بریده‌های کتاب باروت خیس

اینجا هیچ کس شبیه حرف هایش نیست، اما تو تفسیر دقیق چشم هایت بودی، مسافر ۱:۲۰

یک ساعتی میشد که از آن جلسه به خانه برگشته بودم. یک ساعتی میشد که در تاریکی فضا ، با لباس های بیرون ، روی کاناپه افتاده بودم. یک ساعتی میشد که حال تکان خوردن نداشتم. یک ساعت فقط فکر کردم و مرور کردم و چرخیدم در حفظیات حافظه ام و نشد که حل شود معمای آن مرد قاسم نام....

اینجا هیچکس شبیه حرف‌هایش نیست، اما تو تفسیر دقیق چشم‌هایت بودی. مسافر۱:۲۰

- تو همیشه حرفه‌ای بازی کردی، دقیق و بی‌نقص و تمیز، اما چشم‌هات... تبسمی نامحسوس بر چهره‌اش نشست و زبان به فارسی گشود:« نخود توی دهنشون خیس نمی‌خوره.»

الدنیا ضُحکهُ مُستعبر ؛ دنیا مضحکه ای گریه انگیز است

بغضی غربت‌زده در گلو داشتم:《آخرش چی می‌شه؟!》 لبخندی تلخ زد:《آخرش؟!کی می‌دونه؟!اونایی که آخرش رو دیدن،هیچوقت برنگشتن.》

همه چیز برای مردنم آماده بود ، الا عزرائیل .

شاید روزی دلتنگ همین سکوت های دونفره شوم.

همیشه می‌گفت همسر نظامی جماعت خیلی مظلومه. می‌گفت قبل از ازدواج فقط دختر نازپرورده باباشونن، اما وقتی به ماها بله می‌گن، یعنی علاوه بر همسر، باید مادر باشن، پدر باشن، برای خونه مرد باشن و وقتی درب‌و‌داغون از جنگ بر‌می‌گردیم، تازه میشن پرستار زخم‌هامون...

+اگر می‌مردم و یک بار دیگر او را نمی‌دیدم چه؟! _می‌شوی دلتنگ‌ترین مرده دنیا!

همیشه می‌گفت زندگی فقط صدسال اولش سخته، البته اگر شانس بیاری و صد و یک سال زندگی نکنی!