شروع خیلی خوبی داشت ، پایان داستان هم در اوج بود.
نویسنده داستان را از زاویه دید سه شخصیت اصلی داستان روایت کرده است. روایتی تمیز و پر از توصیف و جزئیات و احساس.  
      

        اولین کتابی بود که از سیمین دانشور می خواندم.  خیلی عالی بود.   محتوا ، تصویر سازی  ، شخصیت پردازی ... همه چی عالی بود. 
      

        خال سیاه عربی،‌ استعاره از خانه کعبه است روی صورت سفید مسجد الحرام.  همینقدر دلربا
چقدر حس ناب به دلم منتقل میشد هنگام خواندش
به قول یکی از دوستان کتاب برای کسانی که تجربه سفر حج را دارند حلاوتی دارد و برای ما که نرفته ایم، طراوتی
از وقتی این کتاب را خوانده ام حسرت یک حج به دلم نشسته، خدا کند عمر این حسرت کم باشد....
      

        یادداشتی برای کتاب "وقتی دلی "

بعد از خواندن کتاب حس خوبی داشتم. 
حسی شبیه حس رها شدن
کتاب دوست داشتنی و دلنشینی بود.
خوشخوان و پرکشش بود.
نام مصعب بن عمیر، را تا قبل از اینکه این کتاب را بخوانم، نشنیده بودم. اولین پرچمدار اسلام. اولین بی کفن اسلام... چه شخصیت نابی ! 
من عاشق این شخصیت شدم که با همه ی زیبایی و ثروت و دارایی و رفاه و منزلت که در مکه داشت، اما هرگز اسیر جهالت و شهوت نشد. 
نگین جوانان مکه ، فقط به فرستاده خدا، پیامبر مهربانی ها دل سپرد. 
چشمانم خیس شدند وقتی به آن قسمت از کتاب رسیدم که پیامبر بالای پیکر خونین مصعب ایستاده بود. و وقتی دید کفن ندارد رو به جنازه گفت: "هنگامی که تو را در مکه می دیدم، از تو خوش لباس تر کسی نبود و حالا کفنی نیست تا بدنت را بپوشاند. " 
بعد به دستور پیامبر جنازه مصعب بدون کفن دفن شد. 
و شد اولین بی کفن اسلام. 
و سلام بر شهدای جنگ احد 

#وقتی_دلی 

      

        از آن دسته کتاب هایی بود که نمی شود زمین گذاشت. 
گیرایی و کشش بالایی داشت. از خواندنش لذت بردم. 
دلم برای مه تاب ، کباب شد. پایان کتاب را خیلی به دلم نشست. 

      

        کتاب خوبی بود متن کتاب گیرا و روان بود 
اطلاعات خوبی از جنگ سوریه و تفکرات داعش داده بود آن هم از زبان یک پرستار اعزامی به سوریه. 
خیلی زود با کتاب ارتباط گرفتم، به دلم خیلی نزدیک بود.
چقدر مدافعان حرم در آن شرایط سخت حالشان خوب بود. غبطه خوردم به این همه حال خوب 
این جمله کتاب را که از زبان دکتر احسان بود دوست داشتم: کاش زندگی دکمه تکرار داشت...
      

        چقدر کتاب شیرین و دلنشینی بود، قدرت کشش و جذب بالایی داشت، دوست نداشتم یک لحظه کتاب رو رها کنم مخصوصا لهجه شیرین متن. اونقدر غرق در کتاب شده بودم که گاهی با همون لهجه با اعضای خانه صحبت میکردم. حال خوب کن ترین کتابی که تا اینجا خوندم
      

        چقدر لذت بردم از نوع نگارش کتاب، سراسر عشق بود و محبت و احترام بین یک زوج عاشق . قلم نادر ابراهیمی خیلی قوی ست، عشقی عمیق و خالصانه را به تصویر کشیده . عاشقانه های آن را دوست دارم. قسمت هایی از کتاب را که میخواندم چندبار تکرار میکردم احساساتم را برمی انگیخت.
      

        هنگام خواندن کتاب بارها گریه کردم بغض کردم آرام و بی صدا و تنها مثل مادر شهید...
مادر شهید قبل از شهید شدن پسرش خودش شهید شده بود، تمام هستی و روح و جانش را در مقابل بقای دین و انقلاب، فدا کرده بود... چقدر به حال خوب او غبطه میخورم... 
تنها کتابی بود که وقتی شروع به خواندن کردم زیاد طول نکشید