امیرالمومنین چون خواست مالک اشتر را به عنوان والی به مصر بفرستد، برای او فرمانی نوشت، که در نهج‌البلاغه به نام عهدنامه مالک اشتر از آن یاد می‌شود، تا منشور حکمرانی باشد برای تمام حاکمانی که در طول تاریخ خواسته‌اند نزدیک حتی دورادور از والیان علی باشند!

متن و ترجمه این نامه به همراه شرح بخشی از آن که توسط رهبری به مناسبت‌های دیدارهای مسولین در ماه مبارک ایراد شده، می‌باشد.
        

                کتاب‌های عین‌صاد را باید مربیان پرورشی و پدر و مادرهایی بخوانند که سنتی فکر می‌کنند و سنتی تربیت می‌کنند!
تعبیر آ شیخ خیلی دقیق است برای تبیین این رویکرد که این قبیل والدین و مربیان اصرار دارند که بدون طلب و تشنگی متربی را سیراب کنند! 
آنها به دنبال تزریق و تحمیل ارزش‌های خود هستند و همین باعث می‌شود مذهبی های سنتی و یا حتی لامذهبی های سنتی، سنت خود را پس بزنند و آن ضد سنت را عمیقا دریابند و پیش ببرند!

خواندن این کتاب برای هر آن کس به هر دلیلی با تربیت مواجه است، واجب است.
(این کتاب مکمل خوبی برای کتاب نقش آزادی در تربیت کودک شهید بهشتی نیز می‌باشد)
        

                برای جامعه ما که در رگ‌هایشان سیاست و اخبار آن جاری است، نسبت به داشتن روشی برای فهم و درک و تحلیل آن اخبار و رویدادهای سیاسی، نیازی شدیدی احساس می‌شود.

این کتاب سعی داشته است که مبتنی بر تجارب مولف در صداسیما به صورت ساده متودی در اختیار خواننده گذاشته شود که خود بتواند دو دوتا چارتایی کند و خط و ربط‌هایی دربیاورد.

نقدهایی بر کتاب وارد است اما در مجموع کتاب نسبتا جامع، ساده و روان و همچنین کاربردی و نایب نوجوانان و جوانان است.
        

                روایت خوب و روان 
از یک تجربه زیسته نو و بدیع 
از کشور نسبتا بکر از نظر سفر توریست‌های ایرانی!
        

                بی‌زمستان اولین سفرنامه‌ای است که از منصور ضابطیان می‌خوانم. دلیل انتخابم، علاقه ام به ایرانستان و فارسی زبانان بود. 
کتاب به لحاظ متن، کم‌حجم و روان و‌سریع‌خوان بود. اما حقیقت این است که این کتاب به عنوان سفرنامه برایم لذت بخش نبود و آورده‌ای از یک سفر نرفته برایم نداشت. 
تلقی من این بود که ضابطیان در یک روزمره سفر افتاده است و صرفا سفر می‌رود و همان را می‌نویسد! او دست مرا  نگرفت  و در شهرهای تاجیکستان و آذربایجان و گرجستان چرخم نداد! این توقع زیادی از یک سفرنامه نیست به نظرم! 

اگر چه  در نظرات دیگران دیدم که مخاطبین همیشگی ضابطیان این را به حساب سفرنامه‌های دیگر او نمی‌گذارند!
        

                عاشورا صبح تا غروب روز دهم محرم سال ۶۱ نبوده و نیست! اینکه چه چیزی کار حسین بن علی و یزید را به آنجا رسانده، چه بوده، بسیار مهم است! و اینکه چرا حسینی که خود و یارانش در نینوا کشته شده و در نهایت خانواده او به اسارت گرفته شده‌اند، را پیروز این نبرد می‌خوانید، و همچنین پاسخ سوالاتی دیگر از این قبیل را در این کتاب می‌توانید بیابید!
        

