بریده‌ای از کتاب موهبت کامل نبودن: رها کردن خود آرمانی و پذیرش خود واقعی اثر برنی براون

فکر اینکه می توانیم اصالت را به عنوان شیوه زندگی خود برگزینیم، اکثر ما را امیدوار و در عین حال خسته می سازد. امیدوار از این جهت که واقعی بودن، یک ارزش است. اکثر ما جذب آدم های صمیمی، معمولی و صادق می شویم و دوست داریم خود نیز در زندگی این گونه باشیم، اما خسته می شویم چون حتی بدون تامل زیاد هم می دانیم که حفظ اصالت در فرهنگی که همه چیز (از وزن گرفته تا شکل ظاهری خانه مان) را به ما دیکته می کند، اقدامی به غایت سنگین و دشوار است.