نویسنده ۵۲ نکته را در رابطه با زندگی بهتر جمع‌آوری کرده است. می‌گوید از منابع علمی هم استفاده کرده است.

نکته اول اینکه به نظرم باید مراقب عقاید نویسنده بود. یعنی ممکن است بعضی چیزها یا خیلی چیزها با عقاید ما در تضاد باشد. این که چه کسی به ما درس «خوب زندگی کردن» می‌دهد مهم است. از زاویه دید چی کسی می‌خواهید خوب زندگی کردن را یاد بگیرید؟ شما با یک غربی به ما هو غربی طرف هستید! باید با احتیاط این‌ها را خواند.

چندجا هم تناقض و مغلطه دارد و متن بی‌ایرادی نیست.

پیشنهاد می‌کنم؟ با آن تبصره‌ای که عرض کردم کتاب بدی نیست!
      

        ادامه داستان محسن و زن‌گرفتنش است. نکته اول این است که این سری از کتاب‌های آب‌نبات بامزه نبود. 
شوخی‌های جنسی هم احساس می‌کنم بیشتر شده بود که جالب نیست.

تقریباً همان مطالبی که دررابطه‌با سایر قسمت‌ها گفتم اینجا هم صادق است به‌علاوه اینکه احساس می‌کنم نویسنده می‌خواهد انقلاب از دریچه نگاه خود در بستر محدودی مرور کند. از طرفی احساس کردم نویسنده شخصیت محمد را که نماینده «ما» بود را دارد رقیق می‌کند. در کل سویه‌های سیاسی این نسخه کم‌تر از قبلی‌ها بود.

بنده آخر این داستان را نپسندیدم. می‌فهمم که می‌خواهد فرهنگ‌سازی کند. اما بنده مدل دیگری از ازدواج را می‌پسندم. در همین حد کفایت می‌کند وگرنه داستان لو می‌رود. کلاً آخرش خیلی لوس شده بود!


یک احساس دیگر هم نسبت به کتاب دارم و آن هم اینکه سریع نوشته شده است. دلیلم هم همان کم مزه بودن این شماره است. مقاطع زندگی محسن در نیمه دوم کتاب سریع گذشت. مقطع سربازی می‌توانست خیلی‌خیلی طولانی باشد. داستان یک پرش نامیزانی هم برای انتقال بین این مقاطع داشت. متعادل نبود.

من فضای این داستان رو خیلی دوست دارم. بودن در محیطش جالب است. نویسنده به نظرم باید توجه بیشتری بکند. حیف است.

      

        
نویسنده یک آخوند روشنفکر عصر مشروطه است که یک داستانک نوشته است. یک یارویی رویای صادقه می‌بیند و در روز قیامت حاضر می‌شود. رویای صادقه درباره محاکمه مسئولین اصفهان و به خصوص روحانیون است.

ویراستاری هم داغون است. برخی جاها یادشان رفته که به خط بعد بروند و : را بگذارند. علایم سجاوندی خوب رعایت نشده است. بعضی جاها هم به لهجه شیرازی و اصفهانی نوشته است.
نثر کتاب هم مربوط به دوران مشروطه است و طبیعتاً سخت است!

چندتا آخوند گردن کلفت اصفهان و ضلل السلطان و حکومتش در روز محشر در حال حساب پس دادن هستند و همه هم خرده شیشه دارند. چرا باید این کتاب در زمان مشروطه نوشته شود؟ برخی آخوندها مثل پدر علامه مجلسی و آیت الله نجفی را هم نام می‌برد و می‌کوبد. خیلی عجیب بود
‌
پیشنهاد می‌کنم؟ معلومه که نه!

پ.ن۱: در مقدمه آمده است که این نویسنده پدر آقای ملک‌زاده است که کتاب تاریخ مشروطیت ایران را نوشته است.

پ.ن۲: نویسنده این کتاب را جلوی محمدعلی شاه کشتند!

‌ پ.ن۳: آیت الله صافی هم درباره نویسندگان عصر مشروطه توضیحاتی دادند. علما نویسنده کتاب را از اصفهان بیرون کرده بودند!
‌
      

        کتابی‌ است که برژینسکی نوشته است مشاور امنیت ملی کارتر!

