این کتاب رو با صدای آرمان سلطان زاده گوش کردم و تجربه خوبی بود.
به وسطای کتاب که رسیدم رفتم سراغ فیلمش و هردو رو همزمان پیش بردم.
با اینکه کتاب خیلی جزییات زیادی داشت که هیچکدومشون توی فیلم نبود ولی من فیلمشو بیشتر دوست داشتم، هیجان و زیبایی بیشتری داشت و ترجیح میدم دوتا جلد بعدی رو فقط فیلمشو ببینم.
      

        اولین کتابیه که با این سرعت خوندمش.
دو روزه تمومش کردم و بخاطرش شب بیدار موندم و نتونستم کنجکاوی و هیجان ادامه ی کتاب‌ رو برای فردا بذارم.
خوشحالم که کتاب رو بالاخره شروع کردم و خوندمش، واقعا عالی بود.
جذاب بودن کتابهای جنایی به اینه که کلی حدس میزنی و نمیتونی پیش بینی کنی آخرش چی میشه ولی این کتاب علاوه بر این، یه ویژگی جذاب دیگه هم داشت و اونم این بود که فضاش توی بخش روانی بود و هرکی که حرف میزد نمیدونستی بخاطر مشکل روانی که داره دروغ میگه و فقط براساس توهماتشه یا راسته.😂
یه جایی از کتاب یه جمله ی خیلی زیبا نوشته شده بود که دکتر بخش میگفت: همه ی این بیمارها آدمن و فقط با اختلال روانی توصیفشون نمی‌کنیم.
      

        تاحالا کتابی که فضاش توی کشتی و دریا باشه نخونده بودم و ایده جدیدی بود ولی خوشم نیومد اصلا هیجانی توی داستان نداشت از همون اول پیدا بود که چی میشه فقط یه سری رازهایی از گذشته فاش شد که اونم چیز خاصی نبود. 
آخر کتاب هم مشخص نشد دقیقا چی میشه و حتما باید جلد دوم رو خوند ولی چون داستان کشش نداشت من مشتاق نیستم که ببینم ادامش چی میشه ولی شاید یروزی سراغ جلد دوم هم برم.
      

        خیلی شانسی این کتابو شروع کردم بخونم و قبلش هم از کسی درمورد این کتاب نشنیده بودم. اوایلش فکر نمیکردم اینقدر عاشق داستانش بشم ولی از وسطای کتاب خیلی هیجان انگیز شد و نمیتونستی کتابو زمین بذاری.
ایده خیلی جدیدی داشت و همین ایده باعث شده از بقیه ی کتابها متفاوتتر و خاصتر باشه.

      

        واقعا شوکه کننده تموم شد...
من انتظار یه چیز قویتر داشتم چون یهو خیلی کتاب معروفی شد ولی کتاب هیجان انگیز و خوبی بود و پیشنهاد میکنم.
داستان در مورد آلیسیا و گابریل است که به ظاهر زندگی عاشقانه ای دارند ولی آلیسیا را به جرم قتل گابریل توی بیمارستان روانی بستری میکنند. داستان رو یک درمانگر که درحال کمک به آلیسیا هست تعریف میکنه و  در آخر دلیل قتل گابریل به طور شوکه کننده ای مشخص میشه.
      

        وقتی کتابو شروع کردم یاد رمانهای دهه هشتاد افتادم و با خودم گفتم اینم یه کتاب دیگه که وقتمو الکی هدر میده و به جز یه رمان عاشقونه نوجوان پسند چیز دیگه ای نیست.
ولی خب اشتباه میکردم.😂 صحنه های رمانتیک کتاب شاید از ۱۰ درصدهم کمتر بود و بیشتر حالت معمایی داشت و همینش منو جذب کرد که ادامه بدم و هیجان اینو داشتم جواب معما رو هرچی سریعتر بفهمم، که آخرشم برادران هاثورن به جواب درست حسابی نرسیدند و باید برم سراغ جلد دومش...
میتونست قویتر باشه و پایانش هیجان بیشتری داشته باشه، ولی به هرحال کتاب حوصله سربری نبود و از خوندنش پشیمون نیستم.
      

