کتاب کلا درباره سازمان ملل و اتفاقات و مسائل مربوط بهش هست و در قالب طنز کنایه آمیز نوشته شده است. نویسنده با استفاده از استعاره های بی شمار و کنایه های هزل آمیز، به انتقاد و تمسخر این سازمان و اهداف و فعالیت هاش پرداخته.

چون به موضوعش علاقه ای ندارم و نمیدونستم چنین موضوعی داره (و نمیدونم اصلا چرا و چطور خریدمش!!)، در صفحه 21 رهاش کردم.

      

        تا این لحظه که 100 صفحه از کتاب رو خوندم، کتاب رو سخت خوان و با ترجمه متوسط رو به پایین دیدم.
شاید اگر ترجمه بهتری ازش بود و می خوندم انقدر صفحات کشدار و سخت خوان نمی شدند.
بارها پیش اومد که یک پاراگراف رو 3 بار حتی 4 بار خوندم تا درست متوجه منظور نویسنده بشم. 
      

        کافه پیانو را دوباره خواندم.
فکر میکنم 21 یا 22 ساله بودم که برای اولین بار این کتاب را از کتابخانه مرکزی پارک شهر قرض گرفتم و خیلی سریع هم آن را تمام کردم.

فکر کردم که چقدر کتاب خفن و باحالی است. حتی یادم هست یک بریده مسخره از کتاب را هم اگر اشتباه نکنم در فیس بوک یا وبلاگ شخصیم منتشر کردم! همان قسمت که میگوید: "میدونی همایون! زندگی ما گیر کرده بین تراژدی محض و کمدی ناب و..."  یا همچین چیزی. میگویم مسخره، چون این بار که خواندمش، فکر کردم اصلا چرا این بریده را منتشر کردم؟! انگار فقط چون یک جمله ای بود که قشنگ میشد نفهمی چه گفت!! :)) 

8 سال گذشت و این بار در 30 سالگی به خواندن کافه پیانو نشستم.
راستش فکر کردم که نویسنده انگار گیر کرده است بین اینکه یک آدم  لات مسلک و خیلی لوتی باشد، از اینها که وصل هیچ قید و بندی نیستند یا یک مرد زندگی واقعی شرقی که هم خیلی خانواده دوست است و هم خیلی قید و بند دارد و اتفاقا خیلی هم تعصبی و غیرتی است.

چرا این را میگویم؟!
به خاطر تمام لحظه هایی که از کنار صفورا بودن بدش نیامد و از آن طرف هم عاشق چادر نماز و جانماز زنش است. خودش میگوید عاشق وقت هایی است که پری سیما را در چادر نماز و سر سجاده می بیند، اما؛ فکر نکنید که از جزییات صورت و گوش و گردن صفورا غافل است! یا اینکه متنفر است که پری سیما برای درآوردن حرص او سیگار بکشد، اما عاشق کام گرفتن های حرفه ای و زنانه صفورا است!
این است که نویسنده اصلا انگار نمی‌داند و تکلیفش معلوم نیست که میخواهد کدام یک از فرهادهای قصه باشد. فرهاد کافه دار بی قید و بند که خیلی کول (cool)  و باحال است یا فرهادی که یک بابا و همسر نمونه است.
تا یک جایی توی کتاب مخاطب میخواند که کافه دار با همسرش پری سیما، معلوم نیست بر سر چه چیزی، اختلاف دارند و قصد جدا شدن دارند. اما ناگهان در یک فصل از کتاب قصه عوض میشود، پری سیما دانشجوی ادبیات یکی از دانشگاه های تهران می‌شود که مجبور است به خاطر درس، دو سالی آنها را ترک کند. از اینجا دیگر کافه دار و پری سیما اختلاف ندارند اما هنوز صفورا هست! این هم یک دلیل دیگر برای اینکه بگویم فرهاد جعفری نویسنده بین واقعیت و خیال گیر کرده است و نمیداند دقیقا چه از جان قصه میخواهد.

خلاصه اینکه؛ فرق دارد یک کتابی را در 20 سالگی بخوانی یا در 30 سالگی.

پ. ن: تصمیم گرفتم کتاب های 20 سالگی را مرور کنم، روزهایی که هر دو هفته 4 جلد کتاب میخواندم!
پ. ن 2: راستی؛ آن دو ستاره هم بماند برای همان بریده خوبی که از کتاب برداشتم.
پ. ن 3: من نمی گویم این کتاب بد است و نخوانید، اما به نظرم بر هر کتابی نقدی وارد است. البته خاطرنشان کنم که فرق دارد چه زمانی و در چه سنی و در چه حال و هوایی آن را می‌خوانی. 
      

