بریده‌ای از کتاب ادبیات دیکتاتور: سفری در تاریخ پریشان قرن بیستم و قرن حاضر اثر دنیل کالدر

جسم موسولینی با بدن های یکجا‌نشین و بی‌تحرک لنین یا استالین فرق داشت. بدنِ حرکت مداوم بود، بدنی که جنگیده بود و بدنی که به انداره خدایان جشن های روزانه خواستنی بود، به همین خاطر صد معشوقه داشت. زمانی که می‌ایستاد و دست به کمر می‌زد به نظر میرسید که موشکی است که برای فرد آمدن در چشمان آنشین خورشید آماده می‌شود.