بریده‌های کتاب ملک گرسنه: تقویم شمس تبریزی

کلمات از بیان همه‌چیز ناتوان‌اند و این را خوب می‌دانند. حتی اگر در سده ‌های گوناگون، به زبان‌های گوناگون، بسیار کوشیده باشند.

اه چه بی رنگ و بی نشان که منم...

من عادت به نبشتن نداشته ام،هرگز!چون من نمینویسم،در من می مانَد،و هر لحظه مرا، روی دگر می‌دهد!

کسی در بخارا ، پس از حمله ی مغول ، گفته بود : " آمدند و کندند و سوختند و بردند و کشتند و رفتند ."

دلی را کز آسمان و دایره افلاک بزرگ‌تر است و فراخ‌تر و لطیف‌تر و روشن‌تر، بدان اندیشه و وسوسه چرا باید تنگ داشتن و عالم خوش را بر خود چو زندان تنگ کردن ... هم‌چو کرم پیله، لعاب اندیشه و وسوسه و خیالات مذموم بر گرد خود تنیدن و در میان زندانی شدن و خفه شدن!