بریده‌های کتاب ابله

کلماتی را به کار می‌برم که با فکرها مناسب نیست و همین اسباب حقیرشدن آن فکرهای بلند می‌شود.

نیکوکاری صفت خوبی است اما نباید در آن افراط شود.

تا دم مرگ خود را گناهکار بی‌امیدی می‌شمرد.

مجازات اعدام به گناه آدم کشی، به مراتب وحشتناک تر از خود آدم‌کشی است. کشته شدن به حکم دادگاه به قدری هولناک است که هیچ تناسبی با کشته شدن به دست تبهکاران ندارد.

اما این جمله که « آنها همه چیز را می‌دانند» نشان می‌دهد که اطلاعاتشان محدود است.

اگر آنطور که می‌گویید شاد زندگی کرده اید، پس نسبت به بقیه خیلی عمر بیشتری داشته اید.

مردم به یک دروغ آشکار ولی سرگرم کننده بیش از تاریخ دقیق و ارزشمند علاقه دارند.

در حقیقت هیچ‌چیز ناراحت کننده‌تر از این نیست که آدم مثلا ثروتمند و خوشنام و باشعور و خوش‌صورت و حتی پسندیده‌سیرت باشد و تحصیلاتش هم بد نباشد و در عین حال هیچ قریحه‌ای، اصالتی، کیفیتی غیرعادی ولو درخور نیشخند، هیچ فکر اصیلی که از ذهن خود جوشیده باشد نداشته باشد و از هر جهت مثل دیگران باشد!

لبخندش را دوست دارم، زیباست.

گیرم آدم کسی را دوست نداشته باشد، بدش را چرا بخواهد؟ مگرنه؟

به نظر من دیوانه نبود؛ بلکه بی‌اندازه رنج کشیده بود. تمام دردش همین بود و بس.

همیشه چیزی هست که حاضر نیست از جمجمهٔ شما بیرون آید و تا آخر نا گفته در ذهن‌تان باقی می‌ماند و شما می‌میرید و شاید اهم آنچه را در ذهن دارید با خود به گور می برید.

اولا مگر آزادی‌خواهی به طور کلی، حمله به نظام موجود و حاکم بر امور نیست؟ حالا واقعیتی که من حرفش را می‌زنم این است که آزادی‌خواهی روسی حمله به نظام حاکم بر امور نیست، بلکه حمله به اصل امور است، به خود امور، نه به نظام برقرار. آزادی‌خواهی ما کاری با نظام برقرار در روسیه ندارد، می‌خواهد خود روسیه را براندازد. آزادی‌خواهِ روسی کار را به جایی رسانده که روسیه را انکار می‌کند، از مادر خود بیزار است و برای نابودی آن شمشیر کشیده است، او از عادات توده و رسوم روسی بیزار است و به تاریخ روسیه و هر چه روسی است کینه می‌ورزد. #ابله #داستایوفسکی

دین به ما می‌گوید: نکش! ولی انسانی را می‌کشند چون آدم کشته است! اینکه نمی‌شود!

هیچ چیز را نباید از بچه‌ها پنهان کرد، به این بهانه که بچه‌اند و باید صبر کرد تا بزرگ شوند. چه فکر غم‌انگیز و نابجایی! بچه‌ها خوب متوجه می‌شوند که والدین‌شان آن‌ها را زیاد کوچک و بی‌شعور می‌شمارند، حال آنکه آن‌ها همه چیز می‌فهمند. آدم بزرگ‌ها نمی‌دانند که کودکان‌شان حتی در تنگناهای دشوار می توانند با راهنمایی‌های بسیار هوشمندانه راه‌گشا باشند.

اشتباهی که اغلب صورت می‌گیرد ، در اثر هجوم اوهام به ذهن است.