بریده‌های کتاب مه زاد؛ قهرمان دوران

اسپوک گفت: «ایمان؛ یعنی اینکه مهم نیست چه اتفاقی بیفته میتونی مطمئن باشی که یکی داره تماشامون میکنه و حواسش بهمون هست. باور داشته باشی که یکی بالاخره همه چیز رو درست می‌کنه.»

با کشتن من، خودتون رو دچار نفرین کردین.......

تصویر گلی را در جیب دوخته شده‌ی درون آستینش داشت و سعی میکرد با فکر کردن به آن،به مفهوم صحبتی که با وین داشت پی ببرد.اصلا چطور شد همه برای یافتن پاسخی برای مشکلات‌شان سراغ سیزد می امدند؟ مگر نمی دانستند که او انسان دورویی بیش نیست که جواب‌های خوبی به سوالات مردم می دهد؛ اما خود قادر نیست از توصیه‌های خودش پیروی کند؟ سیزد احساس سنگینی می‌کرد؛ انگار کوهی روی دوشش بود. الند چطور به این راحتی از امید و خوشی حرف بزند؟انگار شاد بودن صرفاً تصمیمی است که یک فرد باید بگیرد. زمانی خود سیزد هم این را باور داشت؛ اما حالا احساس عجیبی داشت و انگار هر کاری که می‌خواست انجام دهد، شک و تردیدها به ذهنش هجوم می آوردند. سیزد اندیشید خب، دین برای این جور‌ مواقع و به مردم کمک میکمه تا چنین دوران سختی رو پشت سر بذارن.

ایمان یعنی اینکه مهم نیست چه اتفاقی بیوفته. میتونی مطمئن باشی که یکی داره تماشامون میکنه وحواسش بهمون هست. باور داشته باشی که یکی بالاخره همه چیز رو درست میکنه. «ایمان یعنی همیشه یه راهی وجود داره.»

وین با جدیت تمام به او خیره شد و گفت :« یهو متوجه چیزی شدم . من نمیتونم به این مهمونی برم . اخه لباس چی بپوشم ؟ لباس مجلسی ندارم!»

فکرکنم حتی منم ترجیح میدم کسی رو داشته باشم که بهش اعتماد کنم نه اینکه ازش بترسم.

انسان عبارتست از چیزی که بهش علاقه داره. من به این نتیجه رسیدم که اگه به خاطر چیزی که فکر میکنی بیشتر بهش احتیاج داری ، دست از انجام کاری برداری که بیشتر از همه بهش علاقه داری، درنهایت چیزی جزناکامی نصیبت نمیشه.

ایمان چه فایده ای داره اگه نتیجه اش این وضعیت باشه ؟ شهری پر از مردمی که دستورات خدای خودشون رو اشتباه تفسیر میکنن؟