بریده‌ کتاب‌های پیوند جان و جانان: عاشقانه هایی برای نماز و نیایش

الهی دیگران مست شرابند و من مست ساقی، مستی ایشان فانی است و از من باقی.

هرعملی در وقتی، بهترین عمل است. روزی، جهاد بهترین عمل است و روزی کمک به دیگران و روزی حج و روزی دیگر روزه. اما نماز، هرروز بهترین عمل است.

... نماز و عبادت نه یک دستور که یک نیاز درونی است؛ یک گرایش فطری است؛ ضرورت حیات معنوی و پاکیزه است. پس انسانی که خود را فارغ از نماز و نیایش می داند، به مرتبه ای پایین تر از سنگ و چوب تنزل کرده است.

الهی، روزگاری تو را می جستم خود را می یافتم، اکنون خود را می جویم و تو را می یابم.

پیش از او (پیامبر خاتم)، انسان ها به برده و برده دار تقسیم میشدند، اما او آدمیان را به پرهیزکار و ناپرهیزکار تقسیم کرد.

محمد(ص) به جهانیان آموخت که می توان فرمانروا بود و ظلم نکرد؛ می توان برگزیده خدا و خلق بود و در کاخ ننشست؛ می توان بزرگ بود و به کودکان سلام کرد؛ می توان روزها به روی خلق خدا خندید و شب ها در محراب عبادت گریست؛ می توان یتیم به دنیا آمد و دنیا را سرپرستی کرد.