بریده‌های کتاب دنیای قشنگ نو

«آدمها عادت داشتند...» درنگ کرد؛ خون به صورتش دوید. «بله، عادت داشتند که از مادر زاییده بشوند.»

آزادی سیاسی و اقتصادی که نقصان می‌گیرد. آزادی‌ جنسی به جبران آن فزونی می‌گیرد. و شخص دیکتاتور صلاح را در این می‌بیند که این نوع آزادي را تشویق کند.

وحشی گفت: «هنر، علم _ مثل اینکه شما برای خوشبختی خودتان بهای خیلی گزافی پرداخته اید. باز هم چیزی هست؟» بازرس جواب داد: « بله، مذهب. پیش از جنگ نه ساله، چیزی وجود داشت به اسم خدا...»

حکمرانی یعنی نشستن و تشکیل جلسه، نه کتک‌کاری. آدم با مغز و کفلش حکومت می‌کند و نه هرگز با مشت هایش.

اوضاع دنیا در حال حاضر تثبیت شده است. مردم خوشبختند؛ آنچه را می‌خواهند به دست می آورند و آنچه را نتوانند به دست بیاورند ، نمی‌خواهند.

مشیت الهی از انسان ها سرمشق می‌گیرد.

مدیر اضافه کرد:« راز سعادت و فضیلت در همین نهفته است: دوست داشتن آنچه آدم باید انجام بدهد‌.تمام هدفهای شرطی سازی در این خلاصه می شود: علاقمند ساختن آدم ها به سرنوست اجتماعی گریزناپذیرشان.»

پامچال‌ها و مناظر یک عیب عمده دارند: "اینکه بیهوده‌اند. عشق به طبیعت که نمی‌تواند هیچ کارخانه ای را بگرداند."

بدون انبوهی از هرزگی های دلخوش دارنده، هرگز نمی‌شود تمدنی پایدار داشت.

امکان زیستن هست ولی اینگونه زیستن زندگانی نیست.

اگر یک نفر با دیگران فرق داشته باشد محکوم است به تنهایی.

-ولی باز هم این طبیعی است که آدم وقتی تنهاست به خدا اعتقاد پیدا کند. وقتی تنهای تنهاست، موقع شب؛ وقتی به مرگ فکر می‌کند. -ولی مردم امروزه اصلا تنها نیستند. ما آن‌ها را وادار می‌کنیم که از تنهایی بیزار باشند، و زندگیشان را طوری ترتیب می‌دهیم که تقریبا محال است که گرفتار تنهایی شوند.

اگر کلمات را درست به کار بگیری، مثل اشعه‌ی ایکس در همه چیز نفوذ خواهد کرد، چنان که تا آن ها را می‌خوانی، در تو رخنه می کنند.

هرچه استعدادهای آدم بیشتر باشد، قدرتش در گمراه کردن زیادتر است. یک نفر رنج بکشد بهتر است تا عده‌ی زیادی فاسد شوند. آقای فاستر، اگر منصفانه قضاوت کنید می‌بینید هیچ اهانتی شنیع‌تر از داشتن رفتار غیر متعارف نیست. قتل فقط باعث از این رفتن فرد می‌شود_وانگهی مگر فرد چیست؟