست ستیزی را نمی توان از وی گرفت و در او خاموش کرد.

جنبش دانشجویی جنبشی است که در هر جای جهان که باشد، آرمان گرایی، عدالت طلبی و امپریالیست ستیزی را نمی‌توان از وی گرفت و در او خاموش کرد.

طراحان سیستم به شدت بوروکراتیک و خلاقیت کُش و مدرک گرا و ظاهر بین نظام آموزشی عالی کشور [که اکثراً از فراماسونی ها و هم دست رژیم رضاشاه بودند] می خواستند پروسه ی آموزش دانشگاهی سه کارکرد اساسی را انجام دهد: ١. مفروضات و باورهای اومانیستی را به عنوان حقایق مطلق و مقدّس «علمی» به جوانان القاء نموده و افق نگاه و تعلّقات عاطفی آنان را در مسیر غرب گرایی و مرعوبیت و مجذوبیت نسبت به مدرنیته قرار دهد. ٢. به ترویج سکولاریسم پرداخته و در حد امکان به تقویت گرایش های لائیک دست زده و حقایق معنوی و دینی را به عنوان خرافات و موهومات محکوم نموده و آداب و عادات رفتاری مدرن را جانشین الگوهای رفتاری مُلهم از فرهنگ اسلامی نماید. ۳. طیف نیروهای تکنوکرات و بوروکرات و قلم به دست و پروپاگاندیست مورد نیاز استبداد شبه مدرن برای تداوم سلطه ی خود در ایران و چرخاندن ساختار شبه بوروکراسی عقیم و صنایع مونتاژ و وابسته و اقتصاد سرمایه داری غير مولد و رانت خوار دست پرورده ی استعمارگران در ایران را جهت تحکیم و تداوم سلطه ی امپریالیزم تربیت نماید.

بنابراین ویژگی های نظام آموزش عالی مدرن آن گونه که پس از رنسانس و به ویژه از قرن هفدهم به بعد پدید آمده است را می توان این گونه برشمرد: ١. نظام آموزش عالی مدرن به منظور ترویج جهان بینی اومانیستی و القای مفروضات مدرنیستی تأسیس گردید. ٢. وظیفۀ دیگر آن تربیت نیروی کار پرورده شده برای چرخاندن تکنوکراسی و بوروکراسی مدرن بود. ٣. نظام آموزش عالی جدید صبغه ی سکولاریستی داشت و اساس آن بر تفسیر اومانیستی از هستی و تعریف مکانیکی_ ماشینی از بشر و گونه ای رویکرد ماتریالیستی قرار داشت. ۴. نظام آموزش دانشگاهی مدرن در غرب تدریجاً جانشین نقش محوری کلیساها گردید و کوشش گسترده ای به عمل آمد تا «ساینتیست های سکولار» به جای روحانیون و علمای مذهبی به عنوان «گروه مرجع» مطرح کردند.[اگر چه محتوا و ساختار آموزش در نظام کلیسای کاتولیک و نیز رویکرد اسکولاستیک هیچ گاه به طور کامل دارای محتوای مذهبی نبود و نظام آموزشی قرون وسطایی اروپا، یونانی زده و اشرافی مآب بود.] ۵. نظام آموزش مدرن با شعار «تقدّس زدایی» سر ستیز با هر نوع اعتقاد دینی و معنوی را داشت و اگرچه شعارهای تقدّس زدایی سر می داد؛ رویکرد پوزیتیویستی علوم جدید و گرایشهای ناسوتی و بشرانگارانه و سکولار آن را به عنوان امور «مقدس» مطرح می کرد. ۶. نظام آموزش عالی مدرن پس از قرن هفدهم نقش بسیار عمده ای در بسط و تعمیق دین زدایی و سنت ستیزی، خرافه نامیدن باورهای مذهبی و مطلق و غیر قابل خدشه دانستن «فرضیه های متغیر حسی - تجربی» تحت عنوان «علم» بازی کرد. ٧. از قرن بیستم و با گرفتار آمدن رویکرد پوزیتیویستی در بُن بست و بحران ناشی از عدم ظرفیت وجودی برای درک حقایق عالم و فهم شئون و مراتب هستی، تدریجاً و با ظهور آراء «توماس کوهن» و «فایرابند» در فلسفه ی علم و نگرش «مکتب فرانکفورت» به قلمرو علوم انسانی و بحران فیزیک کلاسیک نیوتونی و ظهور آراء «ماکس پلانک» و رویکرد فیزیک کوانتومی؛ علم جدید (Science) و نظام بسته و استبدادی آموزش دانشگاهی مدرن [که «نیچه»، «فوکو»، «آدرنو» و «ایوان ایلیچ» سخت بر آن تاخته بودند] با بحران جدی و فراگیری روبرو گردید.

ایدئولوژی ناسیونالیسم باستان گرای مبتنی بر ستایش از نژاد آریایی، فرضیه ای بی بنیاد و فاقد مؤیدات تئوریک و مستندات تاریخی روشن است که عمدتاً توسط استراتژيست های استعمار انگلیس و مشخصاً توسط نویسندگان فراماسونر و رسماً وابسته به استعمار بریتانیا [ یعنی افرادی چون «اردشیر ریپورترجی» جاسوس دولت انگلیس و عامل نایب سلطنه ی انگلیسی هند، «ابراهیم پورداوود» از مرتبطین با محافل فراماسونری و همکار سازمان جاسوسی بریتانیا در هند و دست پرورده ی زرسالاران یهودی و سرمایه داران به اصطلاح «پارسی» آن جا، «محمدعلی فروغی» مهرۀ سرسپرده و شناخته شده ی استعمار بریتانیا در ایران، «حسن پیرنیا مشیرالدوله» نویسنده فراماسونری که خود و تمام اعضای خانواده اش از وابستگان انگلیسی بودند و «میرزا نصر الله مشیرالدوله» که پدر او دلال قرارداد استعماری «دارسی» بود و حق الزحمه ی به دست آمده از این قرارداد، حسن پیرنیا و دیگر افراد این خانواده را به چهره های متمول و اشرافی ایران بدل ساخت] طراحی و تدوین گردید و به عنوان ایدئولوژی رسمی رژیم پهلوی جهت ترویج تجدّدگرایی سطحی و سکولاریسم و دین زدایی و اسلام ستیزی ترویج گردید.

اجمالاً و به عنوان يك هشدار مهم و صمیمانه باید گفت یک جریان مشخص مدافع ليبرال - سرمایه داری شبه مدرن در سالیان اخیر کوشش گسترده ای انجام داده تا جنبش دانشجویی را از محتوای انقلابی و عدالت طلبانه دین مدار آن تهی کرده و به کارگزار و پیاده نظام و گوشت دم توپ اغراض قدرت طلبانه لیبرال ها و سرمایه داری امپریالیستی جهانی تبدیل نماید و در این مسیر بعضاً از ضعف تئوریک و بینشی کنونی در فضاهای دانشگاهی، نفوذ و اساتید بی اعتقاد و کتب درسی نامناسب با آرمان ها و اعتقادات انقلاب، کارشکنی ها و ناراضی تراشی های طیفی از مریدان نفوذی و نارضایتی بحق دانشجویان از برخی ناکارآمدی ها بهره گیری می نماید.