        و بالاخره مجموعه قصه های همیشگی به پایان رسید...🥲
ولی چجوری فراموش کنم الکس و کانرو؟ 
خداروشکر جلد آخر دوباره مثل جلدهای اول عالی و پر از هیجان بود.
با این مجموعه زندگی کردم و دوست داشتم تا ابد از مشکلات و دردسرای دنیای قصه ها بخونم و استرس اینو داشته باشم که چجوری تموم میشه. 
درسته این مجموعه برای نوجوانانه ولی هرآدمی نیاز داره برگرده به دوران کودکیش و با همه ی قصه های اون دوران دوباره روبرو بشه و خاطراتش زنده بشه. 
فقط چندتا چیز واسم توی داستان مبهم تموم شد:
چرا ترول‌بلا توی سینه ی هیزم شکن حلبی جا شد؟ مگه نباید دیوها بزرگ باشند؟ چرا اینقدر کوچیک بود که توی سینه ی یه نفر جا بشه؟😂
و دوست داشتم بازم ادامه پیدا کنه و بفهمم وقتی  نوه ی کانر هم به دنیای قصه ها میره چه اتفاقاتی میافته؟
چرا کانر به بچه هاش هیچی از زندگیش نگفته بود و نبرده بود اونارو به دنیای قصه ها؟
آخرش بچه هاش میبرنش آسایشگاه یا یکاری میکنه تا جادو رو باور کنن؟
کاشکی منم مثل شارلوت یه ملاقاتی با نویسنده ی کتاب  داشته باشمو ازش سوالاتمو بپرسم.😂
      

        کتاب رو دوست نداشتم...
از یه جایی به بعد بدون هیچ رغبت و علاقه ای فقط برای اینکه به همخوانی برسم کتابو میخوندم و یه جاهاییش گیج میشدم که الان زمان حالو داره توضیح میده یا زمان گذشته رو، اسم های شخصیت هاهم سخت بود و برای من توی دوست نداشتن داستان تاثیر گذاشت.
ترجیح میدم فیلم این کتابو ببینم و اگه خوشم اومد یکبار دیگه بیام سراغش.
البته من با کتاب صوتی پیش رفتم و صدای گوینده ای که این کتابو میخوند روی نظرم تاثیر گذاشت. با صدای آرمان سلطان زاده نتونستم ارتباط بگیرم و ای کاش حداقل این وقتی رو که براش گذاشتم با یه گوینده ی دیگه پیش میرفتم.
      

        و باز هم یه پایان شوکه کننده!!✨️
این جلد در ادامه جلد قبل بود و انتظار داشتم که دیگه سراغ ماجرای اصلی برند ولی باید بازم صبر کنیم...
اگه بخوام این جلد رو با بقیه ی جلدها مقایسه کنم: هیجان کمتری داشت و زیادی حاشیه و جزییات اضافه داشت.
ولی با این حال کل این مجموعه اینقدر جذابیت زیادی داره که حتی اگه حاشیه هاش هم زیاد باشه دوست داری سریعتر اینارو رد کنی تا ببینی بعدش چی میشه.
آخر هر جلد هم که واقعا شوکه کننده است و این عالیههه.
نویسنده جوری آخر هر جلد رو تموم میکنه که دوست داری هرچی سریعتر بری سراغ جلد بعدی، و اینطوری هم نیست که خسته بشی و زیاد بودن تعداد جلدها به چشم بیاد.
با این مجموعه یاد بچگی هام افتادم یاد انیمیشن هایی که دوست داشتم توی این سن بازهم برم سراغشون و ببینمشون و این حس و هیجان توی این شرایطی که برام پر از استرس و فشار بود فوق العاده بود.
      

