بریده‌های کتاب با علی در صحرا: شرح دو حکمت از نهج البلاغه

بزرگ‌ترین دروغی که بشر تا کنون گفته این است که تصور می‌کند بی نیاز است و می‌گوید بی‌نیازم!

ریشۀ بدبینی‌ها عموماً در خوش‌بینی‌های افراطی است.

مطلب دیگر آنکه انسان هر چیزی را مظهر عظمت و رحمت و اسمای حق می‌شناسد؛ اما فراموش می‌کند که خود نیز از اشیاست و خود نیز مظهر اسما و قدرت اوست. به سبب همین فراموشی، راه دوری را برای یافتن خدا انتخاب می‌کند.

مُترَفین مال را برای مال می‌خواهند.

اگر مردم با هواپیما در یک جهت حرکت کنند و در بین راه برای خلبان حادثه ای پیش آید ، آیا هر کسی میتواند جای خلبان را بگیرد؟

کمیل ، دل ها به ظرف ها می مانند و آن دلی که ظرفیت بیش دارد بهترین است و ظرفیت دل به آن است که «ثروت»ها دست مایه ی غرور وی نباشد و «رنج»ها و «رنجوری»ها و «مصیبت»ها شکیبایی وی را از او نستاند...

محور تمام ادیان اسلام بوده است و محور همهٔ آن‌ها «ذکر الله»

خودمان می‌گوییم تجربی است یعنی باید ویران کند تا بفهمیم! در طرز کار تجربی بدبختی انسان آن است که وقتی خرابی به وجود آمد، تازه آگاه می‌شود

اعتبار اصلی در اعمال صالح، ریشهٔ آن است.