بریده‌های کتاب بار هستی

-با ترزا بودن بهتر است یا تنها ماندن؟ هیچ وسیله ای برای تشخیص دادن تصمیم درست وجود ندارد،زیرا هیچ مقایسه ای امکان پذیر نیست. در زندگی با همه چیز برای نخستین بار برخورد می کنیم ،مانند هنرپیشه ای که بدون تمرین وارد صحنه شود.اما اگر اولین تمرین زندگی خود زندگی باشد،پس برای زندگی چه ارزشی میتوان قائل شد؟

در زندگی با همه چیز برای نخستین بار برخورد میکنیم، مانند هنرپیشه ای که بدون تمرین وارد صحنه شود.

مضحک و درعین‌حال تأثرانگیز است که تربیت درست اولیهٔ ما در خانواده به پلیس در کار بازپرسی یاری دهد. ما قادر نیستیم دروغ بگوییم. دستور «راست بگو!» که پدر و مادر به ما آموخته‌اند، به‌خودی‌خود، ما را از دروغ گفتن، حتی در برابر پلیس، شرمسار می‌کند. برای ما آسان‌تر است که با او مشاجره کنیم، به او دشنام دهیم (چیزی که بی‌فایده است) تا صریحاً به او دروغ بگوییم (تنها کاری که باید کرد).

اگر مادر شدن عین فداکاری است، دختر بودن گناهی جبران‌ناپذیر است.

عشق ورزیدت به کسی از روی ترحم، عشق واقعی نیست.

کتاب به او فرصت گریختن از نوعی زندگی را می داد که هیچ گونه رضایت خاطری از آن نداشت

توما با خود می‌گفت که می‌دانستند یا نمی‌دانستند، مسئلهٔ اساسی نیست، بلکه باید پرسید: اگر بی‌خبر باشیم، بی‌گناه هستیم؟ آیا آدم ابلهی که بر اریکهٔ قدرت تکیه زده است، تنها به عذر جهالت، از هرگونه مسئولیتی مبراست؟

کسی را از روی همدردی دوست داشتن، دوست داشتن حقیقی نیست

جهان فقط یک اردوگاه عظیم کار اجباری برای کالبدهای مشابه، با روحی نامرئی است.

می‌توان به پدر و مادر، به همسر، به عشق و به وطن خیانت کرد، اما زمانی که دیگر نه پدر و مادر، نه شوهر، نه عشقی و نه وطنی باقی بماند، به چه چیز می‌توان خیانت کرد؟

در این دنیا همه چیز از قبل بخشوده شده و همه چیز در آن به طرز وقیحانه ای مجاز است.