بریده‌های کتاب آخرین روز یک محکوم به همراه کلود بی نوا

آیا حقیقت دارد که هیچ نجاتی میسر نیست؟

در اطراف من همه‌چیز زندان است.

آدمیان همه محکوم به مرگند منتهی موعد اجرای حکم درباره هر یک از ایشان غیر مشخص است بنابراین در سرنوشت من چه تغییری حاصل شده است؟

مردم گرسنه‌اند،مردم از سرما به خود می لرزند و فقر آن‌ها را به فراخورِ جنسیت‌شان به سمت جنایت یا فحشا هدایت می کند. به مردم رحم کنید. دل تان به حال ملتی که پسرانش به زندان و دخترانش روانه‌ی‌فاحشه‌خانه‌ها‌می شوند،بسوزد. زندانی و هر جایی در سرزمین شما بیش از حد تصورتان است.

خون روی دست‌های خود را شستن خوب است اما بهتر آن است که بتوانیم مانع جاری شدن آن خون شویم.

در زمان انقلاب مراقب اولین سری که از بدن جدا می‌کنید باشید. چرا که آن سر، اشتهای مردم را به انقلاب چند برابر می‌کند.

چه خوب اگر لغو حکم اعدام به نفع همه مردم باشد اما مسئله این است که ما جز به خودمان ، به هیچ‌کس دیگر فکر نکرده‌ایم.

شما که در فکر صرفه جویی بودجه‌اید به فکر صرفه‌جویی این سرهای نازنین بیفتید. شما با حقوقی که به ۸۰ جلاد می‌پردازید می‌توانید ۶۰۰ آموزگار استخدام کنید. سر افراد ملت پر از دانه‌های مفید است شما کاری کنید که این دانه‌ها برسند و میوه شرافت و فضیلت و تقوا به بار آورند. شما در این سرها تخم دانش و اخلاق بکارید آنها را آبیاری کنید حاصلخیز کنید روشن کنید و تربیت کنید خواهید دید که دیگر نیازی به بریدن این سرهای نازنین نیست.

گیوتینی که سر مجرمین سیاسی را قطع می‌کند، در زمین ریشه دوانده و در مدت زمانی اندک از همه جای خاک دوباره سر برمی‌آورد.

لزوم اجرای عدالت توسط خودمان، مانند بن‌بستی است که گاهی در آن گرفتار می‌شویم.

از میان بحران‌های اجتماعی، اعدام سیاسی، منفورترین، فجیع ترین، و مسموم‌ترینِ اعدام هاست و ریشه‌‌کن کردن آن بیش از دیگر اعدام‌ها، حیاتی و واجب است.

مسئله همین سرها هستند. سرهای مردم این سرزمین را مانند زمین زراعت شخم بزنید، آن را آماده بذرپاشی کنید، آبیاری‌شان کنید، بر آن‌ها نور بتابانید، محصول این زراعت اخلاق خواهد بود، اخلاق را بکار گیرید. آن‌وقت خواهید دید که دیگر نیازی نیست این سرها را از بدن جدا کنید.