به نظرم خواندنش از نون شب واجب تر؛
نیست! اما فوق العاده است و آرزو کردم کاش زودتر از اینها با این کتاب آشنا میشدم.

کتاب در مورد پذیرش و دوستی با تمام ساحت های وجوده و خلاصه اش اینه که اگر از دست اخلاق کسی عصبی شدی، تو، سایه ی خودت رو بر وجود اون آدم دیدی. همون رفتار در درون خودت هست و مدام اون رو نادیده میگیری و پس میزنی. و نمی‌خواهی با اون اخلاقت مواجه بشی.
 و جهان برای اینکه تو کامل بشی، چنین افرادی رو سر راهت قرار میده تا تمام وجودت رو بشناسی و بپذیری. 
در این کتاب میگه بی نقص بودن هدف نیست، بلکه پذیرش وجود و یکپارچه بودن تو رو به اعتلا می‌رسونه.

من خودم هم تمرین هاش رو تجربه کردم و چند ماه با این کتاب زیست کردم و با همه وجودم درستی بیشتر حرف هایش رو تایید میکنم.
      

        خیلی جذاب و خلاقانه بود، غیر مستقیم به بچه ها آموزش رنگ آمیزی خلاقانه و شاد و استفاده صحیح از مدادهای رنگی رو میداد
      

        خب در مورد این کتاب زیاد نوشته و گفته شده. چیزی که برای من در این کتاب بیشتر از همه دوست داشتنی بود، بخش «نگارش» کتاب بود. اینکه نویسنده در هر روایت، به طرز زیرکانه ای خاطرات و قطعه های مختلف درونش رو به هم متصل میکرد و با نخ تسبیحی جادویی، این تکه ها رو به هم پیوند میداد. برای من  زیرکی نویسنده بسیار جذاب بود. اون خط آخر هر روایت که یکهو تمام اتصالات رو به هم می‌رسند و روایت رو مثل یک هدیه ی تمیز و مرتب، روبان پیچی میکرد.

  روان بودن محتوا ها، همزادپنداری با نویسنده (البته در بخش هایی!)، پذیرش بالای نویسنده در قبول کردن مدل خودش در زندگی برای من جزو جذابیت های این کتاب بود. 

و البته باید این رو هم ثبت کنم که من این کتاب رو از خود آقای احسان رضایی هدیه گرفتم!  در دیدار نشست با همشهری هام. متشکرم از ایشون که تولد ۲۹ سالگیم رو خاطره انگیز کردند.
      

        من قبل از خواندن این کتاب، فیلمش رو دیدم. یه فیلم کوتاه چهل دقیقه ای.

خب فیلم من رو واقعا گرفت. تصویر سازی صحنه ها، دیالوگ ها ، حس لامسه ی عجیبی که در فیلم حاکم بود و همه و همه برای من یک اثر عمیق و غمگین و درس آموز داشت.

بعد پیگیر شدم کتابش رو بخونم و دیدم کتاب هم چه صحنه های زیبایی داره، کتاب کمی متفاوت بود از حس فیلم و حتی انتهایش هم متفاوت بود.

نکات خوبی که در کتاب بود:  من عاشق تصاویر کتاب شدم و عاشق خلاقیت نویسنده که هرجا دلش خواسته بود به میل خودش با نقاشی ها بازی کرده بود و عاشق آرامش کتاب برای لحظات سخت زندگی شدم. 

اما از اون اثرهایی بود که فیلمش رو بیشتر دوست داشتم.
      

        شخصیت خانم بروکس بامزه بود! از اون کتابدارهایی که از نگاه بچه ها یه فرد مسخره و بی‌مزه است که به هر دلیل و بی دلیلی میخواد کتاب توی حلقوم بچه ها کنه! و البته آخر داستان کتابی به کتاب نخوان ترین فرد هم می‌تونه بده!

برای من این قضیه که نویسنده در مورد نچسبیِ کتاب و کتابخوانی برای بعضی ها صحبت کرده بود، دوست داشتنی بود. ولی از اینکه تونستم حدس بزنم تهش گل و بلبل میشه یک ستاره بهش ندادم! 

در کل کتاب بامزه ای در مورد کتاب و کتابخوانی برای کودکان بود.
      

        قشنگ ترین رمان کودکی که تا به حال خوندم. تصویرسازیهای نویسنده درجه یک، ایده داستان جالب و بدیع، پیام داستان زیبا.🎂

این یک کتاب خیلی قدیمی بود، برای سالهای حدود ۶۴. کمی تا بیشتر هم حرفهای نامناسب مثل خفه شو یا گورت رو گم کن و... داشت که فکر کنم برای زمان قدیم، به راحتی نوشته و چاپ می‌شده! الان در کتابهای کودک همچین ادبیاتی نداریم. 

