بریده‌ای از کتاب آتش بدون دود: هر سرانجام، سرآغازی ست اثر نادر ابراهیمی

انسان، فقط در رویاست که به جمیع آرزوهایش، به همان شکلی که می‌خواهد،می‌رسد_ بی دغدغه‌ی شکست و حذف و ناکامی‌های متصل به کام. این، نقش رویاست و تعریف رویا . رویا، حرکتی‌ست ذهنی و زیبا که منجر به وصل بدون نقص می‌شود. ما، در رویاهامان، اگر جشنی به پا می‌کنیم یا حادثه مهمی را تدارک می‌بینیم، در آن حادثه یا جشن، بسیار کسان را حاضر و ناظر قرار می‌دهیم؛ همه‌ی آنها را که واقعا دل‌مان می‌خواهد که آنجا، در متن یا حاشیه‌ی آن جشن یا حادثه باشند... اما، درعالمِ واقع، وقوع آن حادثه یا جشن یا پیروزی یا وصل، آنقدر عقب می‌افتد و آنقدر از تعداد آن آدم‌های متن و حاشیه کاسته می‌شود که دیگر، شیرینی و دلنشینی و زیبایی آن واقعه از میان می‌رود، و در مواردی، اصولا دیگر کسی _ از آنها که آرزو داشته‌‌ییم باشند_ برای حضور نمی‌ماند. انگار کُن که در گورستان جشن پیروزی گرفته‌‌ییم.