بریده‌ای از کتاب اصول مبارزه در زمانه نیهیلیسم اثر محمدمهدی اردبیلی

در زبان فارسی ضرب المثلی وجود دارد که «جوینده یابنده است» (یا به تعبیر مولوی، «عاقبت جوینده یابنده بود»). اما جوینده تنها زمانی می‌تواند یابنده باشد که آنچه می‌جوید از پیش وجود داشته باشد. اگر موضوع جستجو اصلاً وجود نداشته باشد، جوینده نمی‌تواند آن را بیابد. اما اگر گامی فراتر رویم چه؟ اگر جوینده به راستی «جوینده» باشد، آنگاه اگر چیزی هم نیابد، خودش «زاینده» خواهد بود. این امر به طور خاص دربارۀ معنای زندگی و خلق نظام تمثيلات صادق است. در مبارزه حقیقت و معنا را نمی‌توان یافت بلکه باید ساخت. برخلاف تصور رئالیستی، معنا اصلاً یافتنی نیست. از این نظر، فيلسوف زاینده است. اما او از آن چیزی باید باردار شود که هست، پس او یابنده نیز هست، پیش از زاییدن. او جویندۀ چیزی است که باردارش کند تا بر خلاف ادعای اسطوره شهیدش در ثنای‌تتوس، خود بزاید.