خوبه آدم کساییو پیدا کنه که خیلی دورن خیلی حتی ممکنه غریبه باشن ولی شبیه تو باشن 
باعث شادیه که بفهمی تنها نیستی کسایی شبیهت هستن حتی تو داشتن یه غم....
      

        روند داستانو دوست داشتم  که همه ی  فصلاش تو یه تاریخ می گذشت نه دیروزش نه حتی فرداش دقیقا روز نهم ماه نوامبر هیچ خلا و کمبودیم نداشت این چارچوب داستان، که از کالین هوور بر میاد .
ولی تو کتابای کالین هوور تو سطح دو  قرار میگیره.  
      

        سه تا راوی متفاوت داشت که اوایل داستان ربطشون بهمو متوجه نمیشیم ولی رسیدن سه تاشون به یه نقطه ی مشترک که زماناشونم متفاوت بود خیلی جالب بود فقط به انگیزه ی قاتل باید به نظرم بیشتر پرداخته میشد....
      

        نامه ی یه پدر به پسرشو می خونید مثله کتاب هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می شود کتاب با قطر کم ولی  پیام  مهم و عمیق.

      

        من دوست داشتم داستانارو وادارم میکرد فکر کنم به تک یا تک تک معنای ی که می تونست داشته باشه
      

         حال خوب کن💙
      

        دو صفحه ی آخرو دوست داشتم وگرنه با همه اوج و فرودای داستان استفاده ی از همه ی شحصیتا تو اوج رهات نمیکرد اگه دو صفحه آخر نبود
      

        یه زمانی میرسه با ورژنی از خودت مواجه میشی که هیچ وقت از کنار ذهنتم عبور نکرده با اتفاقای رو به رو میشی که هیچ وقت فکر نمیکردی که بتونی هضمش کنی چه برسه که رو به روش وایسیو باهاش مبارزه کنی که ازش بتونی بگذری و آماده ی  اتفاق سخت بعدی بشی...
      

        انتظار شما رو از یه کتاب با ژانر عاشقانه برآورده میکنه  سر داشت ته داشت عاشقانه ی قشنگی داشت نصفه رهات نمیکرد تو رو همراه شخصیتا  می کشوند  
      

        جذابیت کتاب  برای من  خلق بازیا و چالشاشون  و ایده پردازیای برای بازیا بود اونم فکر نمیکنم همه پسند باشه  روابطم یکم عجیب بود سیدی معلوم نبود چی میخواد چارچوبشو برای همه کنار میزاشت فقط برای سم قانون مدار  بود البته که کم نداریم همچین شخصیتایی درکل سرعت من کم میشد واسه خوندن فقط قسمتای کاریش  جذبم میکرد که هدفم از خوندن این کتاب چیز دیگه ای بود  
جالبیه داستان  پذیرش سم از طرف اطرافیان بود هر چقد که خودش خودشو کافی نمی دونست برام جالب بود  که از نگاه اطرافیان جدا از تخیل خودش یه وزنه بودو  تاثیرگذار
همین ...
      

        با ۴ تا فصل داستانو قانوناش که برام جالب بود کاری ندارم
"پیش از آنکه قهوه ات سرد شود" تو داستان یه قانونه برای سفر به گذشته یا آینده ولی اگه این قانونو تو حال حاضرمون به کار بگیریم نه نیازی به سفر به گذشته داریم نه به آینده . همین الان قبل اینکه دیر بشه وقتتو تلف نکن همین الان
      

        نمیگم پایان میخکوب کننده ولی پایان عجیبی داشتو متفاوت در کل داستانو دوست داشتم  ولی انتظارم بیشتر بود 
.
.
ولی قضیه ی جک گرنت راحت بسته شد 
      

        فوق العاده بود
      

        ایده داستانو دوست داشتم روبه رویی یک نوه و مادربزرگ و جوابای هوشمندای مادربزرگ به مچ گیریا سوالای عجیب نوه ش ولی انقد به چیزیای دیگه که نمی دونم چه اهمیتی داشت پرداخت بهش حوصله سر بر کرده بود خیلی کند پیش رفت خوندنش
      

        کند که پیش می رفت ولی خیلیییییی دارک بود رسما خاطرات یه قاتل بود