بریده‌های کتاب سلام غریبه

عشق شفابخش و نیروبخش است. به شکل بی پروایی خوش بین است. ایم همان چیزی است که ما را به سمت نور هدایت می‌کند.

باور به عشق ، باور به امید است.

"دلتو بزن به دریا. اینو جدی می‌گم، به نظرم بدترین انتخابت اینه که حتی تلاشت رو هم نکنی."

"خیال دارم رویکرد "انقدر تظاهر کن تا همونی بشه که می‌خوای" رو در پیش بگیرم." این کاری بود که تمام عمرم کرده بودم. "اگه نتونم روبه‌راه باشم تظاهر می‌کنم که هستم." "روبه‌راه بودن و روبه‌راه به نظر رسیدن یکی نیستن." "به اندازه کافی به هم نزدیکن." کمی به جلو خم شد و گفت: "در واقع ممکنه همدیگرو خنثی کنن."

هرچه بیشتر به دنبال خوبی‌ها بگردی، خوبی‌های بیشتری پیدا می‌کنی.

عشق شکلی از امید است.

"همگی ما محدودیت هایی داریم، دلسردکننده ایم و اشتباه زیاد میکنیم. بیشتر اوقات. حتی اکثر اوقات. همه ی ما عمیقا در سوگیری تاییدی مان غرق شده ایم. همگی مان مشغول دیدن چیزی هستیم که انتظار داریم ببینیم." "وقتی می بینیم لاستیک کسی پنچر شده و برای کمک به او توقف می کنیم. وقتی موقع سفارش غذا در رستوران های ماشین رو، صورت حساب راننده ی پشتی را پرداخت می کنیم. یا صندلی مان را به یک غریبه می دهیم. یا از گوشواره ی کسی تعریف می کنیم. یا متوجه اشتباهمان می شویم. یا عذرخواهی می کنیم. ما گاهی بهترین نسخه از خودمان هستیم. این را درک می کنم. و مصمم ام به درک آن ادامه دهم. چون شاید این حقیقی ترین چیزی باشد که در زندگی خواهم فهمید: هرچه بیشتر دنبال خوبی ها بگردی، خوبی های بیشتری پیدا می کنی."