بریده‌های کتاب پر

من نمی‌توانستم مستقیما در چشم‌های او نگاه کنم. مثل اینکه نگاه کردن به شخصی که روح خود را بی‌پرده و عریان نشان داده، کار آسانی نبود.

آخر راجر، اگر تو را دوست داشته باشد بدون تو موجودی ناقص خواهد بود.

«زندگی قمار است، ماجراست، انسان یا می‌برد یا می‌بازد، زندگی مثل معرکه‌ایست که پایان ندارد وقتی صدای یک نفر کم‌کم ضعیف و خاموش شد، صدایی جوان‌تر و نیرومندتر رشته‌ی بقیه‌ی داستان را می‌گیرد و ادامه می‌دهد.»

اگر تمام سرگذشت‌ها بدون دست و پا زدن و با جمله‌ی «و تا آخر با خوشبختی با هم زندگی کردند» تمام می‌شد، عشق به یک امر پیش‌پاافتاده تبدیل می‌شد و دیگر چیزی برای تلاش کردن وجود نداشت. زندگی مبارزه‌ای است و با امید خالی نمی‌توان به مقصود رسید.

آه راجر، راجر بیچاره‌ام، چرا صبر نکردی؟ خودت می‌گفتی که گاهی سعادت در سرِ پیچ منتظر ما است، چرا صبر نکردی؟