« اللّهُمَّ اشرَح بِالقُرانَ صَدری، وَ استَعمِل بِاالقُرآنِ بَدَنی، وَ نَوّر بِالقُرآنِ بَصَری، وَ اَطلِق بِالقُرآنِ لِسانی، وَ اَعِنّی عَلَیه ما اَبقَیتَنی، فَاِنّهُ لا حَولَ وَ لا قُوَّة اِلاّ بِکَ»(بحارالانوار،ج 89، ص 206 و 207)

بار خدایا! سینه ام را با قرآن گشاده گردان، جسمم را با قرآن به خدمت بگیر، چشمم را با قرآن نورانی نما، زبانم را با قرآن گویا کن، و تا زنده ام مرا در راه قرآن یاری کن، که هیچ نیرو و قدرتی جز تو نیست.


      

        راستش من ۵ صفحه آخر کتاب را الان خوندم چون می‌خواستم یادم بمونه ازش یادداشت بزارم بهخوان 💁🏻‍♀️
به نظرم کتاب به نسبت  کتابهای دیگه ای که از مذهب و طرح کلی اندیشه اسلام و ....سخن میگن گنگ  تر و کلی تر بود،نقدهای درستی داشتن  همان اوائل کتاب میگن ما همیشه هدف داشتیم ولی راه و طرح و پایش از دیگران بوده و نتیجه و منافع هم برای همان دیگران بوده،و چیزی که درکتابهای استاد بسیار تکرار میشه اینه که هدف اسلام و هدف رسول تشکیل جامعه و شکوفایی استعدادهای انسانی هست اما اگر این حکومت با استعدادهای  انسان در تضاد باشد عصیان شکل میگیرد و با اثباتِ برخی دلایل می‌فرمایند که قانون گذاری در حد توانایی انسان نیست.
پس مذهب چون بر حکمت و علم الله و بر وحی تکیه دارد و آن هم آخرین مذهب
 که علاوه بر قانون گذاری می‌تواند استعدادهای انسان را شکوفا کند و می‌تواند او را بسازد و جامعه انسانی را به وجود بیاورد و در ادامه به  نقد مذهب عاطفی و دستوری می‌پردازد بعد به بررسی  نیاز ما به مذهب می‌پردازد و ....
سوالاتی رو اینجا مطرح کردن که این کتاب بیان کلی درباره تحلیلشون داشت و به نظرم نیاز دارم ابعاد بیشتر این سوالات و تحلیل ها باز بشن در آخر از طرح کلی اسلام میگن که اینجا خداروشکر کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی  رهبر  به شیوایی و قابل فهمتر و مفصلتر بیانش کردند که پیشنهاد میدم اون کتاب رو حتما بخونید
      

        خوب بود برای بچه های ۴ ساله به بالا  که میتونن حفظشون کنن

      

        چقدر قوی بود این کتاب.
فریاد می‌زد همیشه یه راهی هست 
تو استعدادهای دیگه ای هم داری
تو بن بست میشه راه به آسمون برد.
و به بچه ها یاد میده با هر چیزی بازی کرد تا خلاقیت خودشون رو نشون بدن،از سنگ و شن و کاغذ و چوب و رنگ و برف و ....هر چیزی که دور و برشون باشه فقط کافیه ذهنت رو به کار بندازی
      

        چه خوب بود  این کتاب ،سبز سبز شبیه جنگلای شمال.
خوشمان آمد .
نمی‌دانستم قرار است  این ماه رمضان با قصه یحیایی آشنا بشم که از قضا یک رمضان متفاوت را تبلیغ رفته بود.
به قول سید ضیا:
تو حرف خدا را برسان آن‌کس که آمدنی باشد خودش می‌آید.
۱ رمضان المبارک ۱۴۴۶
همین ماه مبارک بخوانیدش میچسبد به تن روحتان مثل چای هل آتیشی وسط سرمای زمستون مثل طالبی بستنی وسط گرمای تابستون
      

