اندیشیدن بر چیزها، این است کارِ نقاشِ طبیعت بیجان-و کارِ شاعر. هر دو هنرمند نیازمندِ واژگانی ملموس‌اند، نیازمندِ قاموسی دنیوی‌اند. زبانِ ایده‌ها ذاتاً زبانی است وهمگون و عاری از جوهره‌ی چیزهای دنیوی، آن ظرف‌های احساس و تجربه، حافظه و زمان. اشیایی که با ما سخن می‌گویند، این حضورهای مادی، راهنمای مایند. چرا بایست وقتِ تولد چندوچون عشق‌ورزی به جهان را از بر باشیم؟ ما بارها و بارها به چنین حجت‌هایی نیاز داریم.