بریده‌های کتاب بوف کور

گاهی در زندگی چیزهایی هست که مثل خوره آدم را میخورد

این پیشامد وحشت انگیز که به اولین نگاه به نظر من آشنا آمده،آیا همیشه دونفر عاشق همین احساس را نمی کنند که سابقا یکدیگر را دیده بودند،که رابطه مرموزی میان آنها وجود داشته است؟

👁️‍🗨️ آغاز : در زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا می‌خورد و می‌تراشد. این دردها را نمی‌شود به کسی اظهار کرد، چون عموما عادت دارند که این دردهای باورنکردنی را جزو اتفاقات و پیش‌آمدهای نادر و عجیب بشمارند.

مـن بـا خـودم فکـر کـردم: «اگـر راسـت اسـت کـه هرکـسی یک ستاره روی آسمان دارد، ستارۀ من باید دور، تاریـک و بـی‌معنـی باشـد! شاید اصلا من ستاره نداشته‌ام!».

اگـر راسـت اسـت کـه هرکـسی یک ستاره روی آسمان دارد، ستارۀ من باید دور ، تاریـک و بـی معنـی باشـد! شاید اصلا من ستاره نداشته ام!

اگر راست است که هرکسی یک ستاره روی آسمان دارد، ستاره‌ی من باید دور، تاریک و بی معنی باشد! شاید من اصلا ستاره نداشته‌ام!

در زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا می‌خورد و می‌تراشد. این دردها را نمی‌شود به کسی اظهار کرد، چون عموماً عادت دارند که این دردهای باور نکردنی را جزو اتفاقات و پیش‌آمدهای نادر و عجیب بشمارند.

در زندگی زخم هایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا می‌خورد و می‌تراشد. این درد ها را نمی‌شود به کسی اظهار کرد.

می‌ترسم که فردا بمیرم و هنوز خودم را نشناخته باشم

تنهـا مـرگ اسـت کـه دروغ نمـی گویـد! حـضور مـرگ همـه موهومـات را نیست و نابود میکند. ما بچه مرگ هستیم و مرگ اسـت کـه مـا را از فریب هـای زندگی نجات می دهد ، و در ته زندگی اوست که ما را صدا می زنـد و بـه سـوی خودش می خواند.

آیا همیشه دو نفر عاشق همین احساس را نمی‌کنند که سابقاً یک‌دیگر را دیده بودند، که رابطه مرموزی بین آنها وجود داشته است؟ درین دنیای پست يا عشق او را می‌خواستم يا عشق هيچ‌کس آیا ممکن بود کس دیگری در من تأثير بكند؟

دنیا به‌نظرم یک خانه‌ی خالی و غم‌انگیز آمد و در سینه‌ام اضطرابی دوران می‌زد، مثل‌ اینکه حالا مجبور بودم با پای برهنه همه‌ی اطاق‌های این خانه را سرکشی بکنم.

در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا میخورد و میتراشد. این دردها را نمیشود بکسی اظهار کرد، چون عموماً عادت دارند که این دردهای باورنکردنی را جزو اتفاقات و پیش‌آمدهای نادر و عجیب بشمارند و اگر کسی بگوید یا بنویسد مردم بر سبیل عقاید جاری و اعتقادات خودشان سعی میکنند که با لبخند شکاک و تمسخرآمیز تلقی بکنند. زیرا بشر هنوز چاره و دوایی برایش پیدا نکرده و تنها داروی آن فراموشی بتوسط شراب و خواب مصنوعی بوسیله افیون و مواد مخدره است...

این همان کسی بود که تمام زندگی مرا زهرآلود کرده بود و یا اصلاً زندگی من مساعد بود که زهرآلود بشود و من به جز زندگی زهرآلود زندگی دیگری را نمی‌توانستم داشته باشم