بریده‌ای از کتاب مرگ به وقت بهار اثر مرسه رودوردا
1403/4/13
3.4
46
صفحۀ 137
رودخانه به انسان می‌ماند.همواره در همان راهی است که برایش مقرر شده،و اگر هر از گاهی طغیان می‌کند،مانند دلِ انسان که تاب نمی‌آورد و سرریز می‌شود، قاعده‌ای او را به مسیرش باز می‌گرداند.
رودخانه به انسان می‌ماند.همواره در همان راهی است که برایش مقرر شده،و اگر هر از گاهی طغیان می‌کند،مانند دلِ انسان که تاب نمی‌آورد و سرریز می‌شود، قاعده‌ای او را به مسیرش باز می‌گرداند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.