بریده‌های کتاب سبکی تحمل ناپذیر هستی

عشق ورزیدت به کسی از روی ترحم، عشق واقعی نیست.

سردبیر گفت: نمی‌دانم چه چیزی نظرتان را تغییر داده است؟ توماس گفت: همان چیزی که از اول مرا به نوشتن این چیزها ترغیب کرده بود.

تنها یک کتاب ممنوع در کشورت، بیشتر از میلیاردها کلمه که در دانشگاه های ما بیرون میریزند،معنا و مفهوم دارد

کسی که مدام خواهان «ترقی» است باید منتظر باشد روزی به سرگیجه دچار شود. سرگیجه چیست؟ ترس از افتادن؟ اما چرا روی بلندی حفاظ‌دار ساختمان هم دچار سرگیجه می‌شویم؟ چون سرگیجه چیز دیگری غیر از ترس از افتادن است. درواقع، آوای خالی زیر پایمان ما را به‌سوی خود جلب می‌کند و تمایل به سقوط که لحظه‌ای بعد با ترس در برابرش مقاومت می‌کنیم سراسر وجود ما را فرامی‌گیرد.

-با ترزا بودن بهتر است یا تنها ماندن؟ هیچ وسیله ای برای تشخیص دادن تصمیم درست وجود ندارد،زیرا هیچ مقایسه ای امکان پذیر نیست. در زندگی با همه چیز برای نخستین بار برخورد می کنیم ،مانند هنرپیشه ای که بدون تمرین وارد صحنه شود.اما اگر اولین تمرین زندگی خود زندگی باشد،پس برای زندگی چه ارزشی میتوان قائل شد؟

در زندگی با همه چیز برای نخستین بار برخورد میکنیم، مانند هنرپیشه ای که بدون تمرین وارد صحنه شود.

مضحک و درعین‌حال تأثرانگیز است که تربیت درست اولیهٔ ما در خانواده به پلیس در کار بازپرسی یاری دهد. ما قادر نیستیم دروغ بگوییم. دستور «راست بگو!» که پدر و مادر به ما آموخته‌اند، به‌خودی‌خود، ما را از دروغ گفتن، حتی در برابر پلیس، شرمسار می‌کند. برای ما آسان‌تر است که با او مشاجره کنیم، به او دشنام دهیم (چیزی که بی‌فایده است) تا صریحاً به او دروغ بگوییم (تنها کاری که باید کرد).

اگر مادر شدن عین فداکاری است، دختر بودن گناهی جبران‌ناپذیر است.

کتاب به او فرصت گریختن از نوعی زندگی را می داد که هیچ گونه رضایت خاطری از آن نداشت

توما با خود می‌گفت که می‌دانستند یا نمی‌دانستند، مسئلهٔ اساسی نیست، بلکه باید پرسید: اگر بی‌خبر باشیم، بی‌گناه هستیم؟ آیا آدم ابلهی که بر اریکهٔ قدرت تکیه زده است، تنها به عذر جهالت، از هرگونه مسئولیتی مبراست؟