                روشنفکر در مکه

چنان که بقیه معتقدند این سفر حج جلال را خسی در میقات کرده است، من معتقد نیستم.
سفرنامه‌های جلال عمدتا خواندنی‌اند و این نیز این‌چنین است. نگاه او بیشتر از اینکه بازتاب حج و خسی در میقات و فلان باشد، اراموکو و دوگانگی پرده‌داری حج یا لوله‌بانی نفت سعودیان را بازتاب می‌دهد.

        

                پایان صدسال تنهایی!


گویا آبنبات لیمویی، آخرین آبنباتی است که از دست محسن و کاچگی‌ها و پرچنگی‌هایش می‌خوریم. یحتمل او بایستی بعد از ازدواج کاچگی خود را بگذارد کنار و عاقل شود. 
آبنبات لیمویی پایان صدسال تنهایی محسن بود که بالاخره مخاطبش اخیش گفت. لیمویی مانند نارگیلی جنبه‌های واقعی و چه بسا تلخی در داستان داشت که خواننده را به اطمینان میرساند که یک جای کار نویسنده میگوید این داستان کاملا واقعی‌ست! همین شاید کمی ضدحال بود، البته شاید من فقط این حس را داشتم! 
محسن در دو آبنبات اخیر نه تنها اتفاقات و سن و سالش بیشتر و بزرگتر شده که بلکه بعضی شوخی‌های و ادبیاتش هم متناسب با خود بزرگتر شده. نقطه قوت است از این جهت که نویسنده متناسب با فضای داستان ادبیاتش را صورت می‌دهد و البته محل توجه هست برای مربیان و والدینی که میخواهند عزیزانشان به یکبارگی تمام آبنبات‌ها را بخوانند!!

پایان صدسال تنهایی و وصال در کنار ختم بخیر شدن داستان، غم فراقی را برای مخاطب می‌آورد که ان شالله به زودی زود هم با لعبتکان و هم با ادامه آبنبات‌ها، مهراد صدقی کاممان را شیرین کند!

(طراحی تو ذوق زننده جلد را همه گفته‌اند و نویسنده عذرخواهی کرده، امیدوارم نشر دیگر از این خوش سلیقگی‌ها تکرار نکند! )
        

                مردان کوچک را برای داداش‌عای نوجوانان خریده بودم، منتها حجم کمش وسوسه‌ام کرد که پیش از آنها بخوانمش!

مردان کوچک، روایت روان و سریع و شیرینی از مجموعه ایتام و بدسرپرستان پلام فیلد است!

اگر چه همه چی سریع و شاید کلیشه‌ای می‌گذرد، اما برای من دلنشین بوده و از لا به لای داستان، نکات تربیتی بسیاری دیده‌ام!
        

                شمس، برادر جلال، در مقدمه کتاب می‌‌گوید او قصد داشته از تمام سفرنامه‌هایش یک چهارگانه تدوین کند به نام «چهار کعبه» کعبه اول سفرنامه خسی در میقاتش است که کعبه مسلمین است، کعبه دوم سفر به بیت المقدس است که کعبه ادیان الهی است و کعبه سوم سفرنامه‌‌های اروپا و آمریکایش است که کعبه هرهری مذهب‌‌‌ها و غربزده‌ها است و کعبه چهارم سفرنامه روسیه‌‌‌اش است که کعبه استالینی‌ها و کمونیست‌‌‌هاست.