می‌گوید وزارت خارجه در پی این بود که ائتلاف سازی کند(بین جناح‌های اپوزیسیون و حاکمیت) تا انقلاب را هضم کند. اما این می‌گوید وقتی کار از کار گذشت ائتلاف معنایی ندارد و گزینه نظامی روی میز است. بیشتر حجم کتاب در رابطه با حث‌های خودش و دیگران برای تصمیم گیری در رابطه با ایران است و تعارض بین وزارت خارجه و خودش. شاه و حکومتش را تحلیل خاصی نمی‌کند و عنوان کتاب هم یک مقدار گول زننده است.

یک جمله جالب داشت «جبر تاریخ تنها پس از واقعیت تحقق پیدا می‌کند.» یعنی اینکه تا وقایع به حقیقت نپیوسته است نمی‌توانیم توابع و نظام تاریخ را استخراج کنیم و یا به آن نسبت بدهیم.

با توجه به عنوان کتاب من شش عامل سقوط را نوشتم البته ۵ عامل مربوط به جلوگیری از انقلاب و ۱ عامل مربوط به نوع حکومت کردن شاه.

بعضی نکات جالب بود مثلاً اردشیر زاهدی در همان سال انقلاب به آمریکایی‌ها گفته بود ما بد حکومت کردیم و این گفته منحصر به سال‌های آخر عمرش نیست.

سالیوان(سفیر آمریکا در ایران):
«در نهایت با برگزاری یک انتخابات یک جمهوری اسلامی با نفوذ غرب گرایانه بسیار قوی ایجاد خواهد شد.»

این کتاب بنابر گفته مترجم بخشی از کتاب «قدرت و اصول» است لذا این کتاب را پیشنهاد نمی‌کنم و آن کتاب هم پیشنهاد نمی‌کنم چون نخواندم...فعلاً در جریان باشید که همچین کتابی وجود دارد! 
‌
‌
      

        کتاب داستانی است که یک خانم مسلمان آمریکایی سیاه پوست در رابطه با حجاب نوشته است. البته برای کودکان ۶ تا ۸ سال مناسب است!

داستان مصور ۳۷ صفحه‌ای است و قربان صدقه حجاب می‌رود و واقعاً هم اینکار را خوب انجام می‌دهد. در Goodreads هم به شدت استقبال شده است و مرور و امتیاز بالایی دارد. بنده الان درکی از یک بچه ۸ ساله ندارم ولی به نظرم با این چیزها قانع نمی‌شود، می‌شود؟ اصلاً «قانع کردن» برای سن ۸ سالگی است یا یک فعل دیگر باید اطلاق شود؟

قضیه از این قرار است که دخترکی به سن تکلیف می‌رسد و در مدرسه او را مسخره می‌کنند...

خانم ابتهاج محمد ظاهراً مدال المپیک برای آمریکا در رشته شمشیربازی آورده‌اند!

کتاب آرامش بخشی است...

      

        موضوع کتاب جالب و تازه است. کتاب گفتگوها و سؤالات عجیب‌وغریبی است که در امریکا و کانادا و انگلستان که از کتاب‌فروش‌ها پرسیده‌اند.

البته نمی‌دانم چگونه این کار را انجام داده است. احتمالاً شاید صفحه اجتماعی داشته و فراخوان داده است یا به دوستانش ایمیل داده است و به روش گلوله‌برفی این گفتگوها را جمع کرده است.

کتابی نیست که به بقیه پیشنهاد کرد؛ ولی به نظرم در دسته تفننی قرار می‌گیرد. مثلاً روزی چند جمله آن را بخوانند.
      

        کتاب کوتاه و جالب و خوش‌خوانی است. پر از مثال است.

به عبارتی وقتی کتاب را بخوانید خواهید فهمید که وقتی یک عدد را می‌بینید نباید نتیجه‌گیری کنید اول باید یک سوال‌هایی در رابطه با خود آمار و عدد در ذهنتان شکل بگیرد.

مطالب پیچیده آماری و یا توزیع‌های آماری را بحث نمی‌کند یک سری نکات ساده که حین خواندن آمار باید به آن توجه کنیم را تذکر می‌دهد.

