بریده‌های کتاب سووشون

«اگر من یک تن باشم و تنها و دشمن باهم باشد و هزارتا به میدان پشت نمیکنم...»

اگر آدم (گناه) کرد و موفـق شد، آن گناه به عقیدهٔ خودش و دیگران گناه نیست (ولی اگر موفـق نشد)، آن وقت گناه گناه است و باید جبرانش کرد.

(زن ها) هی می ترسند و ما (مردها) را هم می ترسانند.

«اگر آدم تنها بخواهد، می‌تواند خودش را از تنهایی دربیاورد. خیلی‌ها هستند که حرف حق سرشان می‌شود و نفس حق را می‌شناسند. منتها پراکنده هستند، خودت را با آن‌ها از تنهایی درآر... تو هم که نکنی بچه‌های تو و بچه‌های دیگران خواهند کرد. از شهرها می‌گذرند. از دهات‌آباد می‌گذرند، مدرسه و مسجد و حمام و مریضخانه می‌بینند و می‌شناسند‌ و حسرت می‌خورند و آخرش کاری می‌کنند.»

دوست‌داشتن که عیب نیست باباجان. دوست‌داشتن دل آدم را روشن می‌کند. اما کینه و نفرت دل آدم را سیاه می‌کند. اگر از حالا دلت به محبت انس گرفت، بزرگ هم که شدی آماده‌ی دوست‌داشتن چیزهای خوب و زیبای این دنیا هستی.

"به پیرسوک گفتند چرا زمستان نمی‌آیی؟ گفت: مگر تابستان چه گلی به‌سرم زدید؟"

آدم باید پُل ها را خراب کند تا راه برگشـتن نداشته باشد.

آدم با کسى در زندگی‌هاى قبلى دمخور بوده، بعد از او جدا شده. هى به دنیا مى‌آید تا او را پیدا کند. فراق مى‌کشد و انتظار مى‌کشد، وقتى پیدایش کرد و شناختش مگر مى‌تواند ولش کند؟

آخر آدم باید در این دنیا یک کار بزرگتری از زندگی روزمره بکند. باید بتواند چیزی را تغییر دهد. حالا که کاری نمانده بکنم پس عشق می‌ورزم.

یاد (آن روزها) بخیر!هیچی حالیمان نبود!(🖤)

پدر گفت: «دوست داشتن که عیب نیست باباجان. دوست داشتن دلِ آدم را روشن می‌کند.»

کاش دنیا دست زنها بود، زنها که زاییده‌اند یعنی خلق کرده‌اند و قدر مخلوق خودشان را می‌دانند. قدر تحمل و حوصله و یکنواختی برای خود هیچ کاری نتوانستن را. شاید مردها چون هیچوقت خالق نبوده‌اند، آنقدر خود را به آب و آتش می‌زنند تا چیزی بیافرینند. اگر دنیا دست زنها بود، جنگ کجا بود؟

«آخر آدم باید در این دنیا یک کار بزرگتری از زندگی روزمره بکند. باید بتواند چیزی را تغییر بدهد. حالا که کاری نمانده بکنم پس عشق می ورزم.»

خواهر سعی کن روی پای خودت بایستی. اگر افتادی، بدان که در این دنیا هیــچ کس خم نمی شود دست تـو را بگیرد بلندت کند.(سعی کن خودت پا شوی)

زری نگاهی به آسمان کرد و گفت: دلش خیلی پر است، نمی‌بارد که آدم نفس راحتی بکشد. یوسف گفت: مثل دل من

بشنو جانم: در این دنیا همه چیز دست خود آدم است حتی عشق،حتی جنون،حتی ترس،آدمیزاد اگر بخواهد میتواند کوه ها را جابه کند،میتواند آب هارا بخشکاند،میتواند چرخِ فلک را بهم بریزد،آدمیزاد حکایتیست متواند هر جور حکایتی باشد!