او حالش خوب نبود و دیگر حالش خوب نمی شد، او را دفن میکردیم:) 
      

        آدم خود را فریب میدهد و ناخواسته از بیرون به یقین می یابد که عشقی راستین و اصیل روح را می انگیزد و دل را می افروزد،ناخواسته باور میکند که در رویاهای ناملموس چیزی زنده و مملوس نهفته است.
      

        اما همیشه چیزی غافلگیر میکنه که ساد اس مثل رخ
      

        روزگار با زبان انسان اولیه از طبیعت فرمان می برد . آن وقت تفاهم از بی مرز تبعیت می کند، و نقاب ها فرو می‌ریزد.
می فهمی اگر با طبیعت دربیفتی ازت انتقام خواهد میگرد.
طبیعت و تبعیت از یک جنس و طایفه اند .
خاموش نگاه کن!ندیده بگیر!درست به هنگام شرافت و فقر است که آدم های شبیه هم می‌شوند!هیچ چیزی دیگر دروغ و رویا نیست.