این کتاب از اون داستان‌هاست که در نگاه اول ساده و بی‌سر و صدا به نظر می‌رسه، اما هرچه جلوتر می‌ری، بیشتر درگیرت می‌کنه. «کشتن مرغ مینا» ظاهراً داستانی از کودکی و ساده‌لوحی دنیای بچه‌هاست، اما در عمقش تصویری تلخ، انسانی و گاهی خشم‌برانگیز از بی‌عدالتی، تبعیض و رشد در جهانی نابرابر رو روایت می‌کنه.  
هارپر لی با قلمی ساده ولی پرنفوذ، روایت رو از زبان دختربچه‌ای به اسم اسکات می‌گه، اما حرف‌هایی که گفته می‌شن، بار سنگینی از حقیقت دارن. شخصیت آتیکوس فینچ، پدر اسکات، از اون شخصیت‌هایی‌ست که تا مدت‌ها بعد از بستن کتاب باهات می‌مونه؛ مظهر شرافت، سکوتِ معنادار و مقاومت آرام.  
این کتاب یه دفاعیه‌ست برای مهربانی، برای فهمیدن دیگری، و برای ایستادن مقابل ناعدالتی—حتی وقتی می‌دونی که شاید نتیجه‌ای نگیری. از اون کتاب‌هاست که خوندنش فقط مطالعه نیست؛ یه جور تجربه‌ی انسانی عمیقه که باعث می‌شه بیشتر فکر کنیم، بیشتر ببینیم و عمیق‌تر قضاوت کنیم.
      

        «بوف کور» تجربه‌ی ساده‌ای نیست. کتابی نیست که فقط بخونی و بری سراغ بعدی؛ باید درگیرش بشی، باهاش کلنجار بری، گیج بشی، سردرگم بشی، و بعد کم‌کم بفهمی که همین حس‌ها، بخشی از خودِ کتابن.  
صادق هدایت در این رمان، سفری تاریک و ذهنی رو روایت می‌کنه؛ پر از وهم، تنهایی، ترس، و حس‌های دفن‌شده‌ای که گاهی حتی گفتنشون سخت می‌شه. روایت خطی نیست، شخصیت‌ها مرموزن، و مرز واقعیت و خیال از بین رفته.  
اگه دنبال داستانی روشن، پرحادثه یا سرگرم‌کننده‌ای، این کتاب برات جالب نیست. اما اگه دوست داری با ادبیات درونی، تودرتو و گاه افسارگسیخته مواجه شی، «بوف کور» یکی از خاص‌ترین و تأثیرگذارترین تجربه‌هایی خواهد بود که می‌تونی داشته باشی.
(نیمه ی اول داستان واقعا عالی بود ولی به نظرم نیمه ی دومش یکم ضعیف و مبهم پیش رفت)
      

        راستش با این کتاب نتونستم ارتباط برقرار کنم. داستان روون بود سریع پیش میرفت، حاشیه و اضافه گویی نداشت ولی نه داستان کشش کافی داشت، نه شخصیت‌ها به‌اندازه‌ی لازم جذاب بودن. از همون ابتدا حس کردم یه چیزهایی کم و ضعیف هستن. شاید انتظاراتم بالا بود چون از فریدا مک‌فادن کتاب‌های بهتری خونده بودم، ولی این یکی نتونست اون تاثیری رو که ازش انتظار داشتم بذاره.  
داستان یه معمای روان‌شناختی رو دنبال می‌کنه، اما به نظر من نه پیچیدگی‌های لازم رو داشت، نه پایان‌بندی قشنگی.
پایان بندیش برای من کمی سطحی و پیش‌بینی‌پذیر بود.  
ممکنه این کتاب برای کسایی که تازه‌ دارند با این نویسنده آشنا می‌شن جذاب باشه، ولی برای من که قبلاً ازش کتاب‌های بهتری خونده بودم، کمی ناامیدکننده  بود.
      