        این کتاب رو 4 سال پیش از مرکز تبادل کتاب (محل کار قبلیم) خریدم و طبق معمول موند توی کتابخونه و خاک خورد.
بعد از 4 سال دوباره سراغ کتابخونه رفتم و این بار انتخابم کافه چرا بود.

یادداشت های خوبی روی کتاب نوشته شده در بهخوان، کتاب برای شروع و ورود به مسیر خودشناسی کمک کننده هست.
من با خوندنش مثال های زیادی از آدم های اطرافم یادم میومد، یکیش هم خودم که روزی گرفتار زندگی ماشینی بودم. 
مثلا مهم ترین نکته کتاب این بود که انسان وقتی تبدیل به ماشین میشه و وارد چرخه کسب درامد برای معیشتش میشه، در واقع دچار گرفتاری تازه ای شده.
تازه چرخه پوچی شروع میشه که به مرور زمان اون رو فرسوده و مستهلک میکنه و چشم باز میکنه میبینه که از زندگی لذتی نمیبره علاوه بر اون دائما خسته است و ضمن اینکه میل سیری ناپذیری هم در خریدن تمام چیزهایی داره که شاید واقعا به داشتنشون نیاز نداشته باشه. در حقیقت با خریدن میخواد تمام کسری ها و کمبود هایی که فشار و اضطراب کار زیاد ماشینی نصیبش کرده جبران کنه.
نویسنده میگه اگر انسان زمانش رو صرف کاری کنه که بهش علاقه داره و ضمنا در راستای هدف خلقتش باشه، در عمرش صرفه جویی کرده و از زندگیش لذت بیشتری میبره. 
      

        کتاب مدتها بود در کتابخانه ام خاک میخورد.
در چله جدید عادت سازی، پس از اتمام کتاب پیشین، این کتاب را انتخاب کردم و اتفاقا چه به موقع و به جا بود مطالعه اش.

فقط کاش ترجمه بهتری از کتاب را میخواندم. من کتاب چاپ شده توسط نشر درسا و ترجمه نهضت صالحیان را خواندم که گیرا نبود. هرچند با همین ترجمه سطح پایین هم از ارزش و رتبه کتاب چیزی کم نشده و همچنان جذاب و خواندنی است.

بعد از کتاب مامان و معنی زندگی، این کتاب برایم کمک کننده و هدایت گر بود. 
      

        متاسف و شرمنده ام که اولین بار است که قرآن رو از ابتدا میخوانم و انشاالله که بتوانم تا انتها بخوانم.

شرمنده ام که ندیدم، نشنیدم، نفهمیدم، نخواندم، نپرسیدم و جستجو نکردم.

متاسفم که دیر شد. متاسفم که 20 و اندی سال به گمراهی گذشت. و متاسفم که قرآن توی قفسه کتابخانه ام، مدتها خاک خورد. 

شرمنده ام و روسیاه.

روزی هرچند آیه که بتوانم میخوانم و معنی ها. امان از این همه غفلت و خواب.

(همیشه سوره ها و جزء های پراکنده ای از قرآن را خواندم، خیلی در معانی دقیق نبودم، مادرم فوت شدند و پناه به قرآن آوردم و  آرامش را برای خودم خریدم. خوشا آرامشی که نصیبم کردی خدای خوب و مهربانم.) 
      

        اگر سپهری میخونید،  شمیسا ضمیمه ش کنید و نوش بشه به جانتون. 
      

        من از جمله های این کتاب سیر نمیشم.

دلم میخواست جای سهراب بودم و با چشم های اون و با دریچه نگاه اون، به همه چیز نگاه میکردم و این جملات رو با عمق جانم درک میکردم. 

جمله های جادویی، سرشار از حس و حال زندگی و بکر و دست نخورده. 
      

        یک کتاب کامل و جامع درباره تربیت ایرانی و نه اسلامی.
عموما کتاب های روانشناسی موجود در بازار نشر ایران، خارجی و ترجمه شده هستند، و اگر هم ایرانی باشن، جهت گیری دینی و مذهبی دارن.
این کتاب بدون هیچ جهت گیری خاصی، صرفا تمام خصوصیات و ویژگی های یک تربیت سالم رو ذکر میکنه، دروس تربیتی نویسنده کاملا منطقی و قابل استفاده و پذیرش هستن.
به هر مادر و پدر دغدغه مند تربیت فرزند، پیشنهاد می کنم.