بریده‌ای از کتاب قصر آبی اثر لوسی مود مونتگمری

همیشه به باد حسودی می‌کرد. به آزادی‌اش. به اینکه هرجا خوش داشته‌باشد، می‌وزد. در میان تپه‌ها، بر فراز دریاچه‌ها. چه طعم و چه نشاطی داشت! چه ماجراهای سحرانگیزی را که پشت سر نمی‌گذاشت!