بریدۀ کتاب

اگر آن وقت که به همنوعانمان ستم می کنیم و زیر پا له شان می کنیم، فقط لحظه ای به شواهد اهریمنی خطای آدمی می اندیشیدیم که همچون ابرهای متراکم و سنگین، آهسته اما یقینا پیوسته در آسمان بالا می رود تا انتقامش را بر سرمان ببارد، اگر فقط لحظه ای در خیال، شهادت صدای مردگان را از دل خاک می شنیدیم که هیچ قدرتی نمی تواند آن را خفه کند و هیچ غروری راهش را ببندد، توهین و بی عدالتی و رنج و فلاکت و بی رحمی و ناجوانمردی که زندگی هر روزه با خود می آورد کجا می بود.