بریده‌های کتاب راه و رسم گوش دادن

این جمله کلوین کولیج معروف است که، «هیچ کسی تابه‌حال به‌خاطر گوش دادن، از کار بیکار نشده است» فقط با گوش‌دادن است که همراه می‌شویم، درک می‌کنیم، پیوند می‌یابیم، همدلی می‌کنیم و در مقام انسان رشد می‌کنیم.

وقتی گفت‌و‌گویی را تمام می‌کنید از خودتان بپرسید، الان چه چیزی از این آدم یاد گرفتم؟ امروز اصلی‌ترین دغدغهٔ این آدم چه بود؟ او چه احساسی دربارهٔ موضوع صحبت‌مان داشت؟ اگر نتوانید به این سؤال‌ها پاسخ بدهید، احتمالا باید روی گوش دادن خودتان کار کنید.

بد گوش دادن، گزیده گوش دادن یا اصلا گوش ندادن به معنی محدود کردن درکتان از جهان و محروم کردن خودتان از تبدیل شدن به بهترین حالت ممکن است.

شنوایی فیل‌ها آن‌قدر حساس است که می‌توانند صدای نزدیک شدن ابرها را بشنوند.

اگر آدم‌ها ساده و بدون احساس به نظر می‌رسند، فقط به این معناست که خیلی خوب آنها را نمی‌شناسید.

وقتی گوش می‌دهید و واقعا حرف‌های طرف مقابل را «متوجه می‌شوید» امواج مغزی شما و فرد گوینده به معنای واقعی کلمه هماهنگ می‌شود.

مکث کردن بعد از نظرهای طرف مقابل می‌تواند واقعا به نفعتان تمام شود، زیرا نشانهٔ توجه است.

گوش دادن بیش از هر چیز به کنجکاوی نیاز دارد.

اگر نمی‌توانید به خوبی متوجه بشوید که شریک عاطفی‌تان ناراحت است یا نه، تلفن را روی گوش چپ بگذارید. اگر چپ دست هستید برعکسِ این کار را انجام بدهید.

اگر در هر موقعیتی که قرار می‌گیرید خیال کنید از پیش همه چیز را می‌دانید، توانایی‌تان برای رشد کردن، یاد گرفتن، برقراری ارتباط و تکامل یافتن محدود می‌شود. فکر می‌کنم شنوندهٔ خوب کسی است که با آغوش باز تجربه‌ها و نظرهای فردی دیگر را می‌شنود و دیدگاه او را به رسمیت می‌شناسد.

‎تقریبا از سال ۱۹۸۰ میلادی، تمام پیشرفت‌های شغلی در شغل‌هایی رخ داده است که به تعاملات اجتماعی بیشتری نیازمند بوده‌اند؛ در حالی‌که موقعیت‌هایی که غالبا به استدلال تحلیلی و ریاضی نیاز دارند در حال از بین رفتن‌اند.