من با مردی در تبعید ابدی با قلم نادرخانِ ابراهیمی آشنا شدم برای همین این کتاب برای من جایگاه خاصی دارد.
به نظرم نادرخان وقتی بخواهد در مورد کسی بنویسد طوری می‌نویسد که حق مطلب تمام و کمال ادا می‌شود و اصلا ممکن نیست ایشان در مورد بزرگی بنویسد و مخاطب عاشق آن شخصیت نشود.
در مورد این کتاب و زندگی‌نامه ارزشمند ملاصدرای شیرازی  جوری قلم و هنر و علمش را به‌ کار گرفته که نمی‌شود کتاب را خواند و عاشق شخصیت ملاصدرا نشد.
          

            مرحوم نادر ابراهیمی ، مفاهیمی سنگین از دانشمندی بزرگ را بیان می کند که با همه سختی و سنگینی جذاب هم هست و خواننده را تا پایان داستان   می کشاند.                                                                                        قلم نویسنده بسیار  زیبا و تاثیرگذار است.  نویسندگی هنری است که شاید بسیاری این استعداد را داشته باشند ولی برخی علاوه بر نویسنده بودن عاشق هم هستند که مرحوم نادر ابراهیمی عزیز واقعا عاشق بود.
          

            اولین کتابی که از امیرخانی خوانده‌ام. حاصل کشف من و دوستم توی کتابخانه دبیرستان. از همان چند خط اول که خواندیم و پرتمان کرد به تهران قدیم، دیگر نتوانستیم کتاب را زمین بگذاریم.
تا سال آخر دبیرستان چندین بار از کتابخانه امانت گرفتم و خواندم. و بالاخره یک نسخه‌اش را برای خودم خریدم.
چه چیزی اینقدر من‌را جذب خودش کرده بود؟
خلوص و جذابیت عشقی که بارها بالا برد و زمین زد و دل شکست تا صاحب‌دل قیمت پیدا کند.
عشقی که نمونه مشابهش را کمتر توی کتاب‌های دیگر دیده‌ام یا اصلا ندیده‌ام.
انگار هربار که این کتاب را می‌خوانم، من هم با شخصیت‌ها بالا و پایین می‌شوم و پخته‌تر بیرون می‌آیم.