بریده‌ای از کتاب چهل نامه ی کوتاه به همسرم اثر نادر ابراهیمی

ونیز گفته ام که این حوادث نیستند که انسان را امیدوار یا ناامید می کنند؛ این طرز نگاه کردن ما به حوادث است و زاویه دیدما، که مایه ی اصلی یأس و امید را می‌سازد. انسان هنوز یاد نگرفته آنگونه به حوادث نگاه کند که تلخ ترین و دردناک‌ترینِ آنها را هشیارکننده، نیرودهنده، تجربه بخش، برانگیزنده و آینده ساز ببیند. باورکُن که این نگاهی بسیار فلسفی، پیچیده و عمیق به زندگی و ارزشهای آن نیست، این فقط ساده نگاه‌کردن است؛ ساده و صادقانه و سازنده نگاه کردن.