این کتاب یکی از صدها داستان جذاب منظوم شاهنامه ، یعنی داستان بانو "گردآفریدِ" دلاور ، و ماجرای نبرد اون با "سهراب" رو با نثری روان و در عین حال ادبی شرح میده.
      

        داستان کلی این مجموعه در مورد گروهیه که با نیروی اهریمنی قصد تصرف و به تاریکی کشوندن تموم دنیا رو دارن؛ در مقابل این گروه ، انجمنی به اسم انجمن «پاترا» وجود داره که متشکل از انسان‌های کشورهای مختلفه و از مدت‌ها قبل پیش‌بینی کرده چهار تا بچه که هر کدومشون اهل یه کشور مختلف هستن به دنیا میان و توی وجود هر کدوم از این چهار تا بچه‌ یه عنصر طبیعی از عناصر چهارگانه وجود داره که بهشون قدرت‌های خاصی میبخشه. انجمن پاترا همچنین پیش‌بینی کرده که وقتی این چهار نفر به سن نوجوونی رسیدن ، باید عناصر وجودیشون ترکیب بشه و با این اتفاق میتونن اون گروه اهریمنی رو شکست بدن. به همین خاطر به این چهار فرد لقب «چهار مبارز» رو دادن و اونا رو از بچگی زیر نظر گرفتن تا وقتی که زمانش برسه.
جلد اول این مجموعه در مورد نخستین مبارز یعنی پسری ایرانی به اسم «مانی» ـه که عنصر وجودیش خاکه. به طور کلی جلد اول با ناپدید شدن عجایب هفتگانه‌ی جهان شروع میشه و نحوه‌ی آشنایی مانی با انجمن پاترا و پی بردن به قدرت‌هاش و ارتقاء دادن اونا به وسیله‌ی ایزدان ایرانی رو شرح میده ... .
      

        وقتی شروع به خوندن این مجموعه کردم فک می‌کردم قراره با یه داستان جذاب رو به رو بشم؛ اوایل روندی خوبی داشت اما هر چی که رفتم جلوتر دیگه برام جالب نبود!
در حقیقت به نظر من ایده‌ی داستان ایده‌ی خوبی بود اما انگار اونجوری که باید ، خوب از آب در نیومده بود. می‌تونست توصیفات بیشتری و شخصیت پردازی بهتری داشته باشه.
      

        جلد اول این مجموعه نسبت به جلد‌های دیگه‌ش بهتر بود.
      

        این کتاب حس و حالی عجیب به مخاطب منتقل می‌کنه و از نظرم می‌تونه یه کتاب روانشناختی هم به حساب بیاد.
در نوع خودش خوب بود اما جا داشت که جزئیات و شاخ و برگ بیشتری داشته باشه. 
      

        این کتاب رو تو هر فصلی که بخونید وایب برف و فصل زمستون رو میده ؛ با اینکه من از سرما بدم میاد اما همون‌طور که از اسم کتاب پیداس ، خوندن این کتاب یه شوق خاصی نسبت به یخ و سرما رو در من به وجود آورد که برای خودمم عجیب بود.
داستان در مورد دختری با اراده به نام "ویکتوریا " هست که به خاطر هدفش خطرهایی رو به جون میخره و شاید از روی کله‌شق بودنش ، (که من به خاطر این ویژگی تحسینش میکنم) راهی یه سفر میشه. تقریبا در اوایل این سفر با پسری شهری به نام "کریس" که زخمی شده مواجه میشه و از اونجایی که این پسر گم‌شده ، ویکتوریا ناچار میشه بقیه‌ی سفر رو با اون ادامه بده.
در طی این سفر اتفاقات متعددی میوفته و بارها امید و ناامیدی با هم در آمیخته میشه ؛ اما در نهایت صمیمیت ، دوستیِ دلنشین بین دو کاراکتر اصلی  و امیده که باقی میمونه :))
این کتاب یکی از کتاب‌های مورد علاقمه و به بقیه هم پیشنهاد میکنم که بخوننش ؛ مطمئنا از خوندنش پشیمون نمیشن!