بریده‌ کتاب‌های غرور و تعصب

«به‌نظر می‌رسید مغرور است و تمام ثروتش در دربی‌شایر هم نمی‌توانست این نقص را جبران کند.» این اخلاق‌مداری رمان‌های کلاسیک واقعاً بامزه است. :)

عاقلانه ترین و بهترین کارهای یک نفر احتمالا به نظر کسی که هدفش در زندگی مسخره بازی است، مضحکه ای بیش تر نیست

در هر شخصیتی نوعی گرایش به چیزهای بد وجود دارد؛ نوعی عیب و نقص مادرزاد که حتی با بهترین تعلیمات هم از بین نمی‌رود.

هرچقدر عیب های هم را کمتر بدانند خوشبخت تر میشوند

کمتر کسی را را واقعا دوست دارم، عده ادم هایی که نسبت به انها نظر مساعد دارم از این هم کمتر است هرچه دنیارا بیش تر میبینم بیش تر ناراضی میشوم و هرروز نظرم در مورد بی ثباتی ادم ها بیشتر تایید میشود و اطمینان پیدا میکنم که نباید به ظاهر خوب ادم ها اطمینان کرد

اگر امتنان و احترام را اساس عاطفه بدانیم،تغییر احساسات الیزابت را نه بعید خواهیم دانست نه اشتباه.

هر قدمی که برای ترساندنم برداشته شود به جرئتم اضافه میکند

غرور یک نقص همگانی است؛ تا انجا که من مطالعه دارم غرور در طبیعت انسان است و ادم های کمی پیدا میشوند که با داشتن شایستگی هایی بسیار مغرور نشوند، شایستگی هایی که میتوانند واقعی یا خیالی باشند!

ادم وقتی انگیزه داشته باشد از فاصله ها نمیترسد