بریده‌های کتاب چرا می خوابیم: قدرت خواب و رویا

اختلالات خواب چندین سال قبل از شروع بیماری آلزایمر وجود دارند و بنابراین این موضوع می تواند علامتی هشداردهنده و زودهنگام یا حتی کمک کننده برای این بیماری باشد. پس از تشخیص هم میزان اختلال خواب همراه با شدت علائم بیماری آلزایمر افزایش می یابد.***** ارتباط بین اختلال خواب و بیماری آلزایمر مارپیچی منفی و خودمحقق شونده است که می تواند باعث شروع یا سرعت بخشیدن به بیماری شود.

در تمام مراحل زندگی انسان، رابطه بین خواب NREM و تثبیت حافظه مشاهده می شود.

محرومیت از خواب به عنوان (1) داشتن توانایی کافی برای خواب، اما (2) نداشتن فرصت کافی برای خوابیدن تعریف می شود ـ یعنی افراد محروم از خواب در صورتی که زمان مناسب برای خوابیدن داشته باشند می توانند بخوابند. بیماری بی خوابی برعکس است: (1) ابتلا به عدم توانایی کافی برای تولید خواب، علی رغم اینکه (2) فرصت کافی برای خوابیدن وجود دارد.

خواب REM به خصوص در طول سال های اولیه ی زندگی حاکم است و اعتقاد داریم که نقش مهمی هم در رشد زبان دارد.

به عنوان مرجعی ثابت، اکثر پزشکان خواب، خوابی را با کیفیت می دانند که راندمان 90 درصد یا بالاتر داشته باشد.

هنگامی که مغز فاقد خواب REM باشد، دنیای خارج به مکانی تهدیدآمیز و آزاردهنده تبدیل می شود.

ارزیابی هوشیاری فرد در طول بیست و چهار ساعت محرومیت از خواب، روشی است که دانشمندان می توانند از طریق آن نشان دهند که دو نیرویی که تعین کننده ی زمان خواب و بیداری اند ـ یعنی ساعت بیولوژیکی بیست و چهار ساعته و سیگنال خواب آلودگی آدنوزین ـ مستقل هستند و می توانند بر خلاف فرایند معمولشان همگام با هم پیش نروند.

سطح گردش کافئین در حدود سی دقیقه پس از مصرف آن به اوج خود می رسد. نیمه ی عمر کافئین به طور متوسط پنج تا هفت ساعت است. کافئین ـ که نه تنها در قهوه، بعضی از چای ها و نوشیدنی های انرژی زا زیاد است، بلکه در غذاهایی مانند شکلات تلخ، بستنی و همچنین داروهایی مانند قرص های کاهش وزن و مُسکن ها نیز وجود دارد ـ یکی از متداول ترین مقصرانی است که باعث می شود افراد به راحتی به خواب نروند.

جغد یا چکاوک بودن یک بزرگسال، که «تیپ زمانی» آنها هم شناخته می شود، قویا توسط ژنتیک تعیین می شود. (جغدها در مقایسه با چکاوک ها روز خود را دیرتر و با تاخیر آغاز می کنند.) این خطای آگاهانه ی آنها نیست، بلکه سرنوشت ژنتیکی شان است.

محتوای رویاهای یک فرد، بیش از خودِ رویا یا حتی خوابیدن، موفقیت در حل مسئله را تعیین می کنند.

کارترایت نشان داد که برای رفع مشکلات عاطفی گذشته، فقط خواب REM یا حتی رویایی عمومی کافی نیست. بیماران او نیاز به خواب REM و رویا داشتند، اما نوع بسیار خاصی از رویا: خوابی که آشکارا شامل رویایی در مورد مضامین عاطفی و احساسات مربوط به آسیب های بیداری باشد.

