بریده‌ای از کتاب کافه اروپا اثر اسلاونکا دراکولیچ

بوسنیایی ها به نحو بسیار دردناکی ساده دل هستند. یادم می آید حتی وقتی جنگ شروع شده بود می‌گفتند «اروپا نمی گذارد ما تجزیه شويم. حتى بعد از بمباران سنگین سارایوو، و مرگ ده ها هزار نفر، بوسنیایی ها هنوز چشمشان با امید بسیار به اروپا بود. می گفتند: «اروپا باید کاری بکند که این کشت و کشتار متوقف شود. اگر نمی دانستی «اروپا» چه جور جایی است حتماً نتیجه می‌گرفتی که اروپا قاره نیست بلکه یک موجودیت واحد است یک موجود قدرتمند خدای گون. سالها طول کشید تا بوسنیایی ها فهمیدند اروپا آن چیزی نیست که آنها فکر می‌کردند و تازه پس از آنکه اروپایی ها آستینی بالا نزدند و کمکی به آنها نکردند و گذاشتند که بوسنی به شرم آورترین شکل ممکن ویران شود به این مسئله پی بردند اروپا فقط یک بسته یا بقچه از کشورهایی با منافع گوناگون است و بوسنیایی ها با دیدن درنگ، تردید، بی اعتنایی، تلخ اندیشی اروپایی‌ها توانستند به این واقعیت پی ببرند.