        به نظرم هیچ متنی تا به حال با این بیان جزییات نخوانده ام ،به شکلی که کاملا متصور می‌شدم این  نوشته احمد محمود رو
داستانهای کوتاهی که ارتباطی به هم ندارند🥲 
خط ربط خاصی نبود که بخوام دنبالشون باشم.
 ولی تلخ و کدر بودند داستان ها ،به خودم چند بار گفتم این برای روحیه تو نیست هااااا ولی بعد مجاب می‌شدم: جزئیاتی اینچنینی هیچ کجا پیدا نمیکنی بخونش😅
      

        گمانم هر کدوم از ما این سوال رو باید از خودمون بپرسیم چقدر تاریخ می‌دانیم؟
چیزی کمتر از ۵۰ صفحه از کتاب را خوانده ام 
اما لازم دیدم همین امروز که سید شهید عزیز  آن ایرانی‌دوست‌ترین غیر ایرانی تاریخ معاصر را به خاک می‌سپارند
توصیه کنم حتما بخوانیدش.
 تاریخ  حضور یهودیان و غصب و مهاجرتشون به فلسطین رو از ابتدا با اسناد تاریخی شرح داده
  و من حسرت می‌خورم چقدر دیر این کتاب رو خوندم.
شاید این متن رو بعدا ویرایش دادم.
      

        از عنوان کتاب معلومه که قرار با چی مواجه بشیم،اما با ادبیات خاص استاد صفایی،ایشان برای هر کدام از فرزندانش وقتی به سن بلوغ رسیدند با توجه به روحیات و خلق و خو و رفتارهایی که هر کدام دارند راهبردی و برنامه ای جلوی پایشان می‌گذارند.و  تشویقشان میکنند در این زمینه گام بردارند.نامه مهدیه رو من از همه نامه هایی که نوشتند قابل تامل تر دیدم چون من باب عمل انسان بوده .نامه درسته که برای فرزندانشون نوشته شده اما هر کدام از اون نامه ها ابعادی از راه و روش زندگی و پیشبرد مسیر رو به افراد گوشزد میکنه،و هر بار که استاد با کلام مهربانشون یکی از فرزندانش رو خطاب قرار میداد ناخودآگاه من نیز گوش می‌شدم ببینم یک پدر آگاه برای فرزند خام خود چه سوغاتی دارد.
      

        یحیی سنوار را تا قبل از شهادتش آنچنان نمی‌شناختم اصلا به ذهنم هم نمی‌رسید که یک چریک مبارز قلم به دست شود،اما چه از خط نوشته ها ماندگارتر برای بیان برخی حقایق و جان فشانی ها،نباید از  نقش هنر و نویسندگی و اثر آن غافل شد،خارو میخک را جز روایت حقیقت نمیبینم اینکه شرح زندگی خود سنوار باشد هم درش شکی نیست،چونکه جزییات فرهنگ و زیست اجتماعی زمانه خودش را به نحوی بیان کرده که انگار خود نویسنده دارد زندگی نامه اش را به شیوه ای داستانی روایت می‌کند. یک چیزی که در کتاب به چشمم آمد اختلافات رهبران گروه های مختلف فلسطین قبل و بعد از انتفاضه بود که این موضوع در همان خانه چند نفره احمد هم نمایان بود ،هر کدام از برادرها درگیر گروهی بودند و تفکر خود را حق می‌دانستند.
که نویسنده اینجا ابراهیم را نماد مقاومت معرفی می‌کند ،و تاثیرش از شخصیت ابراهیم بیش از برادران خودش بوده.
      

        خب قبل از اینکه این متن را بخوانید یه سر به یادداشت خود به‌نشر همین پایین  بزنید 😅مشخص می‌شود قرار است زندگی چه کسی را ورقی بزنید،شهید علی کسایی  شهیدی که به نظرم  ذوب در مولا علی بود...مربی عقیدتی که با  نهج البلاغه خو گرفته بود، نمیدونم آیا  از شهید نکات و یادداشت های تدریسی‌شون به جای موندن یا نه و اگر مونده بودن کاش اونام مرتب و  منتشر  می‌شد.
      

        هواتو دارم را جوان های ۲۰ ساله بخوانند.
جوان های که دنبال تشکیل خانواده اند،
هواتو دارم را  اصلا خانواده ها بخوانند همین پدر مادر ها و بررگترهای ایراد گیر.
خانواده هایی که دختر دارند.