        این کتاب برای اوناییه که همیشه منتظرن شرایط بهتر بشه، کامل‌تر بشن، یا از یه جایی مطمئن شروع کنن. جیمز کلیر با لحن ساده و مستقیمش بهمون نشون می‌ده که بزرگ‌ترین دشمن رشد، تعلل به‌خاطر کمال‌گراییه.
پیام اصلی کتاب اینه: «شروع کن، حتی اگه همه‌چی هنوز عالی نیست.» نویسنده به جای نسخه‌پیچی یا شعار دادن، از تجربه‌ها، مثال‌ها و نگاهی واقع‌گرایانه استفاده می‌کنه تا بهمون یادآوری کنه که پیشرفت از دلِ اقدام ناقص و ادامه‌دار بیرون میاد.
اگر مدت‌هاست با شروع کردن کاری درگیری، یا از عقب‌مونده‌هات خجالت می‌کشی، این کتاب یه تلنگر خوبه. نه سنگینه، نه پیچیده، اما ممکنه دیدت رو عوض کنه.
فقط یکی دوتای فصل آخرش جالب نبود بخاطر همین امتیاز کامل بهش ندادم.
      

        فقط بخاطر ترجمه بدی که داشت امتیاز کامل بهش ندادم وگرنه داستان عالی بود.
داستان در مورد مردی است به نام مرسو که طرز تفکر جالب و متفاوتی داره و همین باعث شده کسی درکش نکنه و برای هرچیزی که توضیح می‌داد فکر می‌کرد احساسش عجیبه و نباید همچین حسی رو داشته باشه و مجبور بود از دیگران معذرت خواهی کنه.
چقدر براش ناراحت شدم و تا لحظه ی آخر منتظر بودم بخشیده بشه و نمیره...
و چقدر عجیب بود که فقط بخاطر گریه نکردن توی مراسم تدفین مادرش باعث شده بود اعدام بشه! 
چرا یه لحظه با خودشون فکر نکردند که شاید از درون ناراحته و هر تفریحی هم که بعد از مراسم تدفین انجام داده فقط برای آروم کردن خودش بوده؟ 
اصلا چرا به این فکر نکردند که همه ی آدمها قرار نیست گریه کنند و ناراحت بشند، شاید رابطش با طرف خوب نبوده و دلش نمی‌خواسته واسه مرگش ناراحت بشه و درواقع هیچ حسی نداشته.
خیلی قشنگ قضاوت مردم رو به تصویر کشیده بود و چقدر شخصیت داستان رو دوست داشتم که حتی یک بار هم بخاطر حرف بقیه تظاهر به رفتاری که همه انجام میدند نکرده بود و حتی تا لحظه ی آخر زندگیش هم روی احساسات و سلیقه ی متفاوتش پافشاری کرد.
      

        قبل از اینکه فصل آخر رو بخونم میخواستم بهش امتیاز کمتری بدم ولی فصل آخر نظرمو درمورد این کتاب عوض کرد...
توضیحات اضافه کتاب خیلی زیاد بود، که حتی به نظرم خیلی از توضیحاتش بی فایده بود و نیازی نبود اینقدر وارد جزئیات و حاشیه بشیم.
 همین توضیحات اضافه باعث می‌شد حوصلت سر بره و نتونی کتاب رو با سرعت پیش ببری و  برای من خیلی وقفه بین خوندن کتاب افتاد و اینجور کتابهایی اذیتم میکنه و نمیتونم باهاشون ارتباط بگیرم و باعث میشه نتونم سراغ هیچ کتاب دیگه ای هم برم تا وقتی که  کتاب رو رو از سرم باز کنم.
به نظرم نقطه قوت کتاب توی فصل آخرش بود که به بررسی روانشناختی مجرمان توی دادگاه پرداخته بود و جالب بود.
از صفحه های اول مشخص بود قاتلان کیا هستند و خب واسه من همچین کتاب جنایی که از اول همه چیز مشخص باشه جذاب نیست چون آدم رو مشتاق و کنجکاو نمیکنه.
      

