بریده‌های کتاب سلام بر میت

همه اش یاد حرف شما بودم که گفتی جون دادن مثل کشیدن دندونه، اونم بدون بی حسی

همه ما سهمی از جنون داریم، یکی کمتر ،یکی بیشتر..

من از مُرده میترسم یا مُردن ؟؟! مُرده که نَمرده،بلکه زنده تر شده .منم که قلبم مُرده ونمی فهمم.

من از مرگ نمی‌ترسم، از مرده نمی‌ترسم، از اینکه دستم خالی باشد میترسم...

حنجره کلمات توی قلبش را یاری نمی‌کرد تا به زبان برسد

مرگ با زندگی خط تقاطع ندارد، استمرار زندگی است...

من از مرگ نمی‌ترسم.از مرده نمی‌ترسم.از اینکه دستم خالی باشه می‌ترسم.خیلی هم میترسم...

زندگی بدون عشق، آدم رو بیمار می‌کنه....

مؤمن در دست خدا باید مثل میّت باشه زیر دست غسّال. تا حالا شنیدین غسّالی بیاد و بگه من مرده ای را می شستم که هی غُر می زد، یه بار می گفت: اوه اوه، آب سرده! ، یه بار می گفت: آه، سوختم! آب داغه، یه کم ولرمش کن. تا بچرخوندش، داد می زنه: یواش تر، دردم اومد! آیا تا حالت چنین چیزی شنیدین؟ نه. مرده بدون هیچ حرکتی، کاملا در اختیار غسّاله تا به هر طرف که میلش می کشه بچرخونه و هر آبی، سرد یا گرم یا داغ، به سر و صورتش بریزه. انسان مؤمن باید همین طور باشه: در دست خدا کاملا تسلیم، تسلیمِ محض.

به نظرم بیماری و درد بدن را ضعیف می‌کنه می‌کنه اما روح آدم هی قوی و قوی‌تر می‌شه بدن که سختی نکشه و هی بخوره و پروار بشه روح رو به قعر جهنمی می‌بره اما بدنی که گرسنگی و تشنگی بکشه و درد رو تحمل کنه روح رو به اعلا درجه بهشت می‌رسونه دی که استاد چی می‌گفت بهشت و جهنم ما همین جاست همین اعمال ماست که توی دنیا انجام می‌دیم و برزخ خودمون رو می‌سازیم