کتاب در مورد یک موجود بزرگیه که در یکی از شهرهای ایتالیا ظاهر میشه و تمام قوای مسلح شهر برای حمله به این شیئ ترسناک آماده باش میشوند. و بعد بچه ها کشف میکنند که این یک کیکه و درباره ی چرایی به وجود اومدنش و چگونه حل کردن مشکلاتش بحث میکنند که اوج پیام داستان در همون قسمته که اصلاً لو ندادم. 

اما داستان پر از صحنه های دهان آب اندازه!! همه جا پر از نهر عسل و مربا و مارمالاد و کاکائو و یه وضعی که بیا و ببین😁
      

        از اون دست رمانهایی که از زمین و زمان کنده میشی و باید بعد از بستن کتاب، کمی صبر کنی تا متوجه بشی کی هستی و در کدوم سیاره زندگی می‌کنی!
(اگر شما هم با من هم سلیقه باشید!)
تصویرسازی و شخصیت پردازی داستان عالی بود، موضوع داستان هم در مورد پیرزنی که آلزایمر داره، موضوع جدیدی برای من بود و خوب تونسته دردها و درونیات یک بیمار آلزایمری رو نشان بده. داستان در قسمت‌هایی جنایی میشه و کشش رمان خیلی بالا می‌ره. 

شنیده بودم که گاهی آدمها با بعضی رمان ها بیمار میشوند اما تجربه نکرده بودم تا سر این کتاب!من بعد از خواندن این کتاب، تا چند وقت دچار آلزایمر مقطعی شده بودم بس که باهاش همزاد پنداری کردم! 

📍نقطه منفی این کتاب، روند کند اون مخصوصاً در بخش های اول و گاهی وسط کتاب بود. جوری که میل ادامه نداشتی. اما انتهایش رو دوست داشتم.
      

        رمان عجیب و جدیدیه. از اون هایی که نمیدونی به کسی پیشنهاد بدی یا نه! همون قدر که فوق العاده است، همون قدر هم شاید برای کسی خسته کننده به نظر بیاد. بسیار تم فلسفی داره اما فضای رمان بسیار بسیار جالب و جدیده. 

برای کسانی که میخواهند حواس شنوایی و بویایی شون رو در نویسندگی تقویت کنند، فوق العاده پیشنهاد میشه چون داستان از زبان دختر نابینایی در یک عطاریه.
      

        خییییلی با کتاب ارتباط برقرار کردم. همیشه سبک روایت و زندگی نامه رو دوست داشتم و دارم، خصوصاً اگر اون کتاب در مورد کسی باشه که، یه شخصیت غنی و حسابی داشته باشه که از اصالت و قدرت روحی و اخلاقش لذت ببرم. 

توی این کتاب، که خاطرات نویسنده معروف از زبان خدمتکارش هست، یاد گرفتم چقدر یک انسان می‌تونه متشخص و محترم بشه. چقدر یک انسان می‌تونه خودش رو ارج و مقام بده.

از نزدیک فهمیدم نویسندگان، به خصوص آقای پروست ، و خصوصاً تر هر انسانی که کاری در خور به جهان عرضه میکنه، چه ممارست هایی باید در زندگی و کارش داشته باشه!
      

        اگر اهل کلمه های زیبا هستید، شما رو به این مهمانی شیرین دعوت میکنم. به این دلیل که نویسنده اش، شاعر هم هستند، واژه های نابی در این کتاب پیش روی شما هست. 

هرچند بعضی جاهای این کتاب، توی ذوقم زد اما در کل، «خواندنی» و « دلنشین» و با خیال آسوده میشه به دیگران پیشنهادش داد.
      

        اگر در کارهای تربیتی هستید یا با نوجوان سر و کار دارید؛ اگر معلم پرورشی هستید و یا حتی مربی تئاتر و ادبیات نمایشی، خیلی توصیه به خواندش میکنم.

این کتاب دید من رو نسبت به ابزار قوی ای به نام تئاتر عوض کرد. 

نوشتار این کتاب هم روان و خوب بود. هرچند گاهی اوقات در مورد سیر زمانی وقایع، دچار گیجی میشدم. اما دقت در جزییات عالی بود.

تصویر جلد هم از  گزینه های دلنشین کتاب بود. 

در یک جمله، این کتاب برای فعالانِ این بخش، می‌تونه بسیار انگیزه بخش باشد.