        دومین کتابیه که از داستایفسکی میخونم، با کتاب قبلیش که اصلا نتونستم ارتباط بگیرم و اولای این کتاب هم تصورم این بود که مثل قبلی یه روند و پایان بی سروته و مزخرف داره🫣 ولی از یه جایی به بعد داستان واقعا جالب شد و منو جذب خودش کرد، البته بازم پایانش خیلی خوب نبود😂 انگار فیودور عزیز مهارت خیلی زیادی توی پایان بندی ناراحت کننده و بی سروته داره و خیلی هم دوست داره عشاق بهم دیگه نرسند.😁
کلا خیلی سخته بتونی با قلم داستایفسکی ارتباط بگیری و سریع نمیتونی باهاش انس بگیری ولی بعد از یه مدتی طرز تفکر نویسنده تورو مشتاق به ادامه دادن میکنه.
کتاب شرح حال زندگی یک قماربازه و خیلی برام جالب بود، انگار از نزدیک داشتم حس و حال و طرز تفکر اون آدم رو می‌دیدم.
به جز اندک آشنایی که از طریق فیلمها از قماربازی داشتم دیگه چیزی درموردش نمیدونستم و الان فهمیدم که چه مقوله ی پیچیده و البته قابل تامل و بررسیه.

      

        ماجرا از یه سوال ساده شروع میشه که یک فرد قبل مرگش به زبون میاره: چرا از ایوانز نخواستند؟ و دوتا دوست به دنبال دلیل مرگ اون آدم و فردی به اسم ایوانز می‌گردند...
موضوع داستان جالب بود، کشش کافی رو برای سریع پیش بردن کتاب داشت و این تنها ویژگی مثبت این داستانه.
وسطای کتاب، داستان خیلی مسخره و بچگانه ادامه پیدا می‌کنه و  مخصوصا دوتا فصل آخرش که افتضاح به پایان میرسه.
دوتا امتیاز فقط بخاطر روون بودن داستان بهش دادم وگرنه محتوا و منطق داستانش به شدت بد بود و اصلا پیشنهاد نمی‌کنم.
      

        کتابی فانتزی و به شدت تخیلیه. 
از اون دسته کتاب‌هاییه که روونه و سریع پیش میره، و خب اگه این ویژگی رو نداشت بخاطر اینکه موضوعش مورد علاقه ی من نبود ماهها نصفه نیمه توی کتابخونم  باقی می موند.
حس میکنم بیشتر مناسب نوجوان ها و رده های سنی پایینه.
درکل ارزش یک بار خوندن سطحی رو داره.👌
      

        میشه گفت از آثار ضعیف مک فادن بود!
داستان درمورد همکارهایی هست که در کابین های کنار هم کار می‌کنند. یک روز ناتالی متوجه میشه همکار کابین بغلیش نیومده سرکار و نگران میشه و میره خونش تا بهش سر بزنه و چیزهایی رو اونجا میبینه که بعدا واسش دردسر میشه.
با کتابهایی که قبلا از مک فادن خوندم کلا متفاوت بود، هیجان کافی رو نداشت، میتونستی بعد از چندتا فصل حدس بزنی مقصر ماجرا کیه، مهم ترین ویژگی بدش هم این بود که پایان خیلی ضعیفی داشت(پایانش مثل فیلم‌های ایرانی بود😂) ولی اینجوریم نبود که بگم وقتم الکی هدر رفت و از انتخابم پشیمون باشم.
در کل نه افتضاح بود نه عالی!

      

        مگه میشه کتاب‌های مک فادن رو خوند و جذبش نشد؟
خب این کتاب از جلد اولش بهتر بود، هیجانش بیشتر بود و تا فصل آخر هم چیزایی واسه شوکه کردنت داشت(البته جلد اول هم حرف نداشت ولی خب وسط کتاب ماجرا کلا مشخص شدو ادامش چیز خاصی نداشت)
بعد از آلیس فینی، فریدا دومین نویسنده ی محبوبم از کتاب‌های جنایی/پلیسی هست و اینقدر با سرعت کتاب هاشو تموم می‌کنم که نگران وقتیم که دیگه کتابی ازش نباشه که نخونده باشم، و زندگیم اونوقته که دوباره کسل کننده میشه😂

      

        هرچی فکر می‌کنم نمی‌تونم کلمه ی مناسبی واسه توصیف این کتاب پیدا کنم!
اصلا مگه داریم کلمه ای که بشه تمام احساساتتو نسبت به کتاب معرکه ای بیان کنی؟
در یک کلمه بگم که واقعا عاشق آلیس فینی شدم.
دومین کتابیه که ازش دارم میخونم(اولین کتاب: سنگ کاغذ قیچی) و نسبت به قلم نویسنده های دیگه ی این ژانر آلیس حرف اولو میزنه.
همه ویژگی های یک کتاب جنایی خوب رو توی خودش داره از جمله کششی که ایجاد میکنه و حس کنجکاوی رو توی آدم تحریک میکنه و مخاطب رو وادار میکنه و هرچه سریعتر ادامه ی داستانو بخونه، و ویژگی های دیگه ای مثل پیچیدگی داستان، شوکه کنندگی، روان بودن، غیرقابل پیش بینی بودن و ....
یه کتاب جنایی به جز این ویژگی ها مگه چیز دیگه ای هم می‌خواد؟
توی خوندنش شک نکنید✨️🥇🤌
      

