بریده‌های کتاب سیذارتا

کلمات نمی توانند افکار را به خوبی شرح دهند، کلمه چون بر زبان آمد فرق پیدا میکند. اندکی کج می شود و اندکی ابلهانه می گردد. هنوز این مطلب به من لذت می بخشد، آن چیزی که در نظر کسی دارای ارزش و معرفتی می باشد در نظر دیگری یاوه و بیهوده است.

وقتی کسی چیزی را می‌جوید، بسیار پیش می‌آید که چشمش جز به مطلوب خود باز نیست و به این سبب نمی‌تواند چیزی بیابد و به دل راه دهد، زیرا جز به آنچه می‌جوید فکر نمی‌کند. مقصودی پیش نظر دارد و در بند افسون آن است.جویندگی همان داشتن مقصود است. حال آنکه یافتن زمانی محقق می‌شود که از هدف آزاد باشی و دل را گشوده بداری. تو ای راهب ارجمند، شاید به راستی جوینده باشی زیرا در تلاش برای دست یافتن به مقصود، بسیاری از چیزهای پیش چشمانت را نمی‌بینی.

نه؛ هرگز از دنیای اندیشه به تنهایی کاری برنمی‌آید. اگر آدمی، احساسات و نفس خویش را نادیده بگیرد تا به تقویت عقل و علم بپردازد به هدفی دست نخواهد یافت؛ هم اندیشه و هم احساس هر دو اموری پسندیده‌ اند. مفهوم غایی حقیقت در پسِ پشتِ هر دو نهان است و باید به هر دوی آن‌ها توجه کرد، با هر دو دمساز بود؛ نه با هیچ‌یک مخالفت ورزید و نه یکی را بر دیگری رجحان نهاد، باید صمیمانه به هر دو نظر داشت. #سیدارتها #هرمان_هسه

آری ، همین بود . هر بارِ به مقصد نارسیده و هر رنجِ تحمل ناشده در راه استغفار باز بر دوشت خواهد نشست و تکرار خواهد شد .

عشق و مهر به او را در سینه می پرورد و درد را به جان می خرید تا درونش را بگزد و دلش را بجود و زمام دل را به همه ی دیوانگی های عشق وا می سپرد . این آتش در سینه ی او نمی مرد.

آموختم چگونه پول و خواسته انباشته کنم و آموختم چگونه خواهش های تن را بر انگیزم. بایست سالها چنان میگذرانیدم تا نیروی اندیشیدن را از دست بدهم مگر راست نیست که آهسته و با کجروی های بسیار از مردی به کودکی گرویده ام؟ از مردی اندیشمند به مردی چون دیگر مردمان. اما شگفت راهی بود! باید بسی نادانی می آزمودم و بزه کاری! تا باز کودک شوم و از نو آغاز کنم.