بریده‌های کتاب نامه های محرمانه راهبی که فراری اش را فروخت

هدف از زندگی عشق ورزیدن است اینکه چقدر عشق بورزی نشان می‌دهد که چقدر خوب زندگی کرده‌ای. قلب از مغز خردمندتر است. قلب را گرامی بدار. به آن اعتماد کن. پیرو آن باش.

به گونه ای رفتار کن که با شخصیت حقیقی ات سازگار باشد. صادق و شریف باش و منسجم عمل کن. بگذار قلبت راه را به تو نشان بدهد. بقیه چیزها به خوبی پیش خواهد رفت. بدان که هیچ وقت تنها نیستی و پشتیبان داری.

شاید مهم‌ترین چیز این باشه که طوری رفتار نکنی که انگار ۵۰۰ سال عمر میکنی.

عاقبت دریافته ام که هر اتفاقی دلیلی دارد. هر رویدادی هدفی دارد و در هر شکستی درسی نهفته است. من متوجه شده ام که شکست، برای رشد و تعالی روح هر کسی، حتی حرفه ای ها، ضروری است. شکست، رشد درونی و انبوهی از هدایای مادی به همراه می آورد، آن را همچون آموزگاری مشتاقانه بپذیر و غنیمت شمار.

روش انجام کارهای کوچک تعیین می‌کنند که ما تمام کارها را چگونه انجام می‌دهیم. اگر ما کارهای جزئی را به خوبی انجام دهیم، می‌توانیم در امور بزرگتر هم به تعالی برسیم. در این حالت، انجام کارها به روش استادانه و متعالی به راه و رسم زندگی ما تبدیل می‌شود. اما مهمتر از این، هر تلاش کوچک روی تلاش‌های قبلی انباشته می‌شود به این ترتیب، می‌توان چیزهای بزرگ و باشکوه را آجر به آجر خلق کرد، اعتماد به نفس عالی ایجاد و رویاهای غیرمعمول را محقق کرد.

قواعدی که ما با اون‌ها بزرگ می‌شیم به نظرمون کاملاً طبیعی و حتی منطقی میان. تنها وقتی رفتارهامون رو از زاویه دید فرهنگ دیگه ای می‌بینیم، اون رو زیر سوال می‌بریم و دربارشون به فکر می‌افتیم.

تنها راه پیشرفت فردا،دانستن اشتباهات امروز است.

خنده قلب را مهربان می کند و روح را تسکین می دهد، هیچ کس نباید هرگز زندگی را چنان جدی بگیرد که خندیدن را فراموش کند.

اگر شخصی افکارش را تحت سلطه خود در نیاورد، در نهایت افکارش بر او مسلط می شود.

موفقیت در بیرون هیچ نیست، مگر آن که آن را در درون نیز احساس کنی. خوشبختی و پولداری خیلی متفاوتند. ... چطور می توان بدون توجه به خود متوجه دیگران بود؟ ... وقتی عاشق خویشتن نباشم نمی توانم به تو عشق بورزم.

فکر را می کارید و عمل را درو می کنید، عمل را می کارید و عادت را درو می کنید، عادت را می کارید و شخصیت را درو می کنید. شخصیت را می کارید و سرنوشت را درو می کنید.

وقتی آدمی وارد قلمروی ناشناخته های می شود، بیش از هر زمان دیگر رشد خواهد کرد.

فقط وقتی می‌توانی حقیقتاً دیگران را دوست بداری که در هنر عشق ورزیدن به خود استاد شده باشی. هنگامی که قلب خود را در اختیار دیگران بگذاری، می‌توانی به قلب آنها دست یابی. وقتی احساس اهمیت داشتن و زنده بودن داشته باشی، در شرایط مساعدتری برای انسان بهتر بودن قرار داری.

آنچه خودت درباره خود می‌گویی مهم است. وقتی می‌دانی کاری که انجام می‌دهی درست است به قضاوت دیگران توجه نداشته باش. می‌توانی هر کاری را که با وجدان و قلبت سازگار باشد انجام دهی. از انجام کار درست شرمنده نباش. و به خاطر خدا هیچ وقت درگیر امر بیهوده مقایسه ارزش‌های خود و دیگران نشو.

راهب‌ها میگن بهترین روش برای ارزیابی عظمت زندگی یک فرد اینکه به اثری نگاه کنیم که اون فرد روی زندگی نسل‌های بعد از خودش گذاشته. بنابراین، اگر ما دلمون می‌خواد به زمره انسان‌های نادر روزگار وارد بشیم، عوض فکر کردن به "زندگیم چه سودی برای من داره؟" باید بپرسیم: زندگیم چه سودی برای دنیا داره؟

اگر طالب کامل ترین و عالی ترین زندگی هستی، از افکارت مانند دارایی های ارزشمندت مراقبت کن.

وقتی برای اصلاح و بهبود زندگی دیگران تلاش می‌کنیم، غیر مستقیم در طول این روند به زندگی خود پیشرفت می‌بخشیم. وقتی برای انجام روزانه کارهای مهربانانه اتفاقی و بدون برنامه‌ریزی قبلی اهمیت قائل می‌شویم، زندگیمان غنی‌تر و هدفمندتر می‌گردد. برای اینکه هر روز به گونه‌ای تقدس و حرمت را در کارها ایمان ایجاد کنیم، باید به نحوی به دیگران کمک کنیم.

آنچه ما را در زندگی عقب نگه می‌دارد معماری نامرئی ترس است. ترس ما را در ناحیه امن نگه می‌دارد که در حقیقت، ناامن‌ترین مکان برای زیستن است. در واقع بزرگترین ریسک در زندگی ریسک نکردن است. هر بار که به ناحیه ناامن رشد و ترقی قدم می‌گذاریم، رهاتر از قبل می‌شویم. هرچه بیشتر در قلمرو ترس گام برمی‌داریم، قدرت بیشتری به دست خواهیم آورد. به این ترتیب، هم بی باک خواهیم شد و هم قدرتمند. و از این رو می‌توانیم زندگی رویاییمان را تجربه کنیم.

مهم نیست در زندگی چه اتفاقی برایت می افتد، تو به تنهایی این قدرت را داری که پاسخ خود را نسبت به آن انتخاب کنی.