من چند کتاب اخیرا خواندم که تفریظ رهبری رو داشتند 
هر چندتا هم، از زبان همسر شهید بودند.
طی این چند کتاب پروسه ازدواج این زوج ها از طرف خانواده دختر منتفی بود  چون دختر خانم هایی بودن که توی پر قو بزرگ شدندو خانواده های دختر عقیده داشتند دخترشان از پس این زندگی  و چالش ها و سختی های زندگی متاهلی برنمیان،اما این کتابها روایت صبر و مدیریت و مسئولیت پذیری و گذشت این زنان هست.
نمیدانم چرا فکر میکنم این توجه رهبری به کتابها به خاطر شخصیت زنان این شهدا بوده.در هر حال 
آنان که دغدغه عمر جوانشان را دارند بخوانند این کتاب را ،به بحث شهید و چگونه زندگی کردنش قصد ندارم ورود کنم ،اما یک چیز که هست اینه که:برخی آدمها اگر دیده می‌شوند چونکه سر بزنگاه ها و تصمیمات حساس انتخاب درستی کردند.
پروسه  خواستگاری و ازدواج شهید اونچیزی بود که از نظر من جای درس گرفتن دارد،و واقعا جسارت یک جوان بیست و اندی ساله برای تشکیل خانواده و پذیرش این مسئولیت قابل تحسین بود.
این لینک رو هم کپی کنید و  این توصیه ۲ دقیقه و ۱۳ ثانیه ای آقای عباسی  ولدی رو گوش کنید:
https://eitaa.com/12789232/3625
      

        ۲۰۰ روز گذشت و من همچنان به اندازه روز اول دوسِت دارم.
برای شب‌های بی‌خوابی‌تان بخوانیدش.
خواب نمی‌برد مرا،یک ربع مانده به روز بسیار سرده ۳ بهمن ۱۴۰۳

یک ساعت و سی دقیقه ازم وقت گرفت تا تموم شد.با توجه به اینکه هم بریده نشر دادم هم برخی بریده ها رو نوشتم.
شاید شما هم حداقل یه دونه از این حرفها رو تو رابطه شنیدین یا زدین ،یک حرف های همه گیر و آشنایی هستن که غم انگیز هم هستند و از ذهنتون بارها گذشتن حتی اگر به زبون نیاوردین...
در هر حال
این نشر بهتر حق مطلب رو ادا کرده.
ترجمه خانم سهیلی فر رو تو اون یکی کتاب(سین زدی ولی جواب ندادی) هم بیشتر پسندیدم.

      

        بعد از خوندن این کتاب 
از خودم پرسیدم کتاب چیه؟
آخه بعضی چت هام رو  با  افراد مختلف همیشه به شکل دیالوگ
برای خودم نگه میدارم وقتی با این مدل کتاب مواجه شدم یاد اون دیالوگ ها افتادم 
حتی آخرین چتی که دیالوگ طورش کردم و  ذخیرش کردم اینه:

_شاید شانس آوردیم که برخی از درها هرگز به رویمان باز نشد!
+چرا؟
-چون بالغ نشده بودیم.

این شبیه کتاب نبود که ،نه به علت کوتاهیش به علت اینکه چت طور بوده ،ولی خب یه سیر جالبی رو سپری کرده شروع یک ارتباط و خاتمش تا جایی که  چت گاهی یه طرفه پیش می‌رفت
  سین زدنی که   پاسخی داده نمیشد...
خلاصه که سرگرم کننده بود.
و برخی چتا هم قابل تامل بودن 

      

        خوشمان آمد
از اون کتابهای کوتاه که بدرد هدیه دادن می‌خوره
راستش
هیچی بهتر از یه همسفر خوب نیست
همسفر خوب همسفریه که به موقع حرف میزنه،حرف اثر گذار و لازم میزنه
تو رو تو مسیری که پر خستگی و نا امیدی هست  کمک میکنه که جا نمونی امیدوارت میکنه به ادامه دادن و بهت حس ارزشمند بودن میده.

      

        بر ما دلت نسوخت
ندانم چرا نسوخت
من هیچی نمیتونم برای این کتاب  بنویسم
شاید گذاشتم خوب ته نشین شد اندوه، بعد نوشتم
جدا اگر روحیه ی حساسی دارید نخوانیدش