سفری به ولایت عزرائیل روایت سفر دو هفته‌‌‌‌ای جلال به سرزمین‌ اشغالی است. سفر و سفرنامه‌‌‌ای که برای ایرانیان و فارسی‌‌‌زبانان کمیاب و نادر است و جذابیت آن برای خواننده در شناخت آن سرزمین نادیده است. با اینکه جلال و همسرش، سیمین دانشور، به دعوت اسرائیل به آنجا می‌رود، گویا چنان که دعوت‌‌کننده از او انتظار داشته از آنجا دل خوشی پیدا نمی‌کند و در سفرنامه و سخنرانی دانشگاه تهرانش ناراحتی و نفرت خود را بروز می‌‌‌دهد. 
یکجا از کتاب در خصوص زورگویی‌ها و ظلم‌‌های صهیونیست‌‌‌ به فلسطینی‌‌‌‌ها می‌‌‌گوید «گناهی که که غربی مرتکب شد، شرقی کفاره‌‌اش را می‌دهد»
کتاب بسیار مختصر است که حتی همین کتاب مختصر نیمی از آن مقدمه شمس آل احمد است و مابقی کتاب که مکتوبات خود جلال است، تنها دو یا سه روایت از سفر خود را آورده است و ما بقی تحلیل و نظرات اوست. 
در پایان جلال که تنها یک یا دو دهه از عمر این رژیم را دیده، راه‌‌حل را ایجاد یک دولت فدرال عرب و یهود بیان می‌‌‌کند.
        

                هفت روایت خصوصی، نه آنقدری که نشود با خانواده خواند، از زندگی امام موسی صدر عزیز، به قدری برای من شیرین و زنده بوده که یاد امام عزیز را مجدد برای من زنده‌تر کرد.
این کتاب که با یک ماجراهایی به قلم خانم جعفریان نوشته شده، هفت روایت از نزدیکان امام موسی صدر، مانند دختر و پسر  و برادر و خواهران و دوستان او است. 
شاید نکته خاصی از امام برای مخاطبی که در آثار دیگر ایشان را دنبال کرده، نداشته باشد اما آنچه که بیشتر در این کتاب برجسته است و مخاطب با آن مواجه است، خانواده امام موسی صدر است! برخی روایت‌ها ممکن است در خلال گفتن از امام، از دیگران هم باشد که این نیز می‌تواند وجه تازه و مغفولی از  نگاه به امام باشد. 
آشنایی با خانواده بزرگ و محترم صدر همان وجه تازه و مغفول است.
        

                

این کتاب خاطرات دوره کودکی نویسنده آمریکایی در خاورمیانه، که هشتاد سال از آن دوره می‌گذرد، را روایت می‌کند.
پدر مولف فردی است که بنا به تخصصی که دارد، مامور می‌ود تا در دانشگاه آمریکایی بیروت تدریس کند. چندی بعد بواسطه آغاز جنگ جهانی از طرف دولت آمریکا مامور خدمت‌رسانی در بهداری‌های ایران می‌شود و او به همراه خانواده خود چند صباحی در ایران می‌گذراند. 
خاطرات او تاکید بر مهمان نوازی اهالی خاورمیانه دارد، آن چنان از این موضوع در خلال خاطرات خود یاد می‌کند که گویا این کتاب را برای قدردانی از مردم خاورمیانه نوشته است.
البته نکته‌ای که در مقدمه کتاب نیز به آن اشاره شده، ملاحظه مهمی است که خواننده بایستی در برداشت‌های جامعه‌شناختی وتاریخی خود از این خاطرات داشته باشد. و آن هم جایگاه اجتماعی و اقتصادی خاصی است که جان اسکیلز ایوری و خانواده‌اش داشته‌اند. چرا که در تاریخ و خاطرات مردم آن زمان خاورمیانه، به این حد از رفاه و آسایش و شادکامی برای مردم گزارش نشده است.
همچنین این ملاحظه نسبت به رابطه خانواده ایوری با خانواده شاه ایران نیز صادق است. اساسا نمی‌شود از ذکر خاطرات خانواده آمریکایی با شاه و تبعا رفتارهای متواضعانه و دوستانه خانواده شاه با آمریکاییان، به رابطه شاه با مردم ایران تعمیم داد و مثل جان ایوری از او خشنود بود. 
به طور کلی نکته‌ای دیگری که نسبت به این مجموعه خاطرات وجود دارد این است که این خاطرات مربوط به دوره کودکی نویسنده است و شاید آن چنان که یک خواننده به دنبال یکسری تجربیات و نکات خاصی در خلال خاطرات است، در این مجموعه خاطرات این‌ها را نیابد.