بریده‌های کتاب نامه های محرمانه راهبی که فراری اش را فروخت

زندگی هم برای خودش یک سفر است و آنچه بیشتر از همه اهمیت دارد آن چیزی نیست که به دست می آوری، بلکه کسی است که به آن تبدیل می شوی‌.

مهمترین هدیه‌ای که می‌توانیم به خودمان بدهیم تعهد برای زیستن یک زندگی با اصالت است. ما باید از فتنه‌های جامعه رها شویم و زندگی را با شرایط خودمان، مطابق با ارزش‌های خودمان و در راستای رویاهای اصیل خودمان، زندگی کنیم. باید خود واقعی مان را پیدا کنیم؛ امیدها، خواسته‌ها، نقاط قوت و نقاط ضعف نهفته و ریشه داری را کشف کنیم که ما را به آنچه هستیم تبدیل کرده‌اند. هر تصمیمی که می‌گیریم هر قدمی که برمی‌داریم، باید تحت تاثیر تعهدات مان برای زیستن زندگی ای صادقانه، درستکارانه و با اصالت برای خودمان باشد.

یگانه چیزی که در پایان عمر با خود می بریم وجدانمان است. به ندای وجدانمان گوش دهیم و بگذاریم هدایتمان کند، چرا که میداند کار درست چیست. وجدانمان به ما خواهد گفت که رسالت و تعهد در زندگی خدمت کاملا نوع دوستانه و فداکارانه به دیگران به هر شکلی است.

از لحظات منحصر به فرد و ویژه هر روزت لذت ببر، چرا که امروز تمام زمانی است که تو داری.

رفتار ما با یک نفر نماینده رفتار ما با همگان و همچنین خودمان است. اگر به یکدیگر بی‌احترامی کنیم، به خودمان بی‌احترامی کرده‌ایم. اگر به یکدیگر ظلم کنیم، به خودمان ظلم کرده‌ایم اگر از اطرافیانمان قدردانی نکنیم، از خودمان قدردانی نکرده‌ایم. ما باید با هر کسی که در تعاملیم، و در تمام کارهایی که انجام می‌دهیم، مهربان‌تر از آنچه انتظار می رود، سخاوتمندتر از آنچه پیش بینی می‌شود و مثبت‌تر از آنچه ممکن است به نظر می‌آید برخورد کنیم.

اهمیت آداب، رسوم و قواعد در اینه که باعث میشن تعامل ما با دیگران راحت‌تر بشه. رفتارهای مشترک باعث می‌شن ما احساس راحتی بکنیم؛ اون‌ها روشی ان برای نشون دادن احترام به دیگران. قضیه درباره اینه که ما چه حسی را به همدیگه منتقل می‌کنیم. رفتارهای روزمره ما نمایانگر احساسات درونی ما محسوب می‌شن.

میراث ربطی به درآمد یا دریافت تشویق دیگران نداشت، بلکه به اثرگذاری روی زندگی مردم و تبدیل کردن دنیا به مکانی بهتری ارتباط داشت.

وقتی چیزی میخواهی، فقط روی آن تمرکز کن و با تمام وجود به آن خیره شو، هیچ کس، به هدفی که نمی بیند، نخواهد رسید.

هیچ کاری در این دنیا بی‌اهمیت نیست. تمام کارها فرصتی‌اند برای ابراز استعدادهای فردی، خلق هنر خاص خودمان و درک کردن نابغه درونمان که باید به آن تبدیل شویم. ما باید همانطور کار کنیم که پیکاسو نقاشی می‌کرد: با تعهد، اشتیاق، انرژی و تعالی در کیفیت. به این ترتیب، نه تنها بهره‌وری ما منبع الهام دیگران می‌شود، بلکه اثری هم خواهد داشت: ایجاد تفاوت در زندگی اطرافیانمان.

شادی واقعی از جمع آوری کردن اشیا به دست نمیاد. شادی پایدار از این حاصل می‌شه که یاد بگیریم چطور از لذت‌های ساده، مثل نسیم خنک در یک روز گرم، یا آسمون پرستاره بعد از یک روز سخت کاری، یا خندیدن با عزیزانت حین درست کردن یک غذای خونگی سه ساعته، لذت ببریم.

👈دیدگاهت زمانی شفاف می شود که بتوانی به قلب خود رجوع کنی، آن کسی که ظاهر را می نگرد، در خواب است و آن کسی که به باطل نگاه می کند بیدار‌.

هر حادثه درسی به همراه دارد. این درس های کوچک وسیله رشد درونی و بیرونی شماست. بدون آنها دچار گرفتاری و درماندگی خواهید شد. فقط به تجربه آن در زندگی خودتان فکر کنید.

انسان ها باید صبور باشن. اون ها باید چیزها رو به آهستگی و آجر به آجر بسازن. اگر چه دلمون می خواد به سرعت به همه چی برسیم، کار دنیا به این صورت نیست. نبوغ یک فراینده.

هر جا سخن از وقتت است سنگدل و بی رحم باش. نه گفتن را یاد بگیر. شهامت نه گفتن به کارهای پست و کم اهمیت زندگی ، تو را قادر می سازد به چیزهای بزرگ و ارزنده جواب مثبت بدهی.

وقتی نعمت‌هایمان را برمی‌شماریم، شادی ما افزون می‌شود، قدردانی ما بیشتر می‌شود و هر روز، به موهبت حیرت آور تبدیل می‌شود.

راز شادمانی به همین سادگی است: 'چیزی را که حقیقتاً به آن عشق می‌ورزی پیدا کن، و همه انرژی خود را در جهت انجام آن هدایت کن.' ... وقتی تمرکز می‌کنی، قدرت ذهنی و انرژی ات در دنبال کردن آن چه مورد علاقه ات است، برکت و فراوانی به زندگی ات سرازیر می‌کند و همه آرزوهایتان به سادگی و باشکوه برآورده می‌شود.

سخاوت حقیقی برای آیندگان این است که هر آنچه داری را برای زمان حال صرف کن

وقتی بر ذهنت مسلط می شوی زندگی ات را تحت کنترل در می آوری و زمانی که به مرحله ای برسی که زندگی ات را کاملا تحت کنترل داشته باشی، می توان گفت که سلطان سرنوشت خود هستی.

هدف از زندگی عشق ورزیدن است اینکه چقدر عشق بورزی نشان می‌دهد که چقدر خوب زندگی کرده‌ای. قلب از مغز خردمندتر است. قلب را گرامی بدار. به آن اعتماد کن. پیرو آن باش.