بریده‌ کتاب‌های ابله

اطراف ما مملو از زیبایی هاست؛ کافیه به یک بچه نگاه کنید یا به طلوع آفتاب. حتی سبزه ای که سر از خاک بیرون میاره و چشمانی که شمارو نگاه میکنن و دوستتون دارن.

آدم ها سال ها عمر میکنند؛ اما هرگز زندگی کردن را فرا نمی‌گیرند.

ولی می‌گفت هیچ چیز در این هنگام برای او تاب‌رباتر از این فکر مدام نبود که 'چه می‌شد اگر نمی‌مردم؟ چه می‌شد اگر زندگی به‌ من بازداده می‌شد؟ آن وقت این زندگی برایم بی‌نهایت می‌بود و این بی‌نهایت مال من می‌بود! از هر دقیقه‌ آن یک قرن‌ می‌ساختم و یک لحظه‌ از آن را هدر نمی‌دادم. حساب هر دقیقه آن را نگه می‌داشتم تا یکی‌شان را تلف نکنم.'

اعتراف میکنم که در برابرتان به گناهی بزرگ آلوده شده ام؛ زیرا من شما را دوست دارم و دوست داشتن کمال، گناهی است نابخشودنی.

مجازات اعدام به گناه آدم کشی، به مراتب وحشتناک تر از خود آدم‌کشی است. کشته شدن به حکم دادگاه به قدری هولناک است که هیچ تناسبی با کشته شدن به دست تبهکاران ندارد.

در حقیقت هیچ‌چیز ناراحت کننده‌تر از این نیست که آدم مثلا ثروتمند و خوشنام و باشعور و خوش‌صورت و حتی پسندیده‌سیرت باشد و تحصیلاتش هم بد نباشد و در عین حال هیچ قریحه‌ای، اصالتی، کیفیتی غیرعادی ولو درخور نیشخند، هیچ فکر اصیلی که از ذهن خود جوشیده باشد نداشته باشد و از هر جهت مثل دیگران باشد!

لبخندش را دوست دارم، زیباست.

به نظر من دیوانه نبود؛ بلکه بی‌اندازه رنج کشیده بود. تمام دردش همین بود و بس.

همیشه چیزی هست که حاضر نیست از جمجمهٔ شما بیرون آید و تا آخر نا گفته در ذهن‌تان باقی می‌ماند و شما می‌میرید و شاید اهم آنچه را در ذهن دارید با خود به گور می برید.

اولا مگر آزادی‌خواهی به طور کلی، حمله به نظام موجود و حاکم بر امور نیست؟ حالا واقعیتی که من حرفش را می‌زنم این است که آزادی‌خواهی روسی حمله به نظام حاکم بر امور نیست، بلکه حمله به اصل امور است، به خود امور، نه به نظام برقرار. آزادی‌خواهی ما کاری با نظام برقرار در روسیه ندارد، می‌خواهد خود روسیه را براندازد. آزادی‌خواهِ روسی کار را به جایی رسانده که روسیه را انکار می‌کند، از مادر خود بیزار است و برای نابودی آن شمشیر کشیده است، او از عادات توده و رسوم روسی بیزار است و به تاریخ روسیه و هر چه روسی است کینه می‌ورزد. #ابله #داستایوفسکی

هیچ چیز را نباید از بچه‌ها پنهان کرد، به این بهانه که بچه‌اند و باید صبر کرد تا بزرگ شوند. چه فکر غم‌انگیز و نابجایی! بچه‌ها خوب متوجه می‌شوند که والدین‌شان آن‌ها را زیاد کوچک و بی‌شعور می‌شمارند، حال آنکه آن‌ها همه چیز می‌فهمند. آدم بزرگ‌ها نمی‌دانند که کودکان‌شان حتی در تنگناهای دشوار می توانند با راهنمایی‌های بسیار هوشمندانه راه‌گشا باشند.

نمی‌شود همه چیز را یکباره فهمید؛ کمال که یکباره به‌دست نمی‌آید! برای رسیدن به کمال باید نخست از نفهمیدن شروع کرد و، اگر زود بفهمیم، آن وقت شاید درست نفهمیم...

+ محکوم به گیوتین در لحظه اعدام: ببخشید فقط یک لحظه! _ مگه با یک لحظه چه کاری می‌تونست بکنه؟ + قطعا یک لحظه، برای او به اندازه‌ی یک عمر ارزش داشته.