بریده‌های کتاب ابله

لبخندش را دوست دارم، زیباست.

گیرم آدم کسی را دوست نداشته باشد، بدش را چرا بخواهد؟ مگرنه؟

به نظر من دیوانه نبود؛ بلکه بی‌اندازه رنج کشیده بود. تمام دردش همین بود و بس.

همیشه چیزی هست که حاضر نیست از جمجمهٔ شما بیرون آید و تا آخر نا گفته در ذهن‌تان باقی می‌ماند و شما می‌میرید و شاید اهم آنچه را در ذهن دارید با خود به گور می برید.

اولا مگر آزادی‌خواهی به طور کلی، حمله به نظام موجود و حاکم بر امور نیست؟ حالا واقعیتی که من حرفش را می‌زنم این است که آزادی‌خواهی روسی حمله به نظام حاکم بر امور نیست، بلکه حمله به اصل امور است، به خود امور، نه به نظام برقرار. آزادی‌خواهی ما کاری با نظام برقرار در روسیه ندارد، می‌خواهد خود روسیه را براندازد. آزادی‌خواهِ روسی کار را به جایی رسانده که روسیه را انکار می‌کند، از مادر خود بیزار است و برای نابودی آن شمشیر کشیده است، او از عادات توده و رسوم روسی بیزار است و به تاریخ روسیه و هر چه روسی است کینه می‌ورزد. #ابله #داستایوفسکی

دین به ما می‌گوید: نکش! ولی انسانی را می‌کشند چون آدم کشته است! اینکه نمی‌شود!

هیچ چیز را نباید از بچه‌ها پنهان کرد، به این بهانه که بچه‌اند و باید صبر کرد تا بزرگ شوند. چه فکر غم‌انگیز و نابجایی! بچه‌ها خوب متوجه می‌شوند که والدین‌شان آن‌ها را زیاد کوچک و بی‌شعور می‌شمارند، حال آنکه آن‌ها همه چیز می‌فهمند. آدم بزرگ‌ها نمی‌دانند که کودکان‌شان حتی در تنگناهای دشوار می توانند با راهنمایی‌های بسیار هوشمندانه راه‌گشا باشند.

اشتباهی که اغلب صورت می‌گیرد ، در اثر هجوم اوهام به ذهن است.

در درمانگاه شنایدر بیماری بود بسیار بدبخت. به قدری بدبخت، که نظیرش مشکل پیدا می‌شود. او را به شنایدر سپرده بودند که جنونش معالجه شود ولی من گمان می‌کنم او دیوانه نبود بلکه فقط بیش از اندازه رنج کشیده بود و بیماری‌اش همین بود.

پس از این پاسخ جوان با دقت سراپای این آقای «از همه جا باخبر» را برانداز کرد. از این گونه اشخاص گاهی در طبقه‌ی خاصی از جامعه یافت می‌شوند. آن‌ها از همه چیز مطلع اند؛ زیرا تمام کنجکاوی و استعدادشان _ بنابر قول یکی از متفکران معاصر _ به دلیل عدم وجود منافع و افکار حیاتی مهم‌تر، دائم به یک سو متوجه می‌شود. حدود اطلاعات «از همه جا باخبر ها» بسیار محدود است.

این‌ها هیچ‌یک لیاقت این را ندارند که خم شوند و دستمالی را که از دستتان افتاده باشد، بردارند.

تنها برا اثر تنبلی است که افراد سعی می‌کنند در نخستین ملاقات نسبت به یکدیگر قضاوت کنند و همین امر موجب می‌شود یکدیگر را به خوبی نشناسند.

میخواهم اقلا یک نفر باشد، که من با او از همه چیز همانطور حرف بزنم که با خودم حرف میزنم ...

نمی‌شود همه چیز را یکباره فهمید؛ کمال که یکباره به‌دست نمی‌آید! برای رسیدن به کمال باید نخست از نفهمیدن شروع کرد و، اگر زود بفهمیم، آن وقت شاید درست نفهمیم...

تا اینکه همه، حتی شنایدر ، مرا سرزنش کردند که چرا با آنان چون بزرگسالان سخن می‌گویم و هیچ چیز را از آنها پنهان نمی‌کنم. من هم پاسخ دادم که دروغ گفتن به بچه ها شرم‌آور است؛ زیرا آنها به طور عادی از همه چیز مطلع اند. هرگاه حقایق را از آنان پنهان کنیم، بالاخره بدان پی خواهند برد؛ منتها به گونه‌ای ناشایست. من گفتم کافی است که هر کس کودکی خود را به یاد آورد، اما آنها موافق نبودند...

+ محکوم به گیوتین در لحظه اعدام: ببخشید فقط یک لحظه! _ مگه با یک لحظه چه کاری می‌تونست بکنه؟ + قطعا یک لحظه، برای او به اندازه‌ی یک عمر ارزش داشته.

قدرت که زیاد نیست، سرکشی نیز حقیر است.