بریدۀ کتاب

و امّا پندی که در رابطه با دیگران برمی‌گیریم این است که باید به این بیندیشیم که تنها از راه ارائۀ مفاهیم و اعطای نظریه‌های محض و نگارش کتاب‌های ژرف، به هدایت دیگران چشم نداشته باشیم. ارائۀ نظریه‌های محض و نگارش کتاب‌های ژرف، بسنده نیست. سخنرانی‌های نظری کافی نیست، بلکه بر ماست تا اثرگذاری‌مان در دیگران را در سطح حس نیز تحقّق بخشیم. باید کاری کنیم که دیگران از ما تأثیر حسی بگیرند و در این راه از هر وسیله‌ای که از آن تأثیری پاک و پالوده و دینی می‌گیرند، استفاده کنیم؛ زیرا دیگران نیز همانند ما هستند. دیگران نیز بشرند و بشر بیش از عقل با حس تأثّر می‌پذیرد. پس بر ماست که بیش از تکیه بر آن دستاورد، به این دستاورد تکیه کنیم.