بریده‌های کتاب ناتا

در خیالات خودم سیر می.کردم من از کودکی به خیال بافی عادت داشتم حدس می زدم داخل هر چادر چه خبر است. نفسهایم را عمیق تر کردم.بویی مطبوع به مشامم می رسید.بعد از این همه ،بیابان رمل و خاک چشمم داشت چیزهای دیگری هم میدید. غرق در لذت بودم که ابو عمر نزدیکم شد و گفت:(امیدوارم زودتر کسی برای خریدنت پیدا شود.اینجا کسی با تو مهربان نخواهدبود. حالا بیا جلو.»

به زندگی سخت در غربت و بردگی عادت کرده ام. ادمی به هر خوب و بدی عادت میکند.

مادر مالک رو به من گفت: خوله پدرت با خلیفه بیعت نمی کند. اگر او را دیدی، بگو لجاجت را کنار بگذارد و بیعت کند. کسی که به خانه علی حمله می کند و او را دست بسته به مسجد می کشاند، بعید نیست به زودی به خانه سعد حمله کند. گفتم: اگر به خانه پدرم نزدیک شود، خزرج بیعت خود را با خلیفه می شکند و جوی خون در شهر جاری می شود.

«بانو، من در این شهر غریبم. کسی را ندارم. نمی توانم حق و باطل را تشخیص بدهم. راه سعادت را به من نشان بده.» آب دهانش را قورت داد و به سختی گفت: «انّ السّعید، کلّ السّعید، حقّ السّعید من أحبّ علیًّا في حیاته و مماته.»

هر که به فاطمه و علی نزدیک می شود، سیم و زر می شود‌. آن دو کیمیا هستند.

اعجاز مسلمانی مهربانی است. شنیده بودم مسلمانان مهربانند. اما این معجزه را به چشم میدیدم.

از برکت زن این است که فرزند اولش دختر باشد، دختران بهترین فرزندانند، با محبت ترند به پدر و مادر، خدا را بابت تی نعمت، شاکر باش