بریده‌های کتاب افسانه های تبای

آگاهی پیش از عمل مایه ایمنی است.

یوکاسته: ترس؟ مرد را با ترس چه کار است؟ تصادف بر زندگی ما فرمان می‌راند و آینده را هر گز نمی‌توان دانست. باید هر چه بهتر زیست از روزی به روز دیگر. به زنی گرفتن مادر نباید تو را بترساند. ای بسا خواب‌ها که کسی می‌بیند. برای تحمل زندگی باید چنین چیزهایی را نادیده گرفت.

پس بدانید که انسان فانی باید همیشه فرجام را بنگرد و هیچکس را نمی‌توان سعادتمند دانست، مگر آنگاه که قرین سعادت در گور بیارمد.

ادیپوس: "ای رنج! کجا هستم؟ آیا این صدای من‌ است که در هوا سرگردان است؟ دست تقدیر مرا به کجا می‌راند؟"

بجویید تا بیابید. آن را که باز نجویند، نیابند.

دانایی رنج است برای دانایان و رهایی است برای همگان.

"دانایی گُریز از تنهایی است" آندره یونار

سر چشمهٔ هلاک شهر ما در هدر کردن خون است.

هر نسلی از آدمیان به نیستی میگراید. مردی را به من بنمایید که سعادت او از رویایی خوش که بیداری تلخ گونه‌ای در پی دارد،برتر باشد.

سه خداوند_ زمان و رنج و نژاد پادشاهانه صبوری را به من آموختند.

تیرزیاس: سخنان خردمندانه‌ایست. اما آن گاه که خرد را سودی نیست، خردمندی دردمندی است. چرا من این را از یاد بردم؟ که می‌دانست؟ هرگز نمی‌بایست می‌آمدم.

چون نخواستم به هیچ پیکی دل قوی دارم، اکنون اینجایم تا به تن خود بدانم

پاندورا تا به زمین رسید، از کنجکاوی دیوانه‌وار و عشقی که به دانستن داشت، به اغوای آتنه، الههٔ دانایی و خرد، در سبویی را که خدایان به وی هدیه داده بودند گشود. رنج‌های هول‌انگیز از آن گریختند و زمین ما را فراگرفتند. تنها امید در سبو ماند.

آنگاه که همه چیز نازیباست،دیدگان را چه حاصل؟!

آنگاه که خِرَد را سودی نیست، خردمندی دردمندی است.

آه! پول! انسان چیزی شومتر از آن نیافریده است. اوست که شهرها را تباه می‌کند، اوست که خانواده‌ها را می‌پراکند، اوست که شرافت قضات و تقوای زنان را بر باد می‌دهد. دروغ و بی‌شرمی زادگان اویند و هم اوست که نفرت پنهان به ایزدان را در قلب‌ها جای می‌دهد.

اما ستمگران از هر سعادتی برخوردارند- و از آن میان از سعادت کر بودن نیز.

تیرزیاس: "نیازی به گریز نیست. حقیقت جان‌پناه من است."

آنگاه که همه چیز نازیباست، دیدگان را چه حاصل؟ آیا می توانم چشم به زیبایی بگشایم؟ و در آرزوی منظری یا ندائی خوش باشم؟