        این کتاب در دوتا زمان متفاوت نوشته شده وقسمت اول همزمان با جنگ جهانی است و قسمت دوم صدسال بعد هست، من ترجیح میدادم توی همون دوران گذشته بمونه و تا آخر زندگی سوفی رو از زبان خودش بشنوم و نه اینکه یه نفر دیگه صدسال دیگه ادامه زندگی سوفی رو توضیح بده، ولی با این وجود خیلی کتاب خوب و جذابی بود، به خصوص پایان فصلهایی که شوکه کننده تموم میشد و دیگه نمیتونستی کنار بذاری و بازم میرفتی سراغ فصل بعدی...
عشق بین سوفی و ادوارد بی نهایت زیبا بود ولی چقدر حیف بود که از هم جدا بودند و نمی‌تونستی اون عشق رو با وجود دو نفرشون حس کنی. 
بعضی از اتفاق هارو اینقدر زیبا توصیف کرده بود که حس میکردی الان اونجایی و داری لمس میکنی و میبینی(من از کتابهایی که جزئیات اضافه و حاشیه پردازی های زیادی داره خوشم نمیاد ولی این کتاب متعادل بود نه اینقدر اضافه گویی داشت که از اصل داستان دور بشه نه خشک و خالی بود و توصیفاتش به دل می‌نشست )
      

        اول از همه معنی کلمه ی سووشون خیلی واسم جالب بود  و واقعا توی انتخاب اسم کتابشون حرف نداشتند و کاملا مرتبط با داستان بود.
سووشون برگرفته از یک مراسم ایرانی، در سوگ و عزای سیاوُش قهرمان ایران باستان است که مظلومانه کشته میشود و در خفا برایش عزاداری میکنند ،  که نحوه ی مرگ و خاکسپاری یکی از شخصیتهای کتاب مشابه مرگ سیاوُش است.
ولی نظرم در مورد کل داستان: شاید به سلیقه ی من نمیخورد ولی به نظرم اونجور که معروفه و اسمشو همه جا شنیده بودم قشنگ نبود، انتظار یه چیز بهتر و قشنگتر داشتم ولی تنها روزمرگی و مرور خاطرات بود که وسطاش حوصلم سرمیرفت و دلم میخواست یه چیز هیجان انگیز اتفاق بیافته تا واسه ادامش مشتاق بشم ولی تا آخرش واسه من یکنواخت بود.
      

        چقدر زیبا رابطشو با پدرش به تصویر کشیده بود ...
 با احترام و ارجی که به پدرش داشت تمام رفتارها و کارهایی که باعث شده بود روی زندگیش تاثیر بذاره و از او بترسه یا از بعضی کارها زده بشه و دوری کنه رو توی نامه ای براش نوشته بود.
از اون کتابهاست که با خوندنش یه جاهایی حس می کنیم دقیقا  زندگی خودمونه و این حرفا همیناست که هردفعه از اطرافیان میشنویم! 
شاید بعضی از رفتارهاش و حرفهایی که زده بود به چشم بقیه کوچک بیاد و بگیم مگه چی گفته بود که اینقدر روش تاثیر گذاشت یا بهش بگیم  زودرنج و حساس !! ولی ممکنه روی زندگی اون فرد تاثیر عمیقی بذاره و تا سالها یادش بمونه...
خودماهم بدون اینکه توجه و تاملی روی رفتارها و حرفامون بکنیم خیلی وقتا باعث شدیم طرف مقابلمون یه حس بدی بگیره  و روی عملکرد و رابطه هاش یا هرجنبه ی دیگه ای از زندگیش تاثیر بذاره.
و وای به حال نسلی که قراره با همین سبک تربیتی بزرگ بشوند و یه کشورو تشکیل بدند و اداره کنند و با این مشکلات سلامت روانشون بخواهند یه نسل دیگه رو پرورش بدهند و این دور همینطوری ادامه پیدا کنه بدونه اینکه هیچکدومشون تلاشی برای تغییر بکنند...


