بریده‌ای از کتاب جاده کالیفرنیا ؛ سفرنامه لبنان با طعم طوفان الاقصی اثر محمدعلی جعفری

هنوز در حال هضم حرف هایش بودم که خاطره‌ی دیگری رو کرد: « یکی از بستگان مادرم بچه ای خردسال داشته. موقع رسیدن اسرائیلی ها به روستاشون، یه جایی مخفی می‌شه. از ترس اینکه صهیونیسم‌ها صدای گریه‌ی بچه رو بشنون، دست می‌ذاره روی دهن بچه تا صداش درنیاد. وقتی صهیونیست ها می‌رن، یهو نگاه می‌کنه به بچه. می‌بینه صورتش سیاه شده و از نرسیدن اکسیژن فوت شده. مادرش بیشتر از ۴۸ ساعت دووم نیاورد؛ دق کرد و مرد. یالطیف...»