بریده‌های کتاب چرا می خوابیم: قدرت خواب و رویا

بسیاری از مناطق مغز که معمولا تحت تاثیر اختلالات روحی و روانی قرار دارند، همان مناطقی هستند که در تنظیم خواب دخیلند و با کمبود آن تحت تاثیر قرار می گیرند. علاوه بر این، بسیاری از ژن هایی که در بیماری های روانی وضعیت غیرعادی دارند، همان ژن هایی هستند که به کنترل خواب و ساعت بیولوژیکی ما کمک می کنند.

بدون خواب کافی، پلاک های آمیلوئید در مغز و به خصوص در مناطق ایجاد کننده ی خواب عمیق ایجاد می شوند، به آنها حمله می کنند و باعث تخریب آنها می شوند. از بین رفتن خواب عمیق NREM در اثر این حمله، توانایی حذف آمیلوئید از مغز را در شب کاهش می دهد و در نتیجه رسوب بیشتر آمیلوئید ایجاد می شود. آمیلوئید بیشتر، خواب عمیق کمتر، خواب عمیق کمتر، آمیلوئید بیشتر و .... ***** خواب بیش از حد کم در طول زندگی افراد مسن، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

کشف نهایی من، شناسایی نوعی از خواب بود که مسئول افزایش مهارت حرکتی در طول شب است.***** افزایش سرعت و دقت که توسط انجام غیرارادی و کارآمد کارها پشتیبانی می شود، مستقیما مربوط به میزان مرحله ی دوم خواب NREM است، خصوصا در دو ساعتِ آخرِ یک شب خوابِ هشت ساعته. در حقیقت، این تعدادِ شگفت انگیزِ دوک های خواب در دو ساعت آخر خواب است که با تقویت حافظه ی آفلاین مرتبط است.***** افزایش دوک ها بعد از یادگیری فقط در مناطقی از جمجمه که بالای کورتکس حرکتی قرار دارند، دیده شد و نه در مناطق دیگر.

تغییرات خواب عمیق NREM همیشه چند هفته یا چند ماه قبل از نقاط عطف شناختی و رشدی در مغز صورت می گیرد که حاکی از جهت اثرگذاری است: ممکن است که خواب عمیق، نیروی محرکی برای بلوغ مغز باشد، ولی عکس آن ممکن نیست.

تیم تحقیقاتی دیک نشان دادند که فراتر از کمبود خواب ساده، خواب در زمان نامناسب، مانند آنچه توسط پرواززدگی یا شیفت کاری به افراد تحمیل می شود هم می تواند تاثیرات بزرگی بر عملکرد ژن های انسانی داشته باشد.

نداشتن خواب کافی که برای بخشی از جامعه انتخابی داوطلبانه است، به طور قابل توجهی، عملکرد ژن شما را تغییر می دهد ـ یعنی همان ذات شما، یا حداقل آن چیزی که از نظر بیولوژیکی و توسط DNA تعریف شده اید.

تغییر ساعت در ماه مارس در نیمکره ی شمالی باعث می شود بیشترِ افراد یک ساعت فرصت خوابیدن را از دست بدهند. اگر مانند کاری که محققان انجام دادند، میلیون ها سابقه ی بیمارستانی را در جدولی ثبت کنید، متوجه می شوید که این کاهش خواب به ظاهر بی اهمیت منجر به افزایشی ترسناک در حملات قلبی در روز بعد می شود.

به قول خود مندلیف: «من در خواب جدولی دیدم که در آن همه ی عناصر آن طور که لازم بود در جای خود قرار گرفته بودند. بیدار که شدم، بلافاصله آن را روی یک تکه کاغذ یادداشت کردم. بعدا فقط اصلاح در یک مورد ضروری به نظر می رسید.»

با وارد شدن به دهه ی چهارم زندگی، کاهش قابل ملاحظه ای در کمیت و کیفیت الکتریکی خواب عمیق NREM به وجود می آید. ساعات خواب عمیق کمتری به دست می آورید و آن موج های مغزی عمیق NREM کوچک تر، کم قدرت تر و از نظر تعداد کمتر می شوند.

آمیگدال شرکت کنندگانِ بی خواب، بیش از 60 درصد افزایش را در واکنش عاطفی نشان می داد.

چرت های روزانه ای که شامل تعداد کافی دوک خواب باشند هم باعث بهبود قابل توجهی در حافظه ی مهارت حرکتی می شوند، همراه با بازگرداندن انرژی و کاهش خستگی ماهیچه ها.

اگر فردی را از حالت خواب REM محروم کنید، نمودار تنظیم عاطفی مغز، دقت خود را از دست می دهد. مانند مشاهده ی تصویری از پشت شیشه ی مات، یا نگاه کردن به تصویری تار، مغزی که با کمبود رویا مواجه است، نمی تواند به صورت دقیق از حالات چهره رمزگشایی کند. بنابراین شما به تدریج در مورد دوستان و دشمنان تان اشتباه می کنید.

مکانیسم زیربنایی در PTSD، سطوح بسیار زیاد نورآدرنالین در مغز است که توانایی ورود این بیماران به مرحله ی طبیعی رویا در خواب REM و باقی ماندن در آن را مسدود می کند. در نتیجه، مغز آنها در شب نمی تواند عواطف را از خاطرات آسیب زا دور کند، زیرا ماده ی شیمیایی مربوط به استرس در محیط بسیار زیاد است.

اگر کیفیت خواب را در بیمارانی که دچار چندین بیماری روانشناختی هستند، با استفاده از تکنیکی به نام «رفتاردرمانی برای بی خوابی (CBT-I) » بهبود ببخشید، می توانید شدت علائم را کاهش و میزان بهبودی را افزایش دهید.

پس از یک خواب کامل، قشر پیش پیشانی که در انسان نسبت به سایر نخستیان بیشتر رشد کرده است و باعث تفکر عقلانی، منطقی و تصمیم گیری می شود، به شدت با آمیگدال ارتباط پیدا می کند و این مرکز عمیق عاطفی مغز را با استفاده از کنترل بازدارنده تنظیم می کند.

تکان های آهسته باعث افزایش عمق خواب عمیق، افزایش کیفیت امواج مغزی آهسته و بیش از دو برابر شدن تعداد دوک های خواب شد.***** این یافته ها توضیحی علمی برای شیوه ی باستانی تکان دادن کودک در آغوش شخص یا تخت نوزادی ارائه می دهند: تحریک خواب عمیق.

خواب REM چیزی را که ما در یک تجربه آموخته ایم، در نظر می گیرد و به دنبال استفاده از آن در سایر تجربه های ذخیره شده در حافظه است.

مغز برای کمک به کار اصلاح و کاهش میزان اتصالات، از خدمات خواب عمیق NREM استفاده می کند. از میان بسیاری از کارکردهای انجام شده توسط این نوع خواب این هَرَس سیناپسی است که در دوران بلوغ برجسته است.

در حال حاضر کمبود خواب مزمن به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تشدید دیابت نوع 2 در کشورهای جهان اول شناخته شده است. عاملی که قابل پیشگیری است.

مغز شما در غیاب هرگونه تمرین بیشتر، به بهبود حافظه های مهارتی ادامه خواهد داد. ***** این یادگیریِ با تاخیر و «آفلاین» منحصرا در طول دوره ی خواب اتفاق می افتد و نه در دوره های بیداری معادل با آن. تمرین منجر به موفقیت نمی شود. بلکه این تمرین و به دنبال آن یک خواب شبانه است که به موفقیت می انجامد.