      

        این جلد هفتمه اما بعد از جلد اول بخونید.
داستان درمورد یه شرکتی هست که غیرقانونی روی انسانها و حیوانات آزمایش وحشتناکی انجام داده و خیلی سال قبل دستور قتل یکی از آدمهای خودشون رو دادند و الان یه نفر در پی انتقام قتل اون فرده و میخواد دست این شرکت رو برای کل دنیا رو کنه ولی با ورود پلیسها به این ماجرا شرایط پیچیده تر میشه.
انگار فیلم و بازی این کتاب هم هست و اگه قبل از خوندن کتاب میدونستم حتما فیلمشو نگاه میکردم.
کتاب هیجان خاص خودشو داره ولی وقتی واقعا این هیولاهای توی کتابو با چشم ببینی که چجورین خیلی هیجان انگیزتره تا اینکه فقط با توصیفات کتاب یه تصویر خیالی واسه خودت بسازی.
در کل اگه اهل فیلم هستید که سراغ کتابش نیاید ولی اگه اهل فیلم نیستید پیشنهادش میکنم کتاب خیلی خوب و روانی هست و هر جلد هم تعداد صفحات کمی داره و میتونید سریع پیش برید.
اول فکر میکردم داستان فقط درمورد یه ویروسی هست که پخش شده و آدمها شبیه زامبی شدن ولی خیلی تخیلی تره و از زامبی هم فراتر رفته و یه مقدار جذابیتشو برای من از دست داد.

      

        سیاه خون رو بیشتر از جلد اول دوست داشتم، هیجان این جلد  بیشتر بود .
کتاب رو همین الان که دارم این یادداشت رو مینویسم تموم کردم و دوست دارم حس و هیجان خودمو که از خوندن داستان گرفتم اینجا ثبت کنم که وقتی دوباره این متنو می‌خونم همین حس و حال الانم بیاد تو ذهنم و منو دوباره ببره پیش کتاب و شخصیتهاش.
 توصیف هایی که در مورد دنیای جوهری نوشته شده بود عالییی بود میتونستی قشنگ اون دنیارو پیش خودت تجسم کنی و دلت بخواد توهم مثل شخصیتهای داستان وارد کتاب بشی. یه جاهایی از کتاب قشنگ حرص آدمو در میاورد مخصوصا اون قسمتهایی که مگی و فرید سرخود تصمیمای بچگانه میگرفتند و کل داستانو بهم میریختند، امیدوارم توی جلد سوم دیگه دست از اینکارهاشون بردارن و عاقلتر بشن🥲 بیشتر از همه دلم برای الینور سوخت از اول هم نباید اونو وارد ماجرا می‌کردند بیچاره دوبار خونش کلا نابود شد دفعه اول که دوباره به چه سختی اون همه قفسه رو پر از کتاب کرده بودولی  کارهای بقیه باعث شد دوباره کتابهاش نابود بشند منکه جای الینور بودم به جای اینکه دل تنگ بقیه بشم و دوست داشته باشم برم پیششون دلم میخواست کلا از زندگیم بیرونشون کنم.
حداقل امیدوارم همونطور که فرید گفت این داستان پایان خوبی داشته باشه.
      

        از دوتا رمان معمایی جنایی که تاحالا خوندم ضعیفتر بود ولی خب در حد خودش هیجان انگیز بود و آخرش شوکه شدم چون هزارتا حدس زده بودم ولی هیچکدومش درست نبود😂
روابط خیلی پیچیده ای بین شخصیت های داستان بود و بعضی فصلهاش شاید ۵،۶ نفر باهم حرف میزدن و گیج میشدم که حالا کی داره حرف میزنه و به نظرم این تنها بدی کتاب بود.
داستان درمورد شب عروسی ویل و جولز هست که هر فصل به زبان یه نفره و یه سری حقایق از گذشته آشکار میشه و عروسی بدی  رقم میخوره.