بریده‌های کتاب گتسبی بزرگ

"تو من را به یاد یک دانه گل سرخ می‌‌اندازی... آری! بی کم و کاست یک گل سرخ"

استعدادش طبیعی بود، همان‌قدر طبیعی که نقش ذرات رنگ بر بال پروانه. مدت زمانی چندوچون حال خودش را یشتر از یک پروانه درک نمی‌کرد و نفهمید چه وقت بالش ساییده شد و لطمه دید. اما بعد وقتی به بال آسیب‌دیده‌اش و ترکیب نقش آن توجه کرد و بلد شد فکر کند، دیگر نتوانست بپرد، چون عشق پرواز از سرش رفته بود و تنها زمانی را می‌توانست به یاد بیاورد که پریدن برایش طبیعی و بدون زحمت بود. نظر همینگوی درباره‌ی اسکات فیتس‌جرالد

در سال‌هایی که جوان‌تر و به‌ناچار آسیب‌پذیرتر بودم پدرم پندی به من داد که آن را تا به امروز در ذهن خود مزه‌مزه می‌کنم. وی گفت: "هروقت دلت خواست عیب کسی رو بگیری، یادت باشه که تو این دنیا، همه‌ی مردم مزایای تو رو نداشته‌ن." پاراگراف اولی

موقعی که دیزی داشت حرف می‌زد، آن افسر جوری به دیزی نگاه می‌کرد که هر دختری دلش می‌خواهد، یک وقت کسی اینجوری نگاهش کند، و چون به نظرم رمانتیک آمد این واقعه برای همیشه به یادم ماند.

جمله‌ای در گوشم طنین انداخت که حس و حال سحر‌انگیزی داشت: «هر‌چه هست فقط تعقیب‌شوندگان و تعقیب‌کنندگان و کوشندگان و خستگان‌اند.»

آینده لذتناکی که سال به سال جلوی ما عقب‌تر می‌رود. اگر این بار از چنگ ما گریخت چه باک،فردا تندتر خواهیم دوید و دست‌هایمان را درازتر خواهیم کرد.

آدم به خاطر شایعات معاشرت خود را با یک دوست قدیمی نمی‌برد.

《 هرگاه احساس کردی می خواهی کسی را سرزنش کنی، فقط به خاطر داشته باش، همه مردم این کره خاکی از همان امکاناتی بهره مند نبوده اند که تو در زندگی برخوردار شده ای. 》

بیان یاد بگیریم که دوستیمون رو نسبت به یه نفر تا زنده هست بهش نشون بدیم و نه بعد از اون که مرده.

درمانده و مفلوک گریه را سر داد: «یه وقت دوستش داشتم ولی تو رو هم دوست داشتم» چشم‌های گتسبی باز و بسته شد، تکرار کرد: «من رو هم دوست داشتی؟»

تو همیشه زنده نیستی.

تو همیشه زنده نیستی.

صدایش از آن نوع صداهایی‌ست که گوش، همه‌ی زیر و بم‌های آن را دنبال می‌کند: انگار که هر جمله ترکیب تازه‌ای‌ست از نت‌هایی که هیچ‌گاه دوباره نواخته نخواهند شد .

درمانده و مفلوک گریه را سر داد. « یه وقت دوستش داشتم ولی تو را هم دوست داشتم.» چشم‌های گتسبی باز و بسته شد. تکرار کرد: «منو هم دوست داشت؟»

برای تصادف دو نفر لازمه.

[گتسبی] از این موضوع هم به هیجان می‌افتاد که مردان بسیاری عاشق دِیزی شده بودند- همین خودش قدر و منزلت دِیزی را در نظر او بیشتر می‌کرد. پ‌ن: گویا بدون وجود رقیب، عشقی هم در نمی‌گیره.

هر وقت دلت خواست کسی را نقد کنی، یادت باشد که در این دنیا همه‌ی‎ مردم امکانات تو را نداشته‌اند .

گتسبی به چراغ سبز ایمان داشت به آینده‌ی لذتناکی که سال به سال از جلو ما عقب‌تر می‌رود. اگر این بار از چنگ ما گریخت چه باک ، فردا تندتر خواهیم دوید و دست‌هایمان را درازتر خواهیم کرد و سرانجام یک بامداد خوش…

I was within and without, simultaneously enchanted and repelled by the inexhaustible variety of life "هم تو بودم و هم بیرون، و تنوع بی‌پایان زندگی هم جذبم می‌کرد، هم دفع"

گتسبی از روی اضطرار دستش را دراز کرد تا یک مشت هوا به چنگ آورد تا جزئی از نقطه‌ای را که وجود دی‌زی برایش عزیز ساخته بود، برای خود نگاه دارد.