هرچه میزان انباشت آمیلوئید در مناطق میانی لوب قدامی بیشتر باشد، کیفیت خواب عمیق بیشتر مختل می شود. و این اتفاق فقط کاهشی عمومی در خواب عمیق که معمولا با پیرشدن اتفاق می افتد نبود، بلکه بی رحمانه در حال از بین بردن عمیق ترین موج های آهسته و قدرتمند خواب NREM بود.***** علی رغم اینکه این بیماری با از دست دادن حافظه مشخص می شود، اما هیپوکامپ ـ که مخزن اصلی حافظه در مغز است ـ به طور مرموزی تحت تاثیر پروتئین آمیلوئید قرار نمی گیرد.

در صحنه ی دوم از پرده ی دوم، جایی شکسپیر می گوید: «خواب گره از کلاف سردرگم دلهره ها می گشاید.»

نور روز تنها سیگنالی نیست که مغز می تواند به منظور تنظیم مجدد ساعت بیولوژیکی از آن استفاده کند، اگرچه این سیگنال، در صورت وجود، سیگنال اصلی و ترجیحی است. مغز می تواند از علایم خارجی دیگری مانند غذا، ورزش، نوسانات دما و حتی تعاملات اجتماعی، که مرتبا و در زمان های معین انجام می شوند، نیز استفاده کند.

افسردگی وخیم، بیشتر به دلیل عدم وجود احساسات مثبت است، ویژگی ای که آنهدونیا نامیده می شود: عدم توانایی در لذت بردن از تجربیاتِ معمولا لذت بخش، مانند غذا، معاشرت.

آنچه باعث تعجب من در مورد این الگوی غیرقابل توضیح شده است، مکانی در مغز است که آمیلوئید در اوایل ابتلا به بیماری آلزایمر و همچنین در اواخر آن با شدت بیشتری تجمع می یابد. این ناحیه، قسمت میانی لوب قدامی است ـ همانطور که به یاد دارید این همان ناحیه از مغز است که برای تولید الکتریکی خواب عمیق NREM در افراد جوان و سالم ضروری است.

دوک خواب (فعالیت امواج مغز که غالبا در انتهای هر موج آهسته قرار دارد) در هر دو مرحله ی عمیق و سبک خواب NREM اتفاق می افتد، حتی قبل از اینکه موج های مغزی آهسته و قدرتمندِ خواب عمیق ایجاد و مسلط شوند. یکی از کارکردهای بسیار آنها این است که مانند نگهبانان شب با حفاظت از مغز در برابر صداهای خارجی از خواب محافظت می کنند. هرچه دوک یک فرد قدرتمندتر باشد و بیشتر تکرار شود، در مقابل صداهای خارجی، که در صورت عدم وجود این دوک او را از خواب بیدار می کنند، تاب آوری بیشتری نشان خواهد داد.

در اوایل نوجوانی و در نقطه ی عطف استقلال از والدین که در آن یک نوجوان باید عواطف اجتماعی اش را خودش هدایت کند، می بینیم که این مغز جوان در حال بهره برداری از مزایای عاطفی خواب REM است.

برخلاف فشار خواب، ساعت بیولوژیکی به خواب بودن یا بیدار بودنتان توجهی نمی کند. شکل آهسته و ریتمیک آن دقیقا بر این اساس که چه ساعتی از شب یا روز است بالا و پایین می رود.

روش هایی وجود دارد که می توانند به جلو راندن ساعت بیولوژیکی افراد مسن تا حدودی کمک کنند و همچنین باعث تقویت آن شوند. ***** اول، هنگام ورزش صبحگاهی در فضای باز از عینک آفتابی استفاده کنید. این امر باعث می شود تا تاثیر نور صبحگاهی که به ساعت سوپراکیاسماتیک فرستاده می شود و شما را در یک برنامه ی زمانی بندی زود افزایش یابنده نگه می دارد، کاهش یابد. دوم، در اواخر بعدازظهر دوباره برای قرار گرفتن در معرض نور آفتاب بیرون بروید، اما این بار از عینک آفتابی استفاده نکنید.