        این کتاب صحبت های بین یک روانپزشک و مراجعش رو شرح داده که هر جلسه مشکل جدیدی رو حل می‌کنند.
با اینکه مراجع کره ای بود یه جاهایی باهاش احساس همدردی می‌کردم و راه حل مشکل خودمم پیدا می‌کردم و برام جالب بود که که می دیدم تنها نیستم و ممکنه خیلیا این مشکل رو داشته باشند حتی کسی که توی یه فرهنگ و کشور کاملا متفاوتی زندگی می‌کنه.
این کتاب یه تفاوتی با بقیه ی کتابهای حیطه روانشناسی داره و اونم این که نیازی نیست وسط کتاب تمرین حل کنی و کاری انجام بدی و خب همچین کتابهایی واسه من حوصله سر بر بود و تاحالا هم نشده بشینم تمرین های این کتاب ها رو انجام بدم چون انگیزه و حس و حالشو نداشتم، ولی این کتاب فقط شرح حال داستان یه مراجعه که ممکنه داستانش شبیه ما باشه و بهمون کمک کنه و یه مسیری رو جلوی پامون بذاره و مارو نسبت به مشکلمون آگاه کنه و اینجاست که انگیزه و هدف رو پیدا می‌کنی و الان میتونی بری سراغ اون کتابها.
جزو کتابهاییه که حتما نیازه بخونیم حتی شده چندین بار...
انگار جلد دومی هم داره که مشتاقم سریعتر برم سراغش.
      

        اولین کتابی بود که از آگاتا می‌خوندم و نميدونم همه ی کتابهاش به این صورته یانه ولی از روند داستان خوشم نیومد. 
خیلی کند پیش رفت و حاشیه های زیادی داشت. مثل بقیه ی کتاب های جنایی_معمایی آدم ترغیب نمی‌شد هرچه سریعتر ادامشو بخونه و مشتاق باشه ته داستانو بفهمه.
اخر داستان هم با اینکه غیرقابل حدس بود ولی شوکه نشدم، انگار شور و هیجان کافی رو به داستانش تزریق نکرده بود که خواننده واقعا اون جنبه ی جنایی_معماییشو حس کنه و همین نکته به نظرم سطح کتاب رو نسبت به بقیه ی کتابهای این ژانر آورده پایین.
آگاتارو قضاوت نمی‌کنم و کتابهای دیگشم می‌خونم و بعدش دیدمو نسبت بهش قطعی می‌کنم.🫣😂
      

        وقتی دیدم خیلی از درمانگرها این کتاب رو به مراجعشون پیشنهاد دادن ترغیب شدم که بخونمش و دلیل معروف شدنشو بفهمم و واقعا ارزش خوندن رو داشت و پیشنهاد می‌کنم حتما این کتاب رو شروع کنید و واسش وقت بگذارید چون باید یه سری آزمون ها و سوالهایی رو ابتدای هرفصل جواب بدید و براساس نمره ای که بدست میارید طرحواره ها و تله های مخرب زندگیتونو پیدا کنید.
حالا طرحواره ها چی هستند و چه کمکی به ما می کنند که نیازه این کتاب رو بخونیم؟
زندگی ما در بزرگسالی تحت تاثیر دوران کودکی ما قرار می گیرد. وقتی یک تله مشخص در ما فعال می شود ما احساسی مشابه آنچه در دوران کودکی داشتیم را تجربه کرده و بر اساس آن با موقعیت جدید رفتار می کنیم.
در این کتاب ۱۱ تا از تله های زندگی رو شرح داده و با مثال و نمونه ای از مراجع آن را توضیح داده و در آخر هم نشان می‌دهد که چگونه آنها را شناسایی و ریشه یابی کنید و چگونه آنها را تغییر دهید.