توصیه می‌کنم بخوانید. چیز عجیب و غریبی نمی‌گوید ولی لازم است به عنوان تذکر بخوانیم.
      

        کتاب مطالب جالب و البته اضافه گویی و پرگویی زیادی دارد(داروهایی مختلف را مثال می‌زند که به نظر ربطی به مخاطب عام ندارد). آزمایش‌های علمی و داستان بیمارهای مختلفی که داشته است را هم نوشته است. نویسنده روانپزشک است و طبیعی است که توضیح بدهد تا مطلب جا بیافتد. اما اگر این‌ها را حذف کنید کتاب خیلی کوتاه‌تر خواهد شد.

نکته خیلی خیلی عجیب این است که درباره خودش هم نوشته است ولی به نظرم لازم نیست بگوید که چون شوهرش دیگر بچه نمی‌خواست این می‌رفت کتاب‌های چیزدار می‌خواند. به نظر بنده حرکت جالبی نیست. شاید چون ما با فرهنگ آمریکایی آشنا نیستیم همچین دیدگاهی داریم!

افراد و مراجع‌های عجیبی هم داشته است. کتاب ۳ بخش  و ۹ فصل است. اصولا هر فصل را با داستان خودش یا بیمارانش شروع می‌کند. اول به تعریف اعتیاد و دلایل آن می‌پردازد و در فصل دوم هم ادامه و موضوع را باز می‌کند. در فصل 3 مفهوم تعادل لذت و درد و سازوکار دوپامین را ساده شده شرح می‌دهد. فصل ۴ روش درمان خودش یا نحوه معاینه کردنش را می‌گوید. فصل ۵ هم خودمحدودسازی و ۳ روش آن را می‌گوید. فصل ۶ هم تقریبا اعتیاد به داروهای روانپزشکی را می‌گوید. فصل ۷ درباره درد است و می‌گوید درد همیشه چیز بدی نیست و بعضی مواقع درمان است و دوش آب سرد و روزه را مثال می‌زند. فصل ۸ راست گویی و مزایای آن و فصل ۹ شرم به عنوان یک ابزار است.

چه یاد گرفتم؟ سازوکار ساده شده دوپامین را که احتمالاً همه می‌دانیم چگونه است. به نظرم چیز خاصی ندارد و اگر نخوانید چیزی را از دست ندادید. البته شاید دارم کم لطفی می‌کنم!

این استفاده از آن ظروف آشپزخانه که قفل زماندار دارد برایم جالب بود که آن را در دیجی کالا پیدا نکردم.
      

        
مجموعه داستانهای آبنبات که آقای مهرداد صدقی نوشته است.
می‌دانید که طنزی است که بعضی مواقع بین سنت و مدرنیته هم می‌پردازد.اصولا یک نقد اجتماعی و سیاسی ریزی در کتاب وجود دارد و من از نگاه نویسنده که بعضاً از زبان برخی شخصیت‌ها و غالباً پدرمحسن و به ندرت خود محسن بیان می‌شود خوشم نمی‌آید. 

احساس می‌کنم می‌خواهد شخصیت‌ها را اجباراً خاکستری کند و این حس منتقل می‌شود.

باز هم همان شوخی‌های بندتنبانی دارد که اگر نداشته باشد بهتر است. البته فکر کنم این نسخه میزانش بیشتر بود. البته مزه‌ طنز کتاب از شماره‌های قبل کمتر بود.

آخر کتاب هم مانند نسخه‌های قبلی دلم برای این دنیای محسن و خانواده‌اش تنگ شد...

      

        من کتاب صوتی این اثر را گوش دادم که ۸ ساعت و نیم است. گوینده آرمان سلطان‌زاده است. سعی کرده است که کتاب را به شکل یکنواخت و مغموم بخواند که با پس‌زمینه داستان هم‌راستا باشد.نکته منفی اثر هم این است که صداسازی برای شخصیت‌ها نشده است.

نثر روانی دارد. اما روند داستان خیلی کند است. خیلی کش می‌دهد. توصیفات خسته کننده است.

استاد نقاشی که از دنیا رفته است. آن استاد، نقاشی معروفی دارد که چشم‌های یک زن است و راوی می‌خواهد بداند قضیه آن زن چیست و آن زن کیست!

یک نکته که خیلی در این کتاب مسخره است این است که مدام دخترک از زیبایی‌اش و هول بودن بقیه مردان صحبت می‌کند. خسته کننده می‌شود. حالا خوشگل بودی که بودی به درک... چیکار کنم؟ یه بار گفتی فهمیدم!

یک کلمه هم بود که من فراموش کرده بودم: «جلنبر». قبلاً استفاده می‌کردم ولی یادم رفته بود :)))
‌
از این داستان چه یاد گرفتم؟ نمی‌دانم. داستان در زمان رضاشاه رخ می‌دهد. اشاراتی هم به آن دوران دارد اعم از تصرفات رضاشاه و کشف حجاب و رژیم پلیسی و ...در رمان‌های این دوره خیلی «طیف دینداری» مشاهده می‌شود. این رمان هم از قاعده مستثنی نیست!
‌
طیف دینداری خیلی مضحک است. یعنی یک ادبیات شبه دینی دارد ولی کنش‌های ضد دینی روایت می‌شود. نمی‌دونم متوجه می‌شوید چه می‌گویم یا نه...
‌
‌کتابی نیست که بنده به کسی پیشنهاد کنم...
‌
      

        البته کتاب نیست و مقاله‌ای است از کارل مارکس که دوستان ترجمه کرده‌اند و یک سری مخلفات هم به آن اضافه کرده‌اند.

مارکس می‌گوید این یهودی‌ها و مسیحیان آلمان که حکومت را بر عهده دارند برای پایان مناقشه باید از دین دست بکشند. یهودی‌ها انتظار اشتباهی دارند که فکر می‌کنند مسیحی‌ها فقط باید دست از دینشان بکشند و چوب در آستین یهودی‌ها نکنند. یهودی‌ها هم باید دین خودشان را کنار بگذارند و فکر نکنند قوم برتر هستند و مابقی حیوانات‌اند و خودشان را جدا کنند. اگر دو طرف در تمام مناسبات به شکل «حقیقی» این کار را انجام بدهند و بر مبنای انسانیت کار را جلو ببرند مشکل حل می‌شود.

باوئر یا مخاطب مارکس معتقد است باید جدایی دین و سیاست در دولت رخ بدهد و آن را هم‌ارز حذف دین از زندگی شخصی مردم می‌گیرد ولی مارکس می‌گوید رهایی سیاسی با رهایی انسانی فرق دارد.

یک سری نکات هم در رابطه با حقوق بشر و دولت و حکومت دینی و لیبرالیسم هم قابل دریافت است.
‌
تا حالا فکر نکرده بودم که باید مسئله جهود را حل کرد. فوقش این بود که صورت مسئله را پاک می‌کردیم. اگر حل مسئله هدف باشد من چیزی به ذهنم نمی‌رسد!
‌
      

        کتاب سعی دارند تاریخچه مختصر و مفیدی از ابزارهای مختلف مالی و پول ارائه دهد. به نظر من بعضی قسمت‌ها گنگ است. یعنی وسط های کار مشخص می‌شود که قصد دارد چه چیزی را توضیح بدهد. به نظرم این خوب نیست. من باید بدانم آخر کار به کجا می‌رسد.

در ظاهر کتاب از پیدایش پول صحبت می‌کند تا در آخر به ییت‌کوین می‌رسد. به نظر درست است اما من احساس گیجی می کنم. 

ترجمه نسبتا خوبی دارد. کتاب اطلاعات خوبی می‌دهد. پیشنهاد می کنم.
      

        کتاب نوجوانان است منتها عکس و نقاشی دارد لذا خوشم آمد :)))
‌
۲۲ فصل برای رضا شاه و ۲۳ فصل برای محمدرضا مطلب نوشته است هر فصل هم ۲ تا ۴ صفحه است(البته یک جاهایی هم نوشته است «قسمت» یحتمل ویراستار حواسش نبوده است یا یک نکته‌ای وجود دارد). مابین فصول هم دو صفحه‌ یا چهار صفحه‌ تقریباً یک خلاصه طور عکس گذاشته است.

بعضی از نکات نیاز به منبع دارد و صرفاً به «دستور آمریکا» یا «دستور انگلیس» کفایت نمی‌کند‌. بعضی جاها آورده است ولی خیلی جاها نیست. یا نباید بیاید یا اگر می‌آید باید منبع داشته باشد.

یک نکته که متوجه شدم این است من از روی عکس هیچکدام از شخصیت‌های تاریخ را نمی‌شناسم. از اون طرف اینقدر چی‌چی السلطنه و کی‌کی الممالک هست که نمی‌صرفد آدم اینها را یاد بگیرد.
‌
‌ پیشنهاد می‌کنم؟ کتاب به نوعی خلاصه موضوعی دوران رضا و محمدرضاست یک مقدار هم عکس دارد اگر به این چشم نگاه کنید خوب است. برای نوجوانان هم طبیعتاً مناسب است. البته بعضی جاها استدلالی ندارد. این‌ها هم بالاخره یک نقاط مثبتی داشته‌اند وقتی نمی‌گویید ممکن است گارد ایجاد شود.
      

        امید نکته مهمی است. آدم این کتاب را می‌خواند ناامید می‌شود. فضا سنگین است.

درباره کودتاهایی است که سازمان سیا و آمریکا رقم زدند. همه جا یک کرمی ریخته‌اند.

کتاب روضه‌طور است. حین روایت تاریخ روضه می‌خواند. چهارچوب و خط زمانی ندارد.انگار یک مشت اطلاعات بی سر و ته را درون متن ریخته است.

به نظر من تنها بخش قابل استفاده همان نوع رویه تغییر حکومت توسط آمریکا است یعنی ۳۰ صفحه. مابقی نکته است. من از کتاب نکته‌دار خوشم نمیاد. من می‌خواهم مطلبی از الف شروع شود و به ی ختم شود. انسجام و یک سیر داشته باشد. این ندارد یا به زعم من ندارد. پر از اسم و تاریخ است. گیج کننده است. الان من نمی‌فهمم چه چیزی را یاد گرفتم. شاید بشود نام کتاب را «تاریخ فشرده و درهم کودتاهای آمریکا» نامید.

یک حسی هم حین خواندن کتاب داشتم. احساس می‌کردم خیلی یک طرفه است. کم کم داشت به آمریکا فحش می‌داد. درست است آمریکا جیز است ولی خب... بد نوشته است.

ترجمه هم خوب است. یه جا می‌گوید شوروی طرحی به نام نظم نوین بین‌المللی اقتصادی پیشنهاد کرد. بعد سر واژه‌اش را اینگونه نوشته است: ن‌ن‌ب‌ا... ما باید بخوانیم نون نون ب الف/آ؟

پیشنهاد می‌کنم بخوانید؟ به نظر بنده خیر... حال نکردم.
      

        کتاب «راه راستی» نقد مجوسان است :)) حال می‌توانیم برویم به پر و پای این‌ها بپیچیم.
نویسنده، عزیزان زرتشتی را با خاک کوچه یکسان می‌کند اما احادیثی هم می‌آورد که ائمه می‌گویند ما نباید این‌ها را اذیت کنیم؛ جالب است‌.

خلاصه کتاب یک چیز است و هر وقت از شما سوالی در این حوزه کردند بگویید: هیچ مدرکی و هیچ سند و استدلال درستی از چیزهایی که می‌گویید وجود ندارد. البته هر چقدر کتاب را می‌خوانید مقداری خسته کننده می‌شود چون زرتشتی‌ها چیزی برای گفتن ندارند یا نویسنده آن را ننوشته است!

البته چند جا ظاهرا به کتب تاریخ اسلام و احادیث ما هم ارجاع می‌دهند. طبعاً باید آنجا را بپذیریم. یعنی خودشان هیچی ندارند و به کتب ما استناد می‌کنند.

در کنار نقدهایی که به زرتشتی‌ها می‌کند پاسخ شبهاتی که به اسلام می‌شود را نیز می‌دهد. به نوعی نیز اسلام و زرتشتی را مقایسه می‌کند.

کتاب جالبی است. موضوعی و سوال محور مطالب را نگارش کرده‌اند. از آنجایی که در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که این باستان‌بازی رونق گرفته است پیشنهاد می‌کنم تورق کنید. اما اگر فازتان چیز دیگری است که هچ!
‌