بریده‌های کتاب ابله

اطراف ما مملو از زیبایی هاست؛ کافیه به یک بچه نگاه کنید یا به طلوع آفتاب. حتی سبزه ای که سر از خاک بیرون میاره و چشمانی که شمارو نگاه میکنن و دوستتون دارن.

آدم ها سال ها عمر میکنند؛ اما هرگز زندگی کردن را فرا نمی‌گیرند.

ولی می‌گفت هیچ چیز در این هنگام برای او تاب‌رباتر از این فکر مدام نبود که 'چه می‌شد اگر نمی‌مردم؟ چه می‌شد اگر زندگی به‌ من بازداده می‌شد؟ آن وقت این زندگی برایم بی‌نهایت می‌بود و این بی‌نهایت مال من می‌بود! از هر دقیقه‌ آن یک قرن‌ می‌ساختم و یک لحظه‌ از آن را هدر نمی‌دادم. حساب هر دقیقه آن را نگه می‌داشتم تا یکی‌شان را تلف نکنم.'

اعتراف میکنم که در برابرتان به گناهی بزرگ آلوده شده ام؛ زیرا من شما را دوست دارم و دوست داشتن کمال، گناهی است نابخشودنی.

کلماتی را به کار می‌برم که با فکرها مناسب نیست و همین اسباب حقیرشدن آن فکرهای بلند می‌شود.

+ محکوم به گیوتین در لحظه اعدام: ببخشید فقط یک لحظه! _ مگه با یک لحظه چه کاری می‌تونست بکنه؟ + قطعا یک لحظه، برای او به اندازه‌ی یک عمر ارزش داشته.

در تشویش بود و اعصابش با تنشی رنج‌آور سخت عذابش میداد و در عین حال احساس می‌کرد که احتیاجی عجیب به تنهایی دارد. دلش می‌خواست تنها باشد تا خود را کاملا به این تنش دردناک تسلیم کند و اصلا در فکر یافتن کوچک‌ترین مفرّی نباشد. از تلاش برای حل مسائلی که مثل آوار بر روح و قلبش فرو ریخته بود بیزار بود. پیش خود، بی‌آنکه آگاه باشد که چه می‌گوید آهسته تکرار می‌کرد:《 مگر این‌ها همه تقصیر منست؟》

قدرت که زیاد نیست، سرکشی نیز حقیر است.

تا اینکه همه، حتی شنایدر ، مرا سرزنش کردند که چرا با آنان چون بزرگسالان سخن می‌گویم و هیچ چیز را از آنها پنهان نمی‌کنم. من هم پاسخ دادم که دروغ گفتن به بچه ها شرم‌آور است؛ زیرا آنها به طور عادی از همه چیز مطلع اند. هرگاه حقایق را از آنان پنهان کنیم، بالاخره بدان پی خواهند برد؛ منتها به گونه‌ای ناشایست. من گفتم کافی است که هر کس کودکی خود را به یاد آورد، اما آنها موافق نبودند...

نمی‌شود همه چیز را یکباره فهمید؛ کمال که یکباره به‌دست نمی‌آید! برای رسیدن به کمال باید نخست از نفهمیدن شروع کرد و، اگر زود بفهمیم، آن وقت شاید درست نفهمیم...

تنها برا اثر تنبلی است که افراد سعی می‌کنند در نخستین ملاقات نسبت به یکدیگر قضاوت کنند و همین امر موجب می‌شود یکدیگر را به خوبی نشناسند.

این‌ها هیچ‌یک لیاقت این را ندارند که خم شوند و دستمالی را که از دستتان افتاده باشد، بردارند.

پس از این پاسخ جوان با دقت سراپای این آقای «از همه جا باخبر» را برانداز کرد. از این گونه اشخاص گاهی در طبقه‌ی خاصی از جامعه یافت می‌شوند. آن‌ها از همه چیز مطلع اند؛ زیرا تمام کنجکاوی و استعدادشان _ بنابر قول یکی از متفکران معاصر _ به دلیل عدم وجود منافع و افکار حیاتی مهم‌تر، دائم به یک سو متوجه می‌شود. حدود اطلاعات «از همه جا باخبر ها» بسیار محدود است.

در درمانگاه شنایدر بیماری بود بسیار بدبخت. به قدری بدبخت، که نظیرش مشکل پیدا می‌شود. او را به شنایدر سپرده بودند که جنونش معالجه شود ولی من گمان می‌کنم او دیوانه نبود بلکه فقط بیش از اندازه رنج کشیده بود و بیماری‌اش همین بود.

هیچ چیز را نباید از بچه‌ها پنهان کرد، به این بهانه که بچه‌اند و باید صبر کرد تا بزرگ شوند. چه فکر غم‌انگیز و نابجایی! بچه‌ها خوب متوجه می‌شوند که والدین‌شان آن‌ها را زیاد کوچک و بی‌شعور می‌شمارند، حال آنکه آن‌ها همه چیز می‌فهمند. آدم بزرگ‌ها نمی‌دانند که کودکان‌شان حتی در تنگناهای دشوار می توانند با راهنمایی‌های بسیار هوشمندانه راه‌گشا باشند.

اولا مگر آزادی‌خواهی به طور کلی، حمله به نظام موجود و حاکم بر امور نیست؟ حالا واقعیتی که من حرفش را می‌زنم این است که آزادی‌خواهی روسی حمله به نظام حاکم بر امور نیست، بلکه حمله به اصل امور است، به خود امور، نه به نظام برقرار. آزادی‌خواهی ما کاری با نظام برقرار در روسیه ندارد، می‌خواهد خود روسیه را براندازد. آزادی‌خواهِ روسی کار را به جایی رسانده که روسیه را انکار می‌کند، از مادر خود بیزار است و برای نابودی آن شمشیر کشیده است، او از عادات توده و رسوم روسی بیزار است و به تاریخ روسیه و هر چه روسی است کینه می‌ورزد. #